12 Nisan,2016 (Melez Kampı)
Leo sırıtarak kafasını kaldırırken uzanıp onu öptüm,tıpkı onun beni öptüğü gibi. Kıkırdadı ve diğer yanağını çevirdi.
(Fake,FAKE,FAKEE!!!! *Hera gibi sırıtır* LEO BENİM ABİMMMM!!! ONU BAŞKASINA AYARLIYCAM BEN ZUAHAHAHHA FAKEE!! *Camdan giren bir fandomun saldırısında kurban olur* )
Düşüncelerime kıkırdadım ve karnımı ovuşturarak yıldızlara bakmaya devam ettim. Festus'u birleştirmiş,yemeklerimizi yemiş ve şimdi de kulübemin çatısında uzanıyorduk.
"İlk ben başlayacağım sanırım." dedi Leo alayla bana bakarak. Kafamı çevirip dizlerine sarılan çocuğa baktım. Bana uyar dercesine bakışlarıma gözlerini devirerek karşılık verdi.
"Senin konuşmanı bekliyorum,hadi ama."
"Tamam,o zaman şu olaydan başlayalım. Humm,Festus'a vereceğim ruh. Ama bir dakika,nedenini bilmiyorsun ki... Şey,Leo." kendi kendime konuşmamı kesip utangaç bakışlarla Leo'ya döndüm. Tek kaşını kaldırdı.
"Hayat hikayemi dinlemek ister misin?"
"Hah,her şey karşılıklıdır..." Leo güler gibi bir ses çıkarttı -kafasını diğer tarafa çevirerek- ve duymadığımı sanarak fısıldadı. "Toprak gözlü kız."
"Annem bir gorgon biliyorsun." dedim homurdanarak. Bazen ondan nefret ediyordum,bazense annesinden vazgeçemeyen birisi oluyordum. Kafam çok karışıktı,hiç tanımadığım bu kadını seviyor muydum,yoksa sevmiyor muydum? Her neyse.
"Onun güçleri,laneti doğumda bana da geçti. Yani kısmen. İstediğimde,yada başarabildiğimde canlıları taşa çevirebiliyorum." omuz silktim,kafam oynadı ve saçlarım uzandığım çatıda daha da karıştı.
"Eh,taştan tekrar insan hallerine de çevirebiliyorum ama bu gereksiz bir detay."
"Ne?! Siktir." Leo bağırırken şok içinde bana baktı. Sırıtırken alt dudağımı dişledim.
"Asıl olay bu değil Leo,bekle." ellerimden destek alarak doğruldum ve tüm ağırlığımı ellerime verirken geriye yaslanarak kafamı geriye attım. Yıldızlar,çok güzel parıldıyorlardı.
"Bazense taşa dönen bedenler parçalanıyor,o zaman ruhlarını içime çekiyorum. Melez kampına gelirken üç dev bana saldırmıştı. Birisinin ruhu şuan içimde. Bedenimde birden fazla ruh barınıyor -ve inan ki bu çok rahatsız edici-. Festus'a senin seçtiğin ruhu verebilirim,yada istersen başka bir evcil hayvan alırsın ve onun ruhunu alıp Festus'a veririm. Beden değiştirmek gibi." ucuz bir gülümsemeyle kafamı ona çevirdim. Kaşlarını çatmıştı.
"Tabii istersen Hades'le konuşabilirim. Ölen birisinin ruhunu da verebilirim sana." göz kırptığımda bana inanamazcasına baktı.
"Tanrılarım,bu,bu berbat bir şey..." uygun kelimeleri bulamıyor gibi tıkanarak konuşuyordu. Derin bir nefes alarak yıldızlara baktı. Yutkundu,adem elması yukarı çıktı ve indi.
"Teşekkür ederim Valdez." homurdandım ve parıldayan yıldızlara geri döndüm. Gecenin karanlığında parlıyorlardı,14 yaşımdan itibaren ilk kez tekrar bu kadar parlak görüyordum yıldızları.
Bazıları kırmızı,bazıları sarı ve bazıları da beyazdı. Tabi çok az bir ton farkıyla bunları anlayabiliyordum,ellerimi uzatsam yakalayabilecek gibi yakındı. Yada öyle gözüküyordu, her neyse.
"Ya kontrolü ele alırsa,herhangi birisi. Ne olur?" bana sakin bir biçimde dönerken omuz silktim.
"Bilmem,muhtemelen kötü şeyler. Daha önce hiç kontrolümü kaybetmedim ama bu,bu zor olduğu gerçeğini değiştirmez." Yutkundum ve gözlerimi kapatarak huzuru hissetmeye çalıştım. "Bak,ben bir katil yada canavar değilim. Bir kısmım canavar olabilir ama ben ne canavar gibi hissediyorum,ne tanrı ne de insan. Her neyse. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Clash Of The Titans Nico di Angelo ff.
Hayran Kurgu"Sevgili günlük; İşte sana son dizelerim! Sonunda kurtuluyorsun benden,ha-ha. Ne hoş. Biliyorum doruklarında yaşadığım duygular boğdu seni,kafamı karıştıran düşüncelerimi tek tek yazdım sana.Hayatımın her bir parçası sendeydi ama şuan yaşayacak bir...
