Ben bir savaşçıyım.Evet.Benim asla insanlar gibi duygularım olamaz.Ben ben sadece canavarım.Duygularım asla olmamalı.İnsanlarla etkileşim halinde olmamalıyım.Eğer olursam yenik düşerim duygularıma bunu biliyorum çünkü yaşadım.Bana verilen görevleri yerine getirmeliyim sadece.Ben kullanılmalıyım.Kullanılmaya layığım sadece.Kendimden nefret ettim yıllarca.Neden ben neden ben dedim içimden hep.Neden ben seçildim bu güç için.Neden.İstemiyordum ama zorla zorla bu gücü kabul ettim ve duygularımı fırlatıp atmak zorunda kaldım bir kenara.Ben bu güç yüzünden hep yanlız ilerledim yolumda ilerlemekteyim de hala.Ben kim miyim? Ben Elektronik giysi kullanıcısıyım.Elektronik giysili kız.Yanlızlığa mahkum birisi sadece.
Ben her zaman yanlızdım.
Kimse bana gelmedi.
Her zaman her zaman
Ağladım ağladım
Durmak bilmedi bu ağlayış
Bu ağlama
Sen gittiğinden beri
Daha da arttı.
Artık dayanamıyorum
Biri yardım etsin
Lütfen...
Bu şarkı her zaman rüyalarıma giriyordu.İlk baş nakaratlık yerlerde şarkı güzel söylerniyordu fakat son 3 cümlelik yerlerde haykırışlar bağırmalar beynimde durmak bilmiyordu.Her defasında bu şarkıyı yüzünden ağlayarak bağırarak uyanıyorum.Bu gecede öyle oldu yanlız kaldığım evdeki kendi odamda yine aynı şarkıyı duyup uyandım.Bu kez benim için daha ağır olmuştu.Rüyamda bunu söyleyen kişiyi görmüştüm bir kızdı.Sarı saçlı bir kız.Ona seslendim arkasına döndü ve bana baktı.İşte o anda benim için ağır işkence başlamıştı.Kızın yüzü gözü kanlar içerisindeydi elbiseleri bir anda param parça oldu kanlı elini bana doğru uzattı.Uzakta olan ben bir anda yanında bitivermiştim.Eliyle yüzüme dokundu yüzüm elindeki kan yüzünden kırlanmıştı.Bana doğru gülümseyerek baktı ve:
Kız:Yanlızsın değil mi?Yanlızlıktan kurtulmak ister misin?İster misin?O zaman ölmeye ne dersin.Senin ölümün hiç kimseyi üzmez sonuçta.Sen sadece canavarsın.(Korkuç bir kahkaha atmaya başlar)
Kızın eli yüzümden inerek boynumdaki kırımızı kristale gitti ve onu kopardı ve daha sonra onu elinde kırdı.Elini daha sonra kalbimin olduğu tarafa götürdü ve elini bir bıçak benzeri bir şeye çevirerek onu sapladı kalbime.Kızın kahkasını duyabiliyordum.O korkunç kahkahasını.Yine aynı şarkıyı söylemeye başladı.Şarkısı bittiğinde kızda ağlamaya başladı.Göz yaşları yüzüme doğru ağıyordu.Bende ağlamaya başlamıştım.Kız kulağıma doğru yakınlaştı ve:
Kız:Sen hep yanlız olacaksın.Sen bir canavarsın....
Tam söylediklerine devam edecekken ben uyandım.Gözlerimden yaşlar geliyordu hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.İlk kez bu kadar ağır bir rüya atlatmıştım.Hemen banyoya gittim musluğu açtım ve elimi yüzümü yıkamaya başladım.Aynaya baktım.Kendimi görüyordum.Eğildim ve aynaya baktığımda rüyamdaki kızı gördüm sırıtarak bana bakıyordu.Aynayı yumruğumla kırdım.Ellim kanıyordu fakat mühim değildi benim içim yeniden ağlamaya başladım.Bu talihsizlikler gelmişken başıma telefonum çalmaya başladı.Telefonun çalması demek bana iş verilmesi demekti.Yine bir yerlerde birşey olmuştu.Gözyaşlarımı ellerimle sildim ve telefonuma atılarak cevap verdim.
Ben:Efendim sayın komutan.
Komutan:Yui sana iş çıktı hemmen gel ve hallet.Sana gerekli olan kordinatlar telefonuna gelecek.
Ben:Peki efendim.
Telefonu kapattım.Elimi kırmızı kristalli kolyeme götürerek şunları söyledim.''Kimi you tells ome vonn haw dake do'' Etrafımda beyaz ışıklar oluştu ve giysilerim yok oldu.Yavaş yavaş elektro giysimin bedenime sımsıkı sarıldığını hissedebiliyordum.Sonunda ışıklar gitti ve bende elektronik giysimle bir bütün olmuştum.Evimin camından atladım.Yüksekten aşağıya düşüyordum.Bacağımda bulunan bölmeden 2 tane kılıç tutmalık yeri çıkardım ve onları kılıca dönüştürdüm.Daha sonra biraz odaklanıp onlardan uçuş gücü sağlayacak enerjinin çıkmasını sağladım.Tam zemine çakılacağım fakit bir hemle yaparak bu silahlar sayesinde uçmaya başladım.Havada kuş gibi uçuyordum.Telefonumdaki bilgileri odaklanarak elektronik giysime aktardım.Rotayı zaten kendisi hazırladı.Beni neyin beklediğini bilmiyordum.Neyle karşılaşacaktım kimle dövüşecektim hiç bilmiyordum.En sonunda vardım.Vardığım yer eski püskü fabrikaların işlevini yitirmiş evlerin bulunduğu bir şehirdi.Her tarafta ceset parçaları vardı.Yeni öldürüldükleri belliydi.Yakınımdan sesler gelmeye başladı.Koşmaya başladım.Seslerin olduğu yere geldiğimde benim gibi elektronik giyimli bir kız gördüm ve elleri arasında bir küçük çocuk vardı ağlıyordu.Kızın elinde kılıç vardı.Küçük çocuk bana bakarak:
Lütfen beni kurtar.Yalvarırım.
Tam bir adımımı attım.Elektornik giyimli kız çocuğun kafasını uçurdu.Kafası havada biraz süzüldükten sonra yere düştü.Ben ise şaşkınla karşıma bakıyordum.Kız ise korkunç bir kahkaha atıyordu.Arkasını döndü ve bana :
Kız:Şimdi sende o çocuk gibi ölceksin pis kız.Geber öl.. (Kahkaha atar)
Kıza sinirlenmiştim onu öldürmek istiyordum.Böyle birşeyi küçük bir çocuğa nasıl yapardı.Ben bile onun gibi bu kadar canavar değildim.Sesimi kontrol ettim ve beni güçlendirecek şarkıyı söyleyerek onun yanına kılıcımla gittim.
Biliyorsun ben bu gücü
Herkesi yenerek aldım
Şimdi adeleti kazanmak için yeniden
Seni yeneceğim
Evet seni yeneceğim
Evet herkesi yeneceğim
Korkmuyorum artık kendimden
Çünkü eminim ben senle
Dövüşürken kalbim daha güçlü olacak
Seni yok edeceğim ve huzuru geri getireceğim
İşte huzurlu günler sensiz olacak..
....Devam Edecek....
