O gün babam eve bir sevinçle geldi. "Dila haftaya Adana'ya taşınıyoruz. Biz herşeyi ayarladık. Okulunu, oda takımını." Babam ve annemin sevindiği apaçık ortadaydı. Ama ben bu durumdan pek hoş değildim. Yeni şehir, yeni arkadaşlar... Burası benim doğup büyüdüğüm şehir. Nasıl bırakırım ben burayı. O bir hafta su gibi geçti. Hep hazırlıktı. Gideceğimiz gün geldiğinde arabaya binmeden önce şu film sahnelerindeki gibi etrafa bakacaktım ama babam ordan "Hadi kızım" diyince arabaya bindim. O 3 saatlik yol sanki 15 dakika gibiydi. Yeni evimiz güzeldi. Eskiside güzeldi neyimize yetmiyordu. Akşam olmuştu babam "Hadi yatağa" diyince yattım. Yarın yeni okuluma gidecektim. Bana iyi davranmıycaklarmış gibi geliyordu sanki. Aklımdan bu düşünceleri attıktan sonra uyumaya karar verdim
