Some Jokes are Half Meant
By alyloony
"mahal kita..."
Madalas niyang sabihin saakin ang mga salitang yan. Walang araw na hindi ko maririnig ang mga katagang yun galing sa kanya. Nung una naiinis ako kada maririnig ko yun pero habang tumatagal, parang hindi na kumpleto ang araw ko pag hindi niya ako sinabihan niyan.
Kaya lang laging may kadugtong na "..joke lang" sabay tawa ng malakas.
Syempre masakit. Kung pwede nga lang alisin na niya yung 'joke lang' eh. Kaya naman hindi ko sineseryoso yung sinasabi niya. Kasi nga alam kong nanti-trip lang siya.
Pero nagbago ang lahat ng yun nung tinuro niya saakin ang sinasabi nilang,
"some jokes are half meant"
Hindi ko makakalimutan nung unang beses na pinagtagpo kami ng tadhana. Third year highschool pa lang kami nun, first day of classes. Habang papunta ako sa classroom namin, nakarinig ako ng malakas na tawanan ng mga lalaki na nanggagaling sa corridor na dadaanan ko.
"psst miss!" sabi nung isang lalaki doon sa babaeng padaan sa harapan nila "ang ganda mo naman!"
"oo nga!" dagdag pa nung isa "pakasal tayo gusto mo?"
Inirapan lang sila nung babae at nagsimula ng maglakad papalayo. Napailing na lang ako. Mukhang wala atang matinong magawa ang mga lalaking to. Nakaharang pa sa dadaanan ko.
Dahil wala akong choice kundi dumaan sa harapan nila, yumuko na lang ako at dire-diretsong naglakad ng hindi sila nililingon. Kaso nagulat naman ako ng pagdaan ko sa harap nila, tahimik silang lahat, pero ramdam kong sinusundan nila ako ng tingin. Nang makalagpas ako, nagulat ako ng sumigaw yung isa nilang kasama.
"miss na may color pink na bag!"
Napahinto ako sa paglalakad at napatingin sa bag na hawak ko. Color pink. Nilingon ko yung lalaking tumawag saakin and nakita kong nakatingin siya saakin ng seryosong seryoso.
"uhmm m-may sasabihin sana ako sayo" sabi niya saakin ng may seryosong tono ng boses at mukhang nahihiya.
"ano yun?" tanong ko sa kanya.
"k-kasi, ano, mahal kita" sabi niya ng seryosong seryoso.
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko at parang nabingi ata ako sa narinig ko. Ano daw ulit sabi niya? Mahal niya ko? Totoo ba to? May lalaking nagtatapat saakin ngayon, dito sa maingay at puno ng estudyante na corridor sa iskwelahan namin?
Ano ang dapat kong i-react?
Tinignan ko lang siya ng seryoso nun dahil parang umurong ang dila ko. Hindi ko alam ang dapat kong isagot sa kanya.
Nabigla naman ako ng bigla siyang ngumiti ng nakakaloko sabay sabi ng mga salitang "de, joke lang" at biglang tawa ng malakas na akala mo eh wala ng bukas kung makatawa. Sinabayan pa ng mga kabarkada niya ang pagtawa niya.
Narinig ko pa ngang sinabi nung isa "nice one pare!"
Tinalikuran ko sila at nag lakad na papunta sa room namin.
Ayun ang araw na sinumpa ko ang pangalang Arashi Umali. Ang kauna-unahang lalaking pinagsigawan na mahal niya ko sa harap ng madaming estudyante sa corridor ng school namin. Yun nga lang may pahabol na 'joke lang' sa dulo.
At kung mamalasin ka nga naman, kaklase ko pa pala siya. Pero dahil nga sa nangyari sa corridor, hindi ko siya pinapansin at hindi rin naman niya ako kinakausap in return.
Dalawang buwan na ang nakakalipas matapos start ng classes. English subject namin nun at may pinapakabisado saaming piece para sa speech. Nakaupo ako sa assigned seat ko habang binabasa ko yung piece. Kabisado ko na naman siya pero binabasa ko parin para wala na talaga akong makalimutan pag turn ko ng mag recite. Naramdaman ko namang may nag occupy ng seat sa katabi ko.
"hi! Kabisado mo na?"
Napatingin ako sa katabi ko at imbis na yung seatmate ko ang makita ko, si Arashi Umali ang naka occupy dun sa upuan.
"oo" sagot ko sa kanya sabay balik ng paningin doon sa piece na binabasa ko.
"wow! Ang galing mo naman!" sabi niya saakin "sige nga i-recite mo sa harap ko"
"mamaya na lang, pakinggan mo ko" sabi ko sa kanya ng hindi parin nakatinggin
"ganun? Ay ano nga pala pangalan mo? Dalawang buwan na tayo magkaklase pero hindi parin kita kilala."
"Kierstine. Kierstine Jade Gonzales."
"ako naman si Arashi Umali. Pero Rj na lang itawag mo saakin"
RJ? Ang layo naman ata ng Rj sa Arashi? But, oh well, walang pakialamanan ng nickname. Hindi ko na siya pinansin ulit at tinuloy ko na ang pagbabasa. Besides hindi ko parin nakakalimutan ang ginawa niya saaking pantitrip dati.
Dumating na ang teacher namin kaya naman bumalik narin siya sa proper seat niya. Nagsimula ng magtawag ng mga estudyante para isa isang mag recite sa harap hanggang sa dumating ang turn ko. Matapos kong i-deliver ang speech ko, nagpalakpakan ang mga classmates ko.
Kaso mukhang may nanti-trip na naman saakin.
Sa dulo ng classroom, sumigaw si Arashi este Rj Umali ng "ang galing mo talaga Kiers! Kaya mahal na mahal kita eh! Ay hindi, joke lang!" sabay tawa ng malakas. Pati ang mga kaklase ko nagtatawanan din dahil sa kanya.
Pulang pula akong bumalik sa upuan ko habang binubulong sa sarili na 'wala talagang matinong magawa ang isang yan!'
Araw-araw ganoon ang ginagawa niya. Sinasabihan niya ako na mahal niya ako tapos biglang idudugtong ang mga salitang "..joke lang." Lagi kaming inaasar ng mga kaklase ko pati narin ang mga teachers. Naging 'loveteam' of the year pa nga kami eh. Syempre asar na asar ako dahil alam kong nag eenjoy siya sa pang t-trip saakin.
Isang araw nag usap usap ang klase namin about sa field trip namin na gagawin kinabukasan. Binigyan kami ng adviser namin ng mga rules and regulations habang nasa trip kami. Bigla namang sumingit si Rj
"ma'am may tatanong po ako"
"what is it Mr. Umali?" tanong nung teacher sa kanya.
"kasama po ba sa field trip si Kierstine?"
Napayuko naman ako habang naririnig ang mga pangaasar ng mga kaklase ko. Nakita ko pang napangiti ang adviser namin sa tanong niya.
"yes, kasama siya" sagot ng adviser namin sa kanya "bakit mo naman naitanong?"
"wala naman po ma'am. Kung pwede lang kasi gusto kong palaging kasama si Kiers, dahil masaya ako pag nandito siya sa tabi ko."
Mas lalong lumakas ang hiyawan at asaran ng mga kaklase ko. Ako naman pulang pula na dito. Nakisali pa yung adviser namin. Mukhang pati ang mga kaklase ko nakikisali na sa panti-trip saakin.
