Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016

Afl. 8.10 ''Rechtszaak''

Eva pov

Een vrouw van ongeveer 30 jaar opent de deur. 'Hallo, jij bent zeker de zus van Sanne,' zegt de vrouw. Ik knik en veeg een traan weg, ik wil niet dat Sanne ziet dat ik in de auto heb lopen huilen. 'Ik ben Louise,' zegt de vrouw en ze geeft mij een hand. Achter me staan Wolfs, Anne en Esther. Louise laat ons binnen.'Hoe was het?' vraagt Louise aan Anne. 'Beter dan ooit,' zegt ze lachend. Wat een gemeen mens zeg, volgens mij geeft ze nog geen eens om Sanne en wil ze alleen maar ons leven zuur maken. We lopen de woonkamer binnen, daar zit Sanne op de bank chocomelk te drinken, het huisje ziet er ouderwets uit, wel knus. Als Sanne mij aankijkt begin ik bijna weer te huilen, maar ik hou het in. Sanne rent naar mij toe.'Eva!' roept ze. Ze omhelst me, ze ziet er goed uit, volgens mij word ze hier wel goed verzorgd. Daar hoef ik me in ieder geval geen zorgen over maken. Ik ga op mijn knieën zitten, Sanne kijkt me nieuwsgierig aan. 'Sanne, we zijn net naar de rechtbank geweest en de rechter heeft besloten dat jij hier moet blijven,' vertel ik. Sanne kijkt mij aan, ze kijkt teleurgesteld aan.'Maar... Eva...' stottert ze. Ik omhels haar.'Ik ga je missen,' snikt ze. Ik kan mijn tranen niet meer inhouden en begin ook te snikkend.'Ik ook,' zeg ik snikkend. Dan hoor ik de stem van Anne.'Ik heb alleen nog maar een handtekening van jou nodig, Louise,' zegt Anne en ze geeft Louise het contract en een pen. In het contract staat wat wij allemaal tijdens de rechtszaak hebben besproken en wat de rechter heeft besloten. Wij hebben allemaal een handtekening erop moeten zetten, tegen ons wil in. Louise leest het een beetje door. Dan geeft ze de pen terug aan Anne. 'In het contract staat dat als de pleegouder tegen het besluit is van de rechter, gaat de afspraak niet door en dan mag Sanne bij haar zus wonen,' zegt Louise. Ik draai me om en kijk Louise aan, ook Sanne kijk haar aan. Alsjeblieft... denk ik. Louise pakt het contract stevig vast en verscheurt het. 'Sanne en ik hebben gepraat over wat zij het liefste zou willen, en Sanne zei dat ze het liefste bij haar zus wil wonen. En ik vind dat Sanne mag kiezen, dus ik ben het niet eens met de beslissing van de rechter, en hier in het contract staat dat als ik het niet eens ben met de beslissing van de rechter, dat het niet doorgaat, dus Sanne mag bij Eva wonen,' legt Louise glimlachend uit. Sanne, Esther, Wolfs en ik beginnen te juichen. Louise scheurt het contract nogmaals en gooit de resten van het contract in Anne's gezicht. Anne kijkt Louise woest aan. 'Jullie zijn nog niet van mij af!' roept ze en ze loopt naar de voordeur en verlaat het huis. 'Dank je,' zeg ik dankbaar tegen Louise. 'Graag gedaan,' zegt Louise glimlachend. Ik geef Sanne nog een knuffel, ze is nu echt mijn zusje, voor altijd.