UÇURUMUN KENARINDA

1. BÖLÜM

Sabah birden nefessiz kalmamla gözlerimi açtım ama yüzüme birşey bastırılıyordu ve nefes almamı engelliyordu.  O şey çırpınmamla yüzümden çekildi, bende rahat bir nefes alabildim. Karşımda elinde yastıkla duran mal kardeşim Berk sırıtıyordu. O anki sinirle yataktan kalkıp üstüne atladım. Tabi yaptığım şey ani olunca yere düştü, bende üstüne. Ona yumruk atmamla saçıma yapışması bir oldu. Ben ona küfürleri savunurken içeri sinirle annem girdi "siz yine mi kavga ediyorsunuz çabuk kahvaltıya inin! " diyip yine aynı sinirle odadan çıktı. Annemin odadan çıkması ile Berk ile bakışmaya başladık. Annemin ses tonuna ikimiz  de şaşırmıştık. Annem normalde sınırlı olsa bile bunu bize yansıtmazdı. Aşağıdan camın kırılma sesi ile irkildik ve o an fark ettim ki ben hala Berk in üstündeyim.  Aşağıdan annemin bağışları gelince hemen üstünden kalktım ve koşar adımlarla merdivene ilerledim, hemen alt kata indim ve salona doğru yürümeye başladım. Annemin sesi git gide şiddetleniyordu. Salona girmemle gözlerimin fal taşı gibi açılması bir oldu. Annem elinde bir vazo sinirle babamın arkasındaki duvara fırlatıyordu.  Babam da onu sakinleştirmek için birseyler söliyordu aslında solemeye çalışıyordu, daha çok vazolardan kaçıyor gibiydi. Ben annemi ilk defa bu kadar sinirli ve kendini kaybetmiş bir şekilde görüyordum. Birden gözlerimin dolduğunu hissettim ve ağlamamak için avcumu sıkamaya başladım, emindim ki tırnaklarım avcumu kesmeye başlamış ve kanıyordu. Şimdi aşırı tepki verdigimi  düşünebilsiniz ama ben annemin bu kadar sinirlenmesi sonucu neler yapabileceğini çok iyi biliyorum çünki annem sinir hastası ve bir ararlar ilaçla tedavi oluyordu. Bu yüzden annem sinirlendiginde sakinleştirmek pek kolay olmuyordu. Daha fazla odada durmak istemediğimi fark ettim ve evden koşar adımlarla çıktım. Evimiz denize yakın olduğu için 5 dakika içerisinde sahildeydim. Her zaman beni rahatlatan yer olan kayalıklara gidip oturdum. Ve kulaklığımı takıp göz yaşlarımın akmasına izin verdim. Orada öylece ne kadar oturduğumu bilmiyorum ama hava kararmaya başlayınca kayalardan destek alarak ayağa kalktım ve yürümeye başladım. Nereye gittiğimi bilmiyordum sadece biraz yürümenin bana iyi geleceğini düşünüyordum.