Bir Komandonun Anıları

Keskin Nişancı

     Bir süre daha sabırla bekledikten sonra, gecenin son dakikalarında bu 5. Adamda nihayet görünür. Tim amiri, telsizden sessizce hazır ol komutu verir. Kendi içinden 10dan geriye doğru saymaya başlar yavaşça. 9.. 700 metre keskin nişancı atışı oldukça zordur. Rakım, sıcaklık, nem, hava basıncı, rüzgar, eğim ve hatta tüfek namlusundaki yiv setlerin verdiği dönüş kuvveti bile etkilemektedir atışı.

     8.. Bin metre üzerine çıktığınızda dünyanın kendi ekseni etrafındaki dönüş hızı dahi etkiler atışınızı. Herşey bilim değil, birazda tevekkül.

     7.. Alınan onca eğitim, silah ve atış bilgisi, uykusuz geçirilen 3 gün

     6.. Bu tepedeki tam 3. Gün. Düşmana kendinizi doğal bir taş veya bitki gibi tanıtmanız için gereken süre. Aslında daha kısa veya bir şok baskınıda olabilirdi ama en temizi bu olacaktı.

     5.. Tüfek ucundaki susturucu sesi olabildiğince susturacak ama 825 m/sn hızla giden bir fişeğin havayı yarma sesini kaliteli bir susturucu tam anlamıyla bastıramayacak. Mesafe bu yüzden uzak. Amaç düşman destek unsurlarını uyandırmamak.

    4.. Yerden eldivenli eline aldığı bir tutam karın eldivende eridiğini izledi tim amiri. Islanan eldiveni ise gözlerine sürdü yavaşça. Sanki bu küçücük hareketi 700 metre ötedeki birisi görebilirmiş gibi. 

    3.. Tedbir herşeydir. Işini tam anlamıyla yapmaz isen eğer sonuç felaket olacaktır.

     2 .. Son birkaç derin nefes daha kafadaki her düşüncenin uzaklaştırılması işlemi. Artık herşey hazır. Başarılı bir operasyon için herşey hazır.

    1.. Tim amiri telsizin parmak ucu mandalına bastı ve sessizce "Hazır" dedi.

    0.. Hedef ve yandaşı 4 kişi başarılı bir şekilde etkisiz hale getirildi.

    Görüntü vermemek, farkedilmemek ve gözlemlemek için 15 dakika daha hareketsiz bekledi tim. Bu 15 dakika işte en uzun 15 dakika idi. Eve dönüş için sabırsızlanan bir avuç kahraman. Tim amiri kendince evde yapacaklarının planını yaptı. Önce uzun bir süre uyuyacaktı, uyandığında ise güzel bir kahvaltı yapacaktı. Çok sevdiği bir omlet türü vardı. Mevzilendiğinden beri tam 3 gündür canı çekiyordu.

    Her ne kadar bu işi yapıyor olsada onunda kişisel zevkleri vardı. Omletin yanına birde en tavşan kanından semaverde çay yapacaktı. Yanına bir de sigara. Günlerdir içememişti. Aklına cebindeki tek dal purosu geldi. Adet edinmişti, her operasyona giderken, yanında döndüğünde içmek için bir puro taşırdı.

    Bu onun eve dönüş için umuduydu. Kimisi tehlikeli görevlere gitmeden önce ailesine, eşine veya sevdiğine mektup yazıp bodysine bırakırdı. Kimisi dönüş için kızarkadaşıyla buluşma planı yapardı.      

    Kimisi arabasının bakımını yaptırmayı düşünüp dönmeyi umut ederdi. Kimisi yeni doğan bebeği için umutlanırdı. Ama hiç kimse bir puro içmek için umutlanmazdı. En garibide tim amirinin dönüş umudu denilen bu şeye tamamiyle karşı çıkmasaydı. Her tim personelini hayata ve sevdiklerine bağlayan şey bu dönüş umuduydu. Ama tim amiri dönüş umudu taşımaması gerektiğini çok acı tecrübelerle anlamıştı.

      Onun için bu operasyonda aklının başka yerde olması ve zayıflık demekti. Bu yüzden dönüş umudu sadece purolardı. Tabii birde yemek. Ama ne aile, ne eş, ne sevdiği nede çocuğu. Uzun bir 15 dakiika bittikten sonra nihayet yavaşça hareketlendiler. Tim tepenin aşağısında toplanıp 2 kilometre kadar yürüyüp helikopter ile tahliye edilecekti sıcak bölgeden. Helikopterleri bu kadar gürültülü olmasalardı daha çok sevebilirdi.