ALONE..

Tek Başına..

Miles'ın ağzından..
O boş tren istasyonunda oturup yerdeki rayları izleyen bizim sınıfa yeni gelen Rebecca değilmiydi? Ne işi var onun burda? Hiç arkadaşı yok mu? Peki benim ne işim var burda? Burası benim gizli yerim, her gün okul çıkışı gelirim buraya. Herkesten uzak, kafamı dinlemek için güzel bir yer. İnsanlar mı? Onlar gereksiz varlıklar. Çok gürültücüler, her yeri pisletiyorlar, insanı strese sokuyolar, hele küçük çocuklar, şımarık olanlar.. Hayattan nefret ediyorum. Keşke uzaylı olsaydım diyorum bazen. Evet, uzaylılara inanıyorum bence varlar. Kesin varlar! Ama şuan konumuz bu değil. Açıkcası konumuz ne? Rebeccanın nasıl burayı bulmuş olması. Burası benim mekanım! Bu kız benim yerlerime sahip olmak istiyor sanırım! Hem okulda, hem gizli yerimde. Hangi cehennemden geldiysen oraya dönmen mümkünmü acaba?

İLK DERS 9.15

Mrs.Branson yine derse geç kaldığı için Miles'a tip tip bakıyordu. Ve o hiç bişey demeden yerine geçicekti ta ki yerinde Rebecca denilen yeni gelen kızın oturduğunu görünceye dek. En arka cam kenarı kim istemezki orda oturmayı? Kimse uyarmamıştı ama Rebeccayı. Kimse onla konuşmaya tenezzül etmemişti. Milesın kızacağını düşündük ve Rebeccanın ise rezil olacağını ama öyle olmadı. Okulun en gizemli ve popüler olan çocuğu genelde kızlar ile pek konuşmazdı ve eşcinsel olduğu söylenmeye başlamıştı. O günden beri Miles kızları tek gecelik görüyordu. Ve Rebeccaya kızmamasının sebebide büyük ihtimalle onu kullanıcaktı. Hiç bişey demeden Rebeccanın yanına oturdu Miles. Ders boyunca Rebecca yernde rahatsızca kıpırdandı, kız haklı çünkü Miles'ın o bakışları.. Kim olsa rahatsız olurdu.

ŞU AN REBECCANIN AĞZINDAN..

Oturmuş terkedilmiş tren istasyonunda, eski rayları izliyordum. Geldiğim yerdede bir kaçış mekanım vardı ama artık New York'ta yım. Ve burası benim yeni mekanım. Torontoda her şey çok kötüydü ailem bana kötü davranıyordu. Sevgilim benim en yakın arkadaşım ile aldatmıştı, pardon en yakın arkadaşım sandığım kişi ile. Bende biriktirdiğim parayla New Yorka kaçmaya karar verdim. Buraya ikinci gelişimdi ve buraya gelip düşünmeyi seviyordum. Torontoda babamın bir şirketi vardı ve oldukça zengindik diyebilirim. O yüzden biriktirdiğim harçlıklar bir iş bulana kadar yetebilir. Umarım. Buraya ilk geldiğimde izlendiğimi hissediyordum aynı şuan olduğu gibi. Biraz korkunç bir yer ama oldukça rahatlatıcı o yüzden biraz daha kalmak istiyorum. Tamam ama şuan bir ayak sesi duydum. Acaba yavaş yavaş kalksammı? Ve bir anda rayların üstünde belirlenen bir çocuk. Neydi bunun adı? Tüm ders bana tip tip bakan çocuk değilmiydi bu? Tamam. Beni korkuttu ama soğuk kanlıyımdır tepki vermemem onu şaşırttı.
M:Miles R:Rebecca
M: Ne işin var senin burada?
R: Asıl senin burada ne işin var?
M: Ama burası benim gizli mekanım her akşam saat 17 gibi buraya gelip kafamı dinlerim!
R: Ben sanmıştımki buraya kimse gelmiyor ve kafamı dinleyebilirim..
M: Burası benim! Okulda oturduğun sırada benimdi!
R: Biraz sakin ol bu şehirde yeniyim!
M: Hangi cehennemden geldiysen oraya geri dönmen mümkünmü acaba?
R: Toronto denen cehennemden geliyorum ve geri dönemem!

Diyip sakin bir şekilde merdivenlerden çıkmaya başladım. Evet sakin bir şekilde çünkü tüm sinirimi birazdan çıkarıcaktım. Demekki tüm ders onun sırası olduğu için baktı bana öyle.

EĞER Bİ KAÇ KİŞİ GÜZEL DERSE HİKAYEYE DEVAM EDİCEM AMA HİÇ BEĞENİLMESSE BIRAKICAM AKLIMDA ÇOK GÜZEL FİKİRLER  VAR VE HİKAYENİN HİÇ TUTMAYIP TÜM FİKİRLERİM SUYA DÜŞÜNCE ÜZÜLMEK İSTEMİYORUM O YÜZDEN BU KADAR YAZDIM UMARIM DEVAM EDERİM🙏🏻💖