İsimsiz Korkular (Başka Biri/Kitap 2)

Kolye

           AntiBöcek'in Ağzından
Zaten Adrien'ın Karakedi olduğunu bilmiyordu. Şimdi salak gibi onun arkasından gidecekti. Eğer onda yeni korkular besletmessem yavaş yavaş kaybolacaktım. Ancak...
-Adrien şu anda bulamayacağın bir yerde!
-Nasıl yani?
-Aynı okuldayız da ondan. Madem benim gerçek kimliğimi de biliyorsun, bunu da bilmen gerekir!
O an uzaktan bir ses geldi. Hem flüt gibi, hem de düdük gibiydi bu ses. O beni çağırıyordu.
-Üzgünüm! Aslında değilim ama gitmemiz gerekli. Bizi çağırıyor! Sana kedi ezmen konusunda iyi şanslar!
Dedim ve gittik.
           Marinette'in Ağzından
Niye Karakedi'ye böyle saçma salak isimler takma hastalığı vardı ki bu kötülerde? Her neyse... Karakedi'nin yanına koştum.
-Ahhh...
-İyi misin?
-Kafam...
Kafasına baktım. Biraz şişmişti.
-Bekle...
Aklıma bir fikir gelmişti.
-ŞANSLI TILSIM!!!
Buz gelmesini beklemiştim ancak... Tamam. Şanslı Tılsım'ımın iyileştirmek istediğim kişinin ihtiyacı olan şeyi düşürdüğünü biliyordum.. Ancak Karakedi'nin düşüncelerine bir daha güvenemiyeceğimi artık anlamıştım.
-Sütyen mi?
-Eee...
Bana salak bir şekilde gülümsüyordu. Sonra elini kaldırıp bana ders verir gibi şunları söyledi:
-Madem o geldi, tılsımının yapmanı istediği şeyi yap-
Kafasına sütyeni fırlattım.
-Evet. Bunu yapmamı istiyormuş...
Dedim ve evime doğru gittim. Odama girdim ve geri dönüştüm. Masama doğru yöneldim ki bir kutu gördüm.
-Yok artık. İki mucize birden kullanamam ki!
Kutuyu açtım ve bir not ile karşılaştım.
"Sana şans getirsin diye..."
Kendi kendime fısıldadım.
-Adrien...
Notu kaldırdım ve altından üzerinde pırlanta ile kaplı bir kalp olan bir kolye gördüm. Kolyenin zinciri saf altındandı. Kolyeyi taktım ve pijamalarımı giydim. Yatağa tereddütlü bir şekilde yattım. Yarın ne olacaktı?
                        ✖️✖️✖️
Sabah kalktım ve jet hızıyla hazırlanıp okula koştum. Bir hasar varmı diye kontrol ettim. Hiçbir şey yoktu. Alya yanıma koştu.
-Ne bu halin? Saçın başın dağılmış. Bu pembe hırkanın altına yeşil elbise olur mu- OHA!! ÇOK GÜZEL BİR KOMBİN OLMUŞ!!
-Ne?
Parmağını yaladı ve saçlarımı düzeltti.
-Hadi sınıfa!
Biz sınıfa giderken Adrien kolumu tuttu ve beni durdurdu.
-Konuşabilir miyiz?
Ayla'ya baktım. Alya:
-Sınıfta görüşürüz!
Adrien:
-Seninle konuşmalıyız.
-Bu kolye hakkında mı? Çok güzel teşekkür ederi-
-Hayır. Ben bir şey fark ettim.
Panikledim.
-NE?? YANİ!! Ehe- Neymiş o?
-Ben aslında başka birini seviyorum.
-N-Ne?
Rengimin attığını hissettim. Gözlerim doldu.
-Asıl kimi sevdiğimi unutmuşum. Senden çok özür diliyorum. Sorun sende de-
-Bu klasik lafları bana söyleme!!
Kapıya doğru koştum ve arkamı döndüm.
-Ben seni hak etmiyorum.
Dedim ve koşarak kapıdan çıktım. Ancak çıktığım anda karşımda, gökyüzünde kocaman, siyah bir bulutumsu halka vardı ve güneşi engelliyordu. Rüzgar çok hızlı esiyordu ve saçlarım uçuşuyordu. Yumruğumu sıktım.
-Duygulara zamanımız yok. Kurtarmamız gereken bir sürü insan var.