Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Love ends to quickly and heartbreak lasts to long."
Charlotte
Drie jaar lang hadden we een goed lopende relatie. Drie jaar vol liefde, vol zelfvertrouwen. We praatte over trouwen, kinderen of over verhuizen. Al deze dromen werden een nachtmerrie. Nora leek mij te vergeten, ze was er niet meer voor me als ik haar nodig had. Ik werd gestrest, doordat we elke dag ruzie hadden. Ruzie om kleine dingen, maar ook over onze toekomst. Ze leek van de wereld af te zijn, ze keek zo wazig. Ik wou haar helpen, maar ze wees elke keer mijn hulp kwaad af. De laatste dag met haar begon goed, totdat ik er weer over begon.
Ik keek op van mijn laptop toen Nora binnenkwam van haar werk. Ze had een paar zweetdruppels op haar voorhoofd en keek weer wazig. Het leek alsof ze mij niet zag, alsof ze keek naar iets wat er niet was. Ik stond op van de bank en keek haar bezorgd aan. Met een bezorgde glimlach liep ik naar haar toe en pakte haar hand.
"Had je een drukke dag lieverd?" Ze knikte en hield mijn hand stevig vast. Ik wist dat dit niet de baan was wat ze wou. Ze werkte als manager ergens, maar dat was totaal niet iets voor haar. Ik wist dag ze weer wou studeren, maar het niet aan durfde. Ik werkte nog steeds in het café en was nog steeds bezig met het afronden van mijn studie. Maar de laatste jaren vond ik de studie minde leuk, het werd steeds minder iets voor mij.
"Zal ik een kop thee voor je maken?" Stelde ik voor. Ze trok haar jas uit en schudde haar hoofd. Ze ging op de bank zitten en pakte mijn laptop. Normaal zou ik het vervelend hebben gevonden, mijn laptop was van mij. Maar dit keer maakte ik er geen opmerking over en maakte ik een kop thee. Ik zette de kop gloeiend heette thee neer en plofte naast haar op de bank. Nora las een aantal e-mails en schonk geen aandacht aan mij. Ik wreef met mijn handen over haar armen, om ze warm te houden. "Zullen we in bed kruipen? Jij bent moe, net als ik-"
"Hoe kun jij nou moe zijn? Het enigste wat je doet is hier zitten," haalde ze naar mij uit. Ik zag haar ogen groot worden, ze meende het niet. "Charlotte, sorry ik-" ik glimlachte en kuste haar. "Je hebt een lange dag gehad. Ik begrijp het, maar ik zie dat er ook iets anders speelt." Nora rolde met haar ogen en stond op. "Houd daar mij op!" Zei ze sissend. "W-waarmee?" Vroeg ik voorzichtig.
"Met doen alsof je weet wat er speelt. Je weet niets." Ik wou mijn armen om haar heen slaapt, maar ze sloeg ze weg. "Vertel het mij dan," vroeg ik wanhopig. "Dan kan ik het begrijpen. Ik houd van je Nora, ik heb het recht om te weten wat er aan de hand is. Ik ben je vriendin."
Nora schudde haar hoofd, "jij hebt geen recht. Charlotte, stop met doen alsof je mij kan helpen. Alsof je weet wat er gebeurd." Even was het stil. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik voelde zoute tranen over mijn wangen glijden. "Misschien is het beter dat we even uit elkaar gaan." Nora keek mij aan, ook zij had de tranen over haar wangen laten lopen. "Ik heb ruimte nodig, dit gaat zo niet werken." Toen pakte ze haar jas en liep het appartement uit. Dat was de laatste keer dat ik haar zag. Een paar dagen later kwam ik terug van mijn werk en waren al haar spullen weg. Ze had alles meegenomen wat van haar was. Ze was weg en kwam niet meer terug.
Het was nu zes jaar later. Nora had nooit meer contact gezocht. Pelle vertelde mij dat ik door moest gaan met mijn leven. Dat was wat ik deed. Ik werd weer verliefd, op een vrouw genaamd Lucy. We zijn nu al een jaar getrouwd en 2 jaar samen. Deze liefde voelde niet hetzelfde als die met Nora, maar ik was gelukkig. Ik hield van Lucy en Lucy van mij. Ik wist dat zij mij nooit in de steek zou laten. Op haar kon ik rekenen, met haar kon ik praten.
We hadden net een nieuw appartement gevonden in Liverpool. Ik wou mijn hele verleden achter mij laten, dus verhuisde ik. Inge volgde toevallig daar een studie, dus kozen wij voor Liverpool. Lisette en Pelle heb ik niet meer gesproken sinds de verhuizing. Janaina, daar in tegen, sprak ik veel mee. Soms had ik het gevoel dat ze met mij sprak, omdat ze medelijden met mij had. Maar dat waanidee vergat ik al snel.
Nora heb ik nooit meer gezien in al die zes jaar. Ik was kwaad op haar, kwaad omdat ze nooit meer contact zocht, kwaad omdat ze mij verliet. Ze verliet mij, terwijl ze beloofde dat nooit te doen. Wij waren voor altijd, beloofde ze. Ze had het beloofd. Ze brak deze belofte en dat kwetste mij.
Lucy en ik liepen langs de straten in het centrum van Liverpool. Ze zocht een nieuwe jurk voor een feest waar ze heen zou gaan. Lachend liep ze het hokje uit met een knalgele jurk. Ik proestte het uit, "je lijkt op een kanarie." Ze rolde met haar ogen en stapte het hokje weer in. Vervolgens liep ze er weer uit met een rode, een roze en uiteindelijk een blauwe jurk. Mijn ogen vlogen open toen ze een rondje draaide in de blauwe jurk. "Perfect," stamelde ik. Giechelend ging ze weer in het pashokje en trok ze haar normale kleren weer aan. Ze kocht uiteindelijk de blauwe en gelukkig niet de gele.
"Wil jij geen jurk kopen?" Vroeg ze toen we langs een aantal kledingwinkel kwamen. Ik pakte haar hand en stopte, "dat kan ik nu toch niet betalen, schat." Ze knikte, "studeren gaat voor kleren." Ik lachte, "maar eten gaat voor studeren, dus laten we wat gaan eten."
We liepen een klein café binnen waar we nog nooit waren geweest. Ik hield de plekken bezet en Lucy bestelde twee kopjes koffie. De bar man gaf de koffie aan ons en liep naar de tafel achter ons.
"Hey, Nora. Even bijkomen van het studentenleven?" Bij de naam Nora kreeg ik kippenvel. Ik keek schuin naar de tafel achter ons en mijn ogen schoten open. Daar zat ze, de vrouw die ik zes jaar lang niet heb gezien. Ze was veel verandert, maar ze had nog steeds dezelfde lach waarvan ik hield.
Plotseling keken Nora haar bruine ogen in de mijne. Ze schrok en stond op. Wou ze naar mij toe lopen? Meteen pakte ik Lucy haar hand en rende samen met haar het café uit.
"W-wat?" Vroeg Lucy verward.
"Stel geen vragen." In mijn ogen verschenen tranen, maar Lucy zag ze niet.
---------------- Hoofdstuk 19 - Fantasy girl 2 Woorden: 1175
Het eerste hoofdstuk van deel 2! Ik tel gewoon door met de hoofdstukken, anders wordt het te ingewikkeld. Bedankt voor het stemmen, reageren en lezen.
