Ακατανίκητες Πλευρές 1

κεφάλαιο 13

Ακομα θυμαμαι τοτε που ζωγραφιζα τον πινακα '' το κουτι της Πανδωρας'' . Ημουν τσακωμενος με την Ραφαελα τοτε.. Θυμαμαι οτι τον ειχαμε πουλησει .. με την Ραφαελα οταν καναμε εκθεση μαζι στην Bienalle . 

-Που τον βρηκες ? λεω και την κοιταω αγρια.. 

Εκεινη γελαει και σκεπαζεται με το κοκκινο σεντονι .

-Μιλα ! λεω 

-Τι σε νοιαζει ? ρωταει 

Εχει θρασσος ! Ξερει τα παντα για μενα και την Ραφαελα.. εχει πραγματα που μου ανηκουν και με ρωταει τι με νοιαζει ? 

-Εισαι ηλιθια ? Τι σκατα θες απο μενα ? 

-Τι περιμενεις να θελω ?

-Μπορεις απλα να μου απαντησεις ?

-Καλα λοιπον .. ηρθε η στιγμη να μαθεις την αληθεια .. 

-Επιτελους ! αναφωνω 

-Αυριο το πρωι ομως .. τωρα ειμαι πτωμα.. και καλυτερα να φυγεις .. 

-Τι ? λεω αφωνος 

-Ναι .. φυγε .. θα τα πουμε αυριο ..

-Οχι ! 

-Αν δεν φυγεις θα παρω την γυναικα σου να της πω οτι εισαι εδω .. λεει 

-Στα παπαρια μου λεω .. 

-Καλα .. λεει εκεινη και παιρνει το τηλεφωνο στα χερια 

-Δεν θα το κανεις .. 

-Καλει .. λεει και γελαει σατανικα 

-Ναι ? λεει 

-Καλα φευγω ! λεω και ντυνομαι βιαστικα 

-Χμ.. οπως το φανταστηκα θα γυρησεις πισω στην γυναικουλα σου ! 

Βγαινω εξω απο το σπιτι της Ροξανης γεματος ερωτηματικα .. 

Πως βρεθηκε στα χερια της.. αποκλειεται να τον αγορασε εκεινη .. Καθομαι στα σκαλακια . Πως .. πως πως  ! Δεν γινεται αυτο ! 

-Γιωργο ? ακουω και σηκωνω το βλεμμα .. γνωστες φωνες ακουω

Ο Αργυρης και η Μυρτω .. 

-Τι κανεις ρε? Λεει και χαιρετιομαστε 

-Καλα.. 

-Ρε πως αλλαξες ετσι .. την τελευταια φορα που σε ειχα δει πηγαινες για δικαστηριο και ησουν με κουστουμιες και τετοια και τωρα σε βλεπω με τα κανονικα σου ρουχα.. τι παιζει ?

-Τιποτα ρε.. μια επισκεψη εκανα .. 

-Εδω ?

-Ναι .. 

-Αντε εδω μενουμε .. μας εψαχνες? 

-Οχι ρε.. 

-Λοιπον .. που ησουν ? 

-Στην Ροξανη 

-Την κοντομαλλα? 

-Ναι .. 

-Α την ξερουμε .. καλη κοπελα φαινεται ησυχη .. ειχαμε συνεργαστει στο ΑρτΑθηνα.. εσυ ομως τι δουλεια εχεις μαζι της ? 

-Για μια μηνυση .. 

-Σε ποιον κανει μηνυση ? 

-Στον συντροφο της .. 

-Ρε ελα πανω να σε κερασουμε μια μπιρα...  ! 

Ετσι χωρις να το καταλαβω ημουν με τους παλιους μου συμφοιτητες να πινουμε μπιρες. 

-Η γυναικα σου τι λεει ? 

-Μαλακιες.. λεω αυθορμητα 

Ο Αργυρης γελαει . 

-Η Ραφαελα ηταν για σενα.. λεει η Μυρτω και την κοιταω 

-Το ξερω .. 

-Δεν την εχεις ξεχασει ε? 

-Οχι .. 

-Γιατι δεν χωριζεις ? λεει ο Αργυρης 

-Ειναι τα παιδια στην μεση .. 

-Ναι αλλα αν θες να ειναι ευτυχισμενα πρεπει να το κανεις αυτο .. σιγουρα θα εχουν καταλαβει τι παιζει με σενα και την γυναικα σου .. 

-Δεν ξερω το σκεφτομαι πολυ το διαζυγιο ομως θα χασω την δουλεια μου .. 

-Θα βρεις αλλου ρε μαν μου .. τι σε νοιαζει αφου εισαι καλος δικηγορος .. 

-Εχει δυναμη ο πεθερος μου .. λεω .. 

-Αστον .. σε χρειαζομαι ετσι και αλλιως εγω .. 

-Τι εννοεις ? 

-Θα ανοιξουμε μια γκαλερι .. εχεις τελειωσει το οικονομικο της νομικης .. θα τα παμε πολυ καλα ..παντα εκανες πρωτοποριες.. εχεις ονομα σαν καλλιτεχνης ..και θα κανουμε μια μεγαλη εκθεση εμεις οι παλιοι συμφοιτητες που καναμε παρεα.. και οτι πουλησουμε.. Αν και μεταξυ μας παλι τα εργα της Ραφαελας θα πωληθουν πολλα χρηματα .. 

-Απο τοτε που πεθανε ολο πουλαει .. λεει η Μυρτω .. 

-Δεν  το πιστευε ποτε αυτο οσο ηταν ζωντανη..

Μεσα της το πιστευε..  αλλα .. 

-Εχεις δικιο .. λεω 

-Και μιας που ειπαμε για Ραφαελα.. αυτη η κοντομαλλα της μοιαζει τρελα ρε ! 

-Αντε ! 

-Γιατι δεν κανεις κατι με αυτη ? 

-Αργυρη ειναι παντρεμενος ! λεει η Μυρτω θυμωμενα 

-Εχει δικιο .. λεω και σηκωνομαι 

-Που πας ? 

-Στα παιδια μου .. σας αφηνω .. 

Αποχωρω . Ακουω το κινητο μου να χτυπαει . Ειναι η αδερφη μου . 

-Ειμαι Αθηνα.. θα ρθεις να με παρεις ?