Herşey Bitmedi

onsuz ilk gün

En sevdiğimden, en güvendiğimden aldığım darbenin verdiği acıyı en solumda hissediyordum. Onun için intihar etmem gerekiyordu etmeliydim ki ona zarar vermiyim, ama hayır bayım uyuyan prenses uyandı. Kendim için, artık sadece kendim için yaşayacaktım, eskisinden daha güçlü olmam gerekiyordu artık. Çünkü arkamda beni taşıyacak bi sevgilim yoktu, ya da eskidende yoktu ama ben öyle sanıyordum ya iyi geliyordu belkide o his. Ne acı... İçimde sadece boşluk vardı. O boşluğun vermiş olduğu huzursuzluktanmıdır bilmem ama kalbim acıyordu. Ha bide son senemdi, seneye üniversiteydim. O yüzden ygs sınavım için kafamı çok takmamam gerekiyordu. Ama nasıl? Nasıl unutabilirdim ki onun bana çektirdiği bu berbat acıyı? Bilmiyorum, zaman göstericek.

1 NİSAN - aldatıldığımı öğrendiğim gün.
Sabah telefonun çalmasıyla kalktım. Arayan Berk'ti büyük bir heyecanla açtım -efendim Berk sabahın bu saatinde aramanı gerektiricek kadar önemli olan o şey nedir bakalım? Dediğimde -hazırlan seni almaya geliyorum, dedi ve daha nereye diye sormama izin vermeden yüzüme kapattı telefonu. Bende dediğini yaptım hazırlandım. Tam Berk'i arayacaktım ki evin önünden gelen korna sesini duydum ve Berk olduğunu bildiğim için hemen çıktım ve bindim arabaya. Nereye gittiğimizi defalarca sordum ama cevaplamadı, sürprizmiş. Sonunda varmıştık. Deniz kenarına bakan güzel bir kafeydi burası. -Sen siparişleri ver ben bi lavaboya gidip geliyorum dedi. Bende kahvaltı siparişlerini verdim. Aslında normalde asla yapmıyıcağım birşey yaptım. Telefonunu aldım ve mesajlara girdim ilk başta ben vardım ismimle kaydetmişti beni. Biraz bozulmuştum, sonuçta sevgilisiydim onun"Ece" diye kaydetmemeliydi. Tam bırakıcakken telefonun titrediğini fark ettim ve baktım ki "sevgilim" kişisinden -günaydın aşkım, diye bir mesaj. Hiç uzatma gereği duymadım ve geldiğinde o kızın kim olduğunu sordum ilk başta kuzenim falan dedi ama en sonunda kabul etti.
Bizim okuldanmış kız. Adı Nur muş, o sarı saçlı şaşı olan çirkin şeylemi aldatıyodun beni diyerek ağlamaya başladım bi anda ama ona güçlü görünmek adına beni eve bırakmasını istediğimi ve ilişkimizin bittiğini söyledim. Yıkılmış gibi bir hali vardı. Sanki pişmanmışta özür dileyemiyormuş, geri dönüceğimi biliyormuşta acı çekmemi istemiyormuş gibi. Arabaya bindik hiçbirşey yemeden. Arabada bizim şarkımızı açtı "Sancak - gün olur beni unutursan" hiçbirşey demedik birbirimize, sessizce veda ettim ona. Arabadan inmeden kulağına eğildim ve "pişman olucaksın" diyip bir öpücük kondurdum yanaklarına. Ağladığını görmüştüm ama o an hiçbirşey yapasım gelmemişti.
Tüm gece avazım çıktığı kadar susarak ağladım.

Günümüz.
Sabah aldatılmanın verdiği o acıyla ve dün geceden çok ağladığım için ağrıdan çatlayan başımla uyandım.