Kukla

14 Yazın sonu

    Karanlığın  içerisinde usulce ve sessizce yürümek misali. Yüreğinde hafif bir sızı, nereye gideceğini bilmeden sadece yürümekti... Bi an  gözleri kararmaya  kalp ritimleri değişmeye başladı gözlerini sonsuzluğa açar gibiydi... 

Nefes nefese uyandı kukla rüya olduğunu fark etmesi dakikaları bulmuştu  gece  bitmek üzere  güneş  yeryüzünde başka noktalarda    hayalleri olan insanları ısıtmaya başlamıştı bile ama burda saat 04:18   düşlemeşi gereken bır kaç hayali  kalmış vazıyette 40 yaşına ulaşmış 8/5 çalışan işçiler misali bezmiş bır vazıyette doğruldu bızım kukla, toparlar gibi oldu yakaladı odasında kı uçan balonu tuttu hayallerının ucundan çektı kendıne  sıkıca bağladı gümüş kordonla beline sıra arada bir göz gezdirdiği kıtabı sesli okumaya geldi 

    '' Tütünümü, anahtarımı aldım, evden tam çıkıyorum bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu farkettim. Önemsemedim. Yol, bana uygun bir ruh önerebilirdi. Kapıyı çektim, kilidin dili yuvasına otururken, "Nereye?" dedi. Aldırış etmedim, çıktım. ''

 Tepenin ucunda uçurumda orda duran bir camii var tam orda uzak gibi gözüktüğüne bakmazdı kücük adımlarla ilerlerdi oraya tütün yakardı kulaklığını takardı ulaşabildi sonunda nefes nefese kalsa bile bu can sıkmaya başladı sıgarayı bırakacaktı kukla tek bısey yeterlı ıdı onu düşünen biri sıgarayı bırakmasını ıstemesıydı neyse o gün daha gelmedi daha..

Güneş  doğmadan önce yetişmişti...

Tanrı için geldi buraya onunla konuşmak onu dinlemek anlamak en azından anlamak için  çaba göstermek istiyordu. Daha önce görür gibi olmuştu rüyalarında  ve hıç korkmazdı ondan Tanrı denildiğinde abartılmış baba fiğürü görmezdi o  ya da   uğruna kurbanlar kesildiği ağıtlar yakıldığı namaz kılındığı  kımseye muhtaç olmayan eşsiz herşeye gücü yeten övülmek istenen sadece kulluk için ınsan yaratan egoist birisi yerine daha çok...  herneyse....

Kulaklığı düzelti kukla sigarası yakmakta geç kalmadı ali atay  giriş yapmıştı bile..