The NBSB's Sweetest Downfall

Prologue / Original Version 2013

Prologue

"Kumusta ka?" tanong sa'kin ni Chanel.

Ngumisi ako sa harapan nang salamin habang naka-speaker siya. "Eto, maganda pa'rin."

Sinuklay 'ko ang buhok 'ko. Straight iyon at kulay brown. Halatang maganda talaga ako dahil tuwing tinitignan 'ko ang repleksyon 'ko ay napapakanta ako nang Beautiful Girls ni Sean Kingston.

Narinig 'ko ang hagikhik niya. "Pero NBSB."

"Hoy. Excuse me. Kahit NBSB ako, MAGANDA ako! At isa pa, kailan pa 'ko nangailangan nang lalaki para lang mapatunayan 'ko ang self-worth 'ko? Never! Ever! I'm not like that!" Napa-irap pa ako kahit hindi niya ako nakikita.

"Okay fine! You've never changed. You're still conceited as ever."

Umiling ako. "I'm not. I am just honest. And I know for sure, na maganda talaga ako. Kaya hindi 'ko iyon ikakahiya."

Natawa siya sa'kin. Well, that's me for you. I am, well, NBSB. That's what my friends call me. I don't know what's so amusing about it. Kailan pa naging katawa-tawa ang mga babaeng hindi pa nagka-boyfriend, aber?

Having a boyfriend is not a necessity. Hindi iyan kailangan para mag-survive. At mas lalong hindi 'ko sila kailangan para lang masabi na maganda ako. Kasi with or without boys, I am priceless–at maganda, magandang maganda!

"Nicole Y. Cortez," natatawang saad ni Chanel. "You're still at it. Gandang ganda pa'rin sa sarili."

Yes, I am Nicole Y. Cortez. And no, hindi ako gandang ganda sa sarili 'ko. It's impossible that only I... appreciate my own face. Marami yatang may gusto sa mukha 'ko, dahil nga, ano pa ba? I am beautiful.

"Cha, shut up." Ngumiwi ako at tinignan ulit ang salamin. Masarap suklayin ang buhok na tuwid at halatang every month ay inaalagaan nang isang stylist. Napansin 'ko 'rin ang guhit sa mata 'ko at kaunting pagka-chinita, matangos na ilong, magandang hugis nang mukha at maputing balat.

"Hay, Nicole. You are different."

Indeed, I am. Ako lang ata itong nagde-describe sa sarili. But hey, what to lose? What would I lose if I love myself a little too much? Wala naman diba. I am actually safer this way.

Why am I like this? Because I promised. I promised myself that I wouldn't love just to repeatedly hurt myself. Ayoko nga nang ganun, no! I am genuinely happy right now, dahil maganda ako, kaya ano pa ba ang kakailanganin 'ko? Wala naman na. I am happy.

"I beg to differ." Tumayo ako sa salamin dahil tapos na akong maglagay nang light make-up.

"The walls you built are too high. But for sure, someone will be brave enough to climb on it...if not strong enough to break it."

True to her words it happened. The walls I built for years started to fade. Hindi naman hardcore na pag-fade! Excuse me, hindi ako ganun. Wala lang talaga sigurong magawa itong bwisit na lalaking nasa harapan 'ko kaya ako naiirita ngayon.

"Matandang dalaga." At narinig 'ko pa ang panlalaki niyang tawa.