Η ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ

Kεφάλαιο 2

    ΟΓιουτζίν χαμογέλασε και μας έδειξε τα κλειδιά. Του δείξαμε τους δυο εχρούς μαςκαι του είπαμε να ανοίξει την πόρτα μόλις γυρίσουν απο την άλλη. Η πόρτα ήταναρκετά χοντρή με πολλά σίδερα που μόνο ένα λεπτό χέρι θα μπορούσε να περάσειαπό μέσα τους.

 Ο Γιουτζίν πήγε και άνοιξε και τις 7 κλειδαριές της πόρτας τόσοαθόρυβα που δεν ακούστηκε ούτε μισός κρότος. Είναι σωστός ταχυδακτυλουργός. 

Ηπρώτη κανονιά ακούστηκε και η Αμέλια φώναξε στους εχθρούς μπροστά μας "δεννιωθω καλά ζαλίζομαι!"

 "Σοβαρά τώρα; Δεν είχες κάτι πιο σέξι ναπείς;" Της είπα. 

"Σου φαίνομαι για σέξι αυτή τη στιγμή;" Μουαπάντησε. 

"Καλά άστο το χω!" Της είπα και άρχησα να φωνάζω "βοήθεια!Βοήθεια! Η αδερφή μου δεν αισθάνεται καλά! Λίγο νερό!" 

"Τι συμβαίνειεδώ πέρα;" Είπε ο φύλακας καθώς ερχόταν κοντά μας και ο Γιουτζίν τουέσπρωξε την πόρτα στα μούτρα. 

Βρηκα την ευκαιρία και όρμηξα. Του έβαλα τιςαλυσίδες μου γύρω από το λαιμό του και του τις έσφιξα. Ο μούτσος κοιτούσεέντρομος και τράβλισε "μα πως έγινε τώρα αυτό;" Τον κοίταξα και τουείπα "τι δεν κατάλαβες; Θες να το επαναλάβουμε για να το εμπεδώσεις;" 

"Όχι ευχαριστώ! Θα σας σφάξω μόνος μου!" Είπε και όρμηξε κατά πάνωμας.

 Εκείνη τη στιγμή πετάχτηκε η Αμέλια και πάνω που πήγε να του ορμήξει,ακούστηκε μια κανονιά και το το αμπάρι άνοιξε στα δύο. Σύννεφα καπνούανεμυγμένα με σκόνη και μούχλα γέμισαν την ατμόσφαιρα και μόλις άρχισε νακαθαρίζει σιγά σιγά, οι φίλοι μου δεν βρισκόταν πια κοντά μου και η μύτη ενόςσπαθιού ακουμπούσε τον λαιμό μου. 

"Πες μου που πήγαν οι άλλοι!"Φώναξε ο άντρας που κρατούσε το σπαθί. Για να με ρωτάει σημαίνει ότι οι αλλοιγλύτωσαν; Μα πως; Πότε; Γιατί έμεινα εγώ πίσω; 

"Πες μου που πήγαν οιάλλοι!" Φώναξε πιο δυνατά και πίεσε περισσότερο το σπαθί στο λαιμό μου. 

"Απ ότι βλέπεις έμεινα πίσω. Αν ήξερα πως διέφυγαν δεν θα ήμουν εδώ αυτήτη στιγμή." Του είπα θυμωμένα. 

"Σήκω!" Μου είπε.

 "Τι έχω νακερδίσω;" Είπα και χαμήλωσα το βλέμμα μου απογοητευμένη. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Καλησπέρα,

Στους λίγους που με ακολουθούν και διαβάζουν αυτά που γράφω, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη που δεν γράφω τόσο συχνά τελευταία. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω και πολύ χρόνο και δεν μπαίνω τόσο συχνά όσο παλιότερα.

Επίσης, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η συγκεκριμένη ιστορία θα ανεβαίνει σε μικρά κομμάτια, έτσι όπως έχω χωρίσει τα γεγονότα της ιστορίας για να την διαβάζετε και εσείς σιγά σιγά ώστε να μην σας κουράζει. Αυτό το κάνω επειδή φαντάζομαι πως αρκετοί από εσάς δεν έχετε αρκετό χρόνο, όπως και εγώ.

Ελπίζω να σας αρέσει η ιστορία μου και να συνεχίσετε να τη διαβάζετε.

Εύχομαι να έχετε όλοι σας μία υπέροχη μέρα!!