Trying not to fall for the bad boy

6

Ο ουρανος ειχε ενα γκριζο χρωμα ,το χρωμα της καταιγίδας ομως παραδόξως δεν έβρεχε ,ακομα τουλαχιστον, αλαξα θεση στο κρεβατι μου ωστε τωρα το κεφαλι μου να ακουμπαει στο κατω μερος του κρεβατιου και τα ποδια μου να βρισκονται διπλα στο μαξιλαρι μου.Αναστεναξα, μπορει να πεθανει καποιος απο βαρεμαρα γιατι αν μπορει τοτε εγω θα επρεπε να ημουν νεκρη.Σηκωθηκα απο το κρεβατι και αρχησα να κανω γυρους κοιτωντας τα οικια πραγματα του δωματιου μου.Την ξυλινη βιβλιοθηκη μου που ηταν γεματη βιβλια απο τοτε που ημουν ακομα μικρο παιδι το μεγαλο παραθυρο με θεα στον κηπο, το κρεβατι μου που βρισκονταν απο κατω του και ακριβως διπλα του το κωμωδινο που ηταν γεματο βιβλια μια λαμπα για να μπορω να διαβαζω στο σκοταδι και τελος μια κορνιζα.Με γρηγορα βηματα πλησιασα το κωμοδινο και πηρα στα χερια μου την κορνιζα.Οι φωτωγραφια που ειχε τραβιχτει χρονια πριν απεικονιζε μια χαρουμενη οικογενεια.Με ενα μικρο κοριτσακι με καστανες μπουκλιτσες να κραταει τα χερια τον γωνιων της που κοιταζαν με λατρεια ο ενας τον αλλο.Περασα τον αντιχειρα μου πανω απο το γυαλι της κορνιζας σαν της εδινα ενα χαδι.Ημασταν ευτηχισμενοι, κοιταξα τον τετραχονο εαυτο μου καθως ευχομουν να ημουν στην θεση του ανεμελου μικρου κοριτσιου ποτπυ καποτε ηταν εγω.Να εβλεπα καρτουνς με την μητερα μου ενω με κρατει αγκαλια να πηγαινα για παγωτο με τον πατερα μου, καθε φορα που εβλεπα εναν εφιαλτη οι γονεις μου να σκουπηζαν τα δακρια μου.Ομως ξερω οτι αυτες οι εποχες εχουν τελειωσει και το χαρουμενο ανεμελο κοριτσι εχει χαθει.Περασα το χερι μου μεσα απο τα μαλλια μου ,λιγος καθαρος αερας θα ηταν οτι πρεπει τωρα, προχωρησα προς την ντουλαπα μου και αλλαξα σε μια μαυρη βελουτε φορμα ενα απλο τοπ και στα αθλητικα μου αφου ξεμπερδεψα τα μαλλια μου τα μαζεψα σε μια ψηλη αλογουρα με μερικες του να ξεφευγουν και να πλαισιωνουν το προσωπο μου.Βγηκα απο το δωματιο μου και κατεβηκα με γρηγορα βηματα τις σκαλες το σπιτι ηταν αδειο ,οπως συνηθως πξρα τα κλειδια και αφου κλειδωσα πισω μου πηρα το γνωριμο μονοπατι για να με οδηγισει στον παρκο.Αυτο το μονοπατι ηταν το αγαπημενο μου οπου και να γυριζες εβλεπες δεντρα και λουλουδια καθως σημερα ο γκριζος ουρανος του εδινε μια σκοτεινη νοτα, το μονοπατι ηταν αδειο οπως παντα αλλωστε δινοντας μου την ησιχια που χρειαζομουν.Συνεχησα το περπατημα γαληνια μεχρι που ακουσα πισω μου φωνες, γυρισα για να δω τρις αντρες γυρο στα εικοσι με μπουκαλια απο μπειρες στα χερια τους να με κοιτανε εντονα γυρισα και συνεχισα να περπαταω και αυξησα την ταχητυτα μου ακουσα τα βηματα τους να πλησιαζουν απο πισω μου ακουγα σφυριγματα αλλα τα αγνοισα και συνεχησα ακομα πιο γρηγορα με αποτελεσμα σχεδον να τρεχω βριζοντας απο μεσα μου για την αποφαση μου να παρω αυτην την διαδρομη μια δυνατη λαβη αρπαξε τον καρπο μου αναγκαζοντας με να σταματησω γυρησα ενα απο τους αντρες μου κρατουσε τον καρπο.Ηταν ολοι μεθυσμενοι πραγμα που δεν ηταν ιδιαιτερα καλο "για που το εβαλες ομορφουλα" ειπε αυτος που μου κρατουσε το χερι ,ζηγησα τις επιλογες μου να τον κλοτσησω και να τρεξω ή να του ριξω μπουνια ,το πρωτο φανηκε πιο ευκολο , οποτε ετοιμασα το χερι μου και το σηκωσα αλλα λιγο πριν ακουμπησει το προσωπο του το σταματησε, και αρχησε να γελαει "νομιζεις οτι αυτο θα με σταματησει, γιατι δεν ερχεσαι μαζι μας χωριε να αντιστεκεσαι" ειπε, εκεινη την στιγμη αρχησα να πανικοβαλωμαι ,ηταν πιο δυνατοι απο μενα οποτε δεν υπαρχει πιθανοτητα να τους ξεφυγω ,ο αντρας αρχησε να με σερνει εγω ομως στυλωσα τα ποδια μου στο εδαφος για αντισταση ,αυτος αναστεναξε με αγανακτηση και με τραβηξε με δυναμη κανοντας με να στραβοπατησω εκλεισα τα ματια μου περιμενοντας την συγκρουση με το σκληρο εδαφος ομως ενα ζευγαρι ζεστα χερια με επιασε πριν πεσω ανοιξα τα ματια μου και βρεθηκα να κοιταω τα γαλαζοπρασινα ματια του Καρτερ , αναστεναξα με ανακουφηση, εκεινος με κοιτουσε με ανησιχια αφου βεβαιωθηκε οτι μπορω να σταθω στα ποδια μου γυρισε προς τους αντρες η ανυσιχια στα ματια του μετατραπηκε σε οργη , ποτε δεν εχω δει τον Καρτερ τοσο οργισμενο , οι αντρες κοιτουσαν τον Καρτερ με απορια "αμα θελεις βρες δικη σου κοπελα αυτην την εχουμε προλαβει εμεις " λεει αυτος που με κρατουσε στον Καρτερ, ο οποιος γελασε σιγανα "μα κανει λαθως αυτη η κοπελα ειναι δικια μου"και χωρης να το περιμενει κανεις εδωσε στον αντρα μια μπουνια που τον εστειλε στον πατωμα και μετα αρχησε να τον κλοτσαει συνεχωμενα ο αντρας εβγαζε μουγκρητα πονο και εφτυνε αιμα οι αλλοι δυο βλεποντας τον φυλο τους αιμοφαιρτω το εσκασαν μετα απο λιγο ο Καρτερ σταματησε και απομακρυνθηκε απο τον αναισθητα τωρα αντρα και πηγε να τρεξει για να προφτασει τους αλλους δυο , πριν προλαβει να κανουθει τον κρατησα σφιχτα απο το χερι , ετρεμε απο οργη πλησιασα πιο κοντα του " δεν το αξιζουν"ειπα ,στον ηχω της φωνης μου χαλαρωσε ελαφρος, γυρισε και επιασε το προσωπο μου εξεταζοντας το για χτυπηματα αφου βεβαιωθηκε οτι ημουν καλα με αφησε και απομακρυνθηκε απο κοντα μου, "ελα θα σε παω σπιτι" ειπε με απομακρη και παγωμενη φωνη, ξαφνιασμενη απο την ξαφνηκη αλαγη συμπεριφορας του τον ακολουθησα χωρης λεξη, ειχε πια βραδιασει κανοντας το τοπιο πιο τρομακτικο, μετα απο λιγο περπατημα σταματησε και ωυρισε προς το μερος μου τωρα ο θυμος του ειχε στραφει προς εμενα "πως σου ηρθε να περπαατησεις μονη σε εναν ερημο δρομο το βραδυ μα καλα Ντιανα δεν ειχεις καθολου μυαλο" μου φωναξε , κινηθικα αβολα στην θεση μου τωρα που το σκεφτομαι ειχε ενα δικιο "μα παιρνω αυτον τον δρομο συνεχεια" ειπα σιγα , αυτο τον θυμωσε ακομα πιο πολυ" αυτο το κανε ακομα χειροτερο τι θα ειχε συμβει αμα δεν ειχα ερυει;"ξαναφωναξε ,ξαφνικα θυμωσα πως μπορει να. μου φωναζει δεν ηταν δικο μου φταιξιμο που ηρθαν οι αντρες "εσενα τι σε νοιαζει δεν ειναι κατι που εχει σχεση με εσενα" φωναξα εξισου δυνατα, "φυσικα και με νοιαζει παραλιγο να πληγοθεις πολυ ασχημα" ειπε πιο σιγα με τον θυμο να σβηνει απο τα ματια μου ,αναστεναξα "και τι ειμαι εγω για εσενα;" ρωτησα ηταν σειρα του να ανστεναξει "εχεις δικιο δεν επρεπε να σου φωναξω" ειπε αποφευγοντας την ερωτηση, μην εχοντας την ενεργεια δεν τον πιεσα να απαντησει απλα συνεχησα να προχωραω μπροστα του τριβοντας το πονεμενο μου χερι αφου οπως φαινεται το σημειο που με ειχει κρατησει ο αντρας εχει μελανιες απο την δυναμη που χρησιμοποιησε και απο τι φενεται τα νυχια του μπηχτηκα στο δερμα μου και τωρα ηταν γεματο αιματα απωρω που δεν το καταλαβα πιο νωρις μαλλον φταιει η αδρεναλινη.Ο Καρτερ πρισεξε πως εσφυγκα το χερι μου και με γυρισε ωστε να τον αντικριζω υστερα σηκωσαι το χερι μου κοντα στο προσωπο του , το προσοπο του αλαξαι απο αδιαφορια σε θλιψη και μετα σε οργη , εβρισε ψηθυριστα "επρεπαι να εχω κινηγισει και τους αλλους"ειπε οργισμενα " οπως σου ειπα και πριν δεν το αξιζουν" ειπα ηρεμα , με κλιταξε για λιγο και μετα πηρε το χερι μου και φυλισε απαλα ολα τα χτυπηματα και τις γρατζουνιες , εμινα νατον κοιταζω "τι κανεις;" ειπα με τρεμουλιαστη φωνη, χαμογελασε θλιμενα"παιρνω τον πονο σου μακρυα γατακι" μετα ενωσε την παλαμη του χτυπημενου μκυ χεριου με την δικη του, και συνεχισε να περπαταει μαζι μου, ο Καρτερ με εσωσε.Χμ αμα μου ελεγες λιγο καιρο πριν οτι ο Καρτερ θα με εσωζε και μετα θα περπατουσαμε χερχερι στο φως του φεγγαριοιυ θα επαιρνα τηλεφωνο ενα νοσοκομσιο να σε μαζεψει τελικα ομω τα πραγματα αλαζουν και ισως θα πρεπει να αλαξω και εγω μαζι με αυτα