ΚΕΦΆΛΑΙΟ 28

432 44 38
                                    

{Το κεφάλαιο είναι από την πλευρά του Νικ. Το τραγούδι πιστεύω ότι τεριάζει για αυτό καλό είναι να το ακούτε καθώς διαβάζετε το κεφάλαιο. Καλή ανάγνωση.}

Καλά που έχω και αυτούς αλλιώς δεν ξέρω τι θα έκανα...
Έχουν περάσει 2 μέρες και η Μαρία εξακολουθεί να είναι σε κόμμα. Εγώ δεν έχω φύγει από το πλευρό της λεπτό. Θα μου πείτε και το σχολείο;
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Ας μείνω από απουσίες. Εγώ θέλω να είμαι στο πλευρό της κάθε λεπτό και κάθε στιγμή. Με αφήνουν καθημερινά να την βλέπω, ακόμα και αν η κατάσταση της δεν αλλάζει. Εδώ και τρεις ημέρες είναι σε κόμμα τι καταλαβαίνετε;

Ποιος φταίει για αυτό;
Ο Κώστας πάντως όχι!!
Μόνο εγώ φταίω.
Εγώ και μόνο εγώ!!
Είμαι καθησμένος στα καθίσματα του νοσοκομείου και έχω τα χέρια μου ακουμπισμένα στο πρόσωπο μου, προσπαθώντας να μην κλαψω.
Ξέρετε πως είναι να χάνεις ότι αγαπάς;
Όχι αυτό είναι σίγουρο.
Σε μικρή ηλικία έχασα τον πατέρα μου και πήγα σε ορφανοτροφείο. Δεν λέω μας φερθηκαν πολύ καλά εκεί, αλλά δεν ξέρετε πως είναι κάθε μέρα να έχεις μπροστά σου παιδιά να κλαίνε και να ζητούν τους γονείς τους. Δεν ξέρετε πως είναι να είσαι κλεισμενος σε ένα κτήριο και να χτυπιέσαι για να πας μια βόλτα στοις κούνιες μετά το σχολείο. Όταν πρωτοπηγα εκεί μου φαίρονταν απαίσια. Ήμουν αντιδραστικός και καθόμουν συνεχώς στο δωμάτιο μου. Όλες οι κυρίες μου φώναζαν. Μόνο μια με πρόσεχε. Αχχ ποτέ δεν θα την ξεχάσω. Την λέγανε Αριάνα (Μην ρωτήσετε η Ariana Grande είναι) και καταγόταν από την Αμερική. Ήταν 16 ετών και είχε μείνει έγκυος και είχε χάσει το μωρό της από ένα τροχαίο και από τότε επέλεξε να δουλέψει σε ένα ορφανοτροφείο για να βοηθάει αυτά τα παιδιά. Πότε δεν την είχα δει ερωτικά. Πάντα είχαμε μία πολύ καλή σχέση όμως. Κάτι σαν η κολλητή μου να το πούμε.Ήξερε πως ήταν... Αυτή πάντα μου φαιρόταν καλά και πότε δεν μου φωνάζε. Μια μετά ήρθε και μου είπε ότι θα κυνηγήσει το όνειρο της να γίνει ηθοποιός και τραγουδίστρια. Τότε ήμουν 12 ετών.

*Flashback *

Ακούω την πόρτα να χτυπά και βλέπω την κυρία Αριάνα.

Αριάνα - Νίκο μου τι κάνεις;
Μου είπε ενώ ήρθε και με αγκάλισε
Νίκος- Κυρία Αριάνα και σήμεραιυ φώναζαν. Δεν αντέχω και άλλο
Τότε την είδα να δακρυζει. Της είχα πάντα αδυναμία και αμέσως ένιωσα άσχημα που την είδα έτσι. Αμέσως της έπιασα το μπουτι και την χάιδεψα στοργικά. Εκείνη χαμογέλασε και μου χάιδεψε το χέρι. Τότε κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Πριν προλάβω να πω κάτι μου είπε ενώ με έβαλε να κάτσω στα πόδια της.

Η Αγάπη Μοιάζει ΨέμαDonde viven las historias. Descúbrelo ahora