Rue P.O.V.:
'Overnachten we hier? Voor een keer? Alsjeblieft Rue, iedereen is hartstikke moe van al dat lopen.'
'Dan zijn we morgenochtend pas bij Luca...'
'Luca moet toch ook slapen! Rue, ik weet dat je graag wilt weten of ze nog leeft. Maar je moet haar ook haar rust gunnen.'
'Luca en rust? Vanessa, ben je in vredesnaam vergeten over wie we het hebben?' vraag ik zachtjes terwijl de tranen nog altijd over mijn wangen lopen. Iedereen staat achter Vanessa, nou bijna iedereen. Newt en Anita staan achter mij, maar ze zijn dan ook echt de enige.
'Als je zo graag vooruit wil gaan en haar weer wilt zien, dan ga je maar Rue. Maar we zijn allemaal kapot. Alsjeblieft, kan je niet gewoon één dag wachten?'
'We vertekken morgen bij het eerste licht.'
'Ik wist dat je nog wel iets van goed in je had.'
'En hoe bedoel je dat?'
'Dat je eindelijk weer jezelf bent. Ik weet dat je Luca weer wilt zien en toch heb je genoeg discipline om zelf te wachten en andere voor jou te stellen.'
'Maar geen vuur, ik weet dat het koud is maar vuur trekt Cranks aan. En laten we zeggen dat ik daar nou echt geen zin in heb, jij wel dan?'
'Eigenlijk, totaal niet. Ik heb voor de rest van mijn leven wel genoeg Cranks gezien, meer dan genoeg.'
'Dan zou ik geen vuurtje maken.'
'Dus morgen, bij het eerste licht gaan we door naar Luca? Maar dan is nogsteeds de vraag, waar is Luca?'
'Dat is nog moeilijker dan uitleggen wie Luca is.'
'En toch weet je zeker dat je haar kan vinden?' ik knik en glimlach naar Vanessa. 'Ik hoop dat je weereens gelijk hebt, zoals eigenlijk vrij wel altijd. Waarom heb jij altijd gelijk?'
'Omdat de waarheid vertellen altijd wordt beloont,' ze glimlacht even als ze vervolgens met een doffe klap haar rugzak op de grond laat vallen. De rest volgt Vanessa's voorbeeld, nou ja, iedereen behalve Axel.
'Ik vind alsnog dat we gewoon verder moeten gaan. Ik heb geen zin om dadelijk wakker te worden omdat 1 van jullie gilt doordat je afgeslacht wordt door een Crank! Misschien kan die Luca ons wel bescherming of hulp bieden!'
'Axel, wat er met Rachel gebeurde, was niet onze schuld!' gaat Thomas fel tegen hem in.
'Jongens kappen, nu! Ik wil het niet horen, okay? Ik weet wat er met Rachel is gebeurd en we missen haar allemaal Axel, maar dit had ze niet gewild.'
'De dood wel dan?' tranen branden weer achter mijn ogen, maar ik laat ze niet door.
'Ga slapen, Axel. Je bent vermoeid door de hele dag lopen, morgen zijn we bij Luca, misschien heeft ze iets van medicijnen zodat iemand je na kan kijken op een zonnesteek. Thomas, jij en ik nemen de eerste wacht,' Newt legt zijn armen om me heen terwijl ik hem alleen maar in mijn hoofd kan bedanken voor het overnemen van de leiding. We moeten snel bij Luca aankomen, dit loopt uit de hand.
