My BFF the player

Hoofdstuk 33

Hallo! Hier ben ik weer!:D 

Veel lees plezier!

Sorry voor het lange wachten.

______________________________________________

Mila POV

'Ethan!' Roep ik als ik zie dat hij weg zakt. Zijn hoofd valt zacht in zijn armen die gekruist op de tafel liggen. Ik schud hem om hem wakker te maken.

Als de lerares hem ziet slapen is het niet goed. Ze is wel aardig maar ze is heel streng met luiheid.

'Ethan! Word wakker!' Roep ik nu luid als ik geen reactie krijg. Wat mij ongerust maakt is Xavier zijn gedrag. Hij springt meteen uit zijn stoel en helpt mij om Ethan wakker te maken.

Ik kijk hem aan en zie dat Xavier een ernstige blik op zijn gezicht heeft. 'Hij heeft al bijna een week niet geslapen.' Mijn ogen vergroten en nu schud ik hem als een gek heen en weer. 'Ethan! Alsjeblieft.'

Xavier probeert ook alles maar niks lukt. Ik voel dat er tranen over mijn wangen rollen terwijl ik zijn naam roep. Ondertussen zijn alle leerlingen om ons heen komen staan maar ze doen niks.

'Ethan!' Roep ik nog eens. De tranen stromen nu als een rivier over mijn wangen. Het helpt niet. Ethan beweegt niet.

Xavier rent weg om een glas water te halen.

Ik schreeuw Ethan zijn naam nog eens maar er gebeurt niks. 'V*rdomme Ethan!' Boos schud ik hem nog eens heen en weer. Ik loop om de tafel zodat ik naast hem kan zitten.

Als ik hem even los laat valt hij opzij.

'Nee!' Roep ik. Ik strek mijn armen uit om hem op te vangen. Het is te laat. Ethan komt met een harde knal op zijn hoofd op de grond. Het hoort zoveel harder dan het is.

Als ik op de grond val hoor ik steeds de knal van zijn hoofd tegen de harde grond. De tranen rollen over mijn wangen als Xavier rennend naar ons toe komt. Ik kruip snel omhoog en pak Ethans hoofd.

Hij heeft bloed op de zijkant van zijn hoofd. De leerlingen schrikken en doen allemaal een stap achteruit. 'Doe iets!' Roep ik huilend. Een paar kinderen blijven van de schrik verstijfd staan. Twee leerlingen rennen het lokaal uit terwijl ze schreeuwen dat ze hulp gaan halen.

Ik kniel neer en leg Ethan zijn hoofd op mijn boven benen. Mijn handen en broek zitten onder het bloed maar dat maakt mij niks uit.

Xavier legt hem op zijn rug neer zodat hij het meest comfortabel ligt. 'Hoe kan dit?' Vraag ik huilend aan Xavier. Xavier kijkt ernstig naar mij en dan naar Ethan.

'Hij is verliefd op je Mila. Hij kan niet meer zonder je slapen...En deze ochtend had hij een hele intensieve training. Hij is uitgeput.' Hij kruipt naar mij toe en kijkt naar Ethan zijn wond.

'Oe, dat gaat een bult worden. Geen zorgen maken Mila. Het komt allemaal goed.' Hij komt naast mij zitten. Hij slaat een arm om mij heen en drukt mijn gezicht zacht tegen zijn shirt.

Ik huil zachtjes tegen hem aan terwijl ik met mijn vingers rustig over Ethans gezicht ga.

Hij is verliefd op mij. Dat wist ik al.

Maar waarom heeft hij mij dan niet gevraagd? Ik wou hem wel vragen maar hij ontweek mij steeds. Waarom kwam hij niet gewoon bij mij in bed liggen? Waarom deed hij dat niet?

Er gaan allemaal vragen door mij heen. Maar de grootste vraag is of alles goed met hem gaat kopen. Op dit moment wil ik alleen die vraag beantwoord hebben.