Bir Komandonun Anıları

Sevdiği Kız

     İşte oradaydı. Bütün endamıyla karşısındaydı. Gözlerini alamadı ilk önce. İçinden dehşetli güzel diye geçirdi. Sessizce gecenin karanlığına doğru bir türkü bıraktı.Onu seviyordu.Onu gerçekten seviyordu.

     Onsuz düşünemiyordu kendisini. Ona baktığında gözlerinin sanki rengi değişiyordu,vücut ısısı değişiyordu,sanki deniz kabarıyordu ve sanki dağlar yerinden oynuyordu. Sevdiğine öyle güzel bakıyordu ki,bir bakış yartışması yapılsa kesinlikle o kazanırdı.

     Bir keresinde dümnyanın bir coğrafyasındaki sevdiğiyle buluşma zamanına denk geldiğinde acaba biz mi sebep olduk diye düşünmüştü. Ona göre aşkın gücü çok büyüktü. Hele aşk onun aşkıyssa. Hele de seven adam gibi dosdoğru seviyorsa.

Sevdiği onu görünce,başını eğdi yana doğru ve elini salladı bütün zarafetiyle. Adamımız heyecandan sevdiğinin yanına giderken bacaklarının titrediğini hissetti.

     Bu hissi başka hiçbir zaman alamamıştı. Ne adrenalin dolu sporlardan nede adam öldürürken.. Sevdiğinin yanına gitti ve ona sıcacık sarıldı. Sevdiğine sessizce ve masumca "Ben masumum" dedi. Oda karşılık olarak "Biliyorum" dedi.Onu belkide bu yüzden çok seviyordu,kendisine güveniyordu ve biliyorduki kendisini oda çok seviyordu.

     Sadece bazı engelleri aşamamışlardı.

     Beraber iskelede bir masaya yerleştiler. Havadan sudan bir süre soohbet ettiler. Bir anda adamımız içinden,kimsenin duyamayacağı bir şekilde "Seni Seviyorum" dedi.

     Sevdiğinin gözlerinin içine bakamadan. Çünkü ne zaman onun gözlerinin içine baksa aklı duruyordu adeta. Zaman ve mekan kavramını kaybediyordu.

     "Bu güzele bakıp,Yaradan ne güzel yaratmış deyip, Allah'a inanmalı insan" demişti bir keresinde kendisine. Sevdiğine vermek için yanında bazı yazdığı şiirleri ve mektupları getirmişti.