Pembemsi Siyah

Acı Kahve..

Kadınlar inatçıdır. Hayata tutundukları gibi, aşklarına da sahip çıkarlar. Bu yüzdendir konuşup derdini anlatma isteği , karşı tarafı ikna edene kadar uğraşırlar. Sonunda pes eder adam , bir ışık görür kadın, tüm derdini paylaşır. Genellikle ne cevap alır ? Abuk subuk konuşma ! Gereksiz ve saçma gelmiştir adama anlatılanlar, hiçte üstünde durmamıştır. Yine bir sıkıntı, tatmin edilemeden geçiştirilir ve adam gün gelip bunların ok gibi kendisine döneceğini bilemez .
Cemal Süreya

Allahım neydi bu çilem !!! Her zamanki gibi yine koştura koştura , bir taraflarım tutuşmuş bir şekilde o iğrenç , vasat , binevi yarı zamanlı hapishanem diyebileceğim lise adı altındaki mutsuzluk mekanıma gelmiştim. Nefes alış verişlerim o kadar hızlanmıştı ki artık yine o uyuz kadının azarlarını çekecek bile olsam durmalıydım . Saçlarımı geriye atarken terden ıslanmış yüzümü buruşturarak söylenmeye devam ettim ve aklıma sınıftaki kendini jenifer lopez sanan Safiye Soyman ruhlu kızlar geldi. Ve umarım yanıma almışımdır diye söylenerek çantamı karıştırmaya başladım. Dedemden kitap parası diye araklayıp aldığım birkaç makyaj malzemem vardı sadece , ama olsun iş görüyorlardı nasıl olsa. Hemen arkamı dönüp fondoten ve parlatıcı takviyesi yaptıktan sonra hemen çantama fırlatıp hızla arkama döndüm.
- Ayyh diye tiz bir cığlık atp geriye cekildim. Sinirle başımı kaldırdım ve o yumuşak kahve rengi gözlerle buluştuğumda kekelerek.
- Şey şey ben offf naaptığını sanyorsun sen diyerek onun her ne kadar çok etkileyici biri olduğunu hissetsemde az önce bana çarpan ve beni korkutan hatta zamanımdan çalan kişi olduğunu kendime hatırlatarak hemen savunmaya geçtim dik dik karşımdakine bakarak.
Ukalaca. Sırıtarak ,
- Bari işe yarasa dediğinde
O kocaman çukurlu gamzelerine bakmaktan gözlerimip vazgeçtirip ne diyorsun sen ya diye söylenerek anlamamış gibi yapıp arkamı döndüm ve hızlı adımlarla okula doğru gitmeye başladım .Makyajın diyorum bari işe yarasa diyen kahkaha atan sesi duyunca olduğum yerde durdum. Ve sonra vazgeçip ayaklarımı yere sertçe vurarak yürümeye devam ettim. Dua ederek sınıfın kapısını çaldım ve içeri girdim. İçeri girdiğimde gördüğüm manzarayla çığlık atasım geldi . Acaba hala uyuyordumda bu bir rüyamıydı çünkü uyuz Nalan yoktu ve ilk defa beni azarlayan biri olmayacaktı. Ben bunları düşünürken herkesin bana soran gözlerle baktığını görünce yapay bir gülümseme suratıma yerleştirip cool olmaya çalışarak" günaydın arkadaşlar " derken sırama doğru yöneldim ve" Nalan hoca neden yok " diyerek oturdum sıra arkadaşım Ardaya sorarak. Teyzesi vefat etmiş diyince sesli bir HADİ BE !!! dedim hah diye şaşıran Arda iki dakika sonra kahkahalarla bana çok kötüsün diyerek gülmeye devam etti. Ona imalı imalı bakarak yerimden kalktım ve kalkarken hıhı tabi ben kötüyüm o yüzden söyledigime itiraz etmedin ve hiiiiç gülmedin dedim pencereye doğru gider iken. Dışarıyı izlemek sınıftaki samimiyetsiz arkadaşlıklardan daha iyiydi bence. Hava almak için camı açtığımda şok oldum çünkü aksine nefesim kesiliyordu gördüğüm manzara karşısında...!!!