Killer's Wish

Kabanata 9

Third Person
"Master, Lavender is missing" saad ng isang lalaki na nakauniporme pa, halata na kakagaling lang nito sa eskwela.

"You forgot that you gave her a tracking device" tumawa ito "well for the meantime, we should let her be." dugtong nito na nakapagkunot ng noo ni Andrei sa sinabi ng kanilang Master "She is in a journey" lalong nagtaka si Andrei dahil hindi niya maintindihan ang kanilang Master.

"Journey?"

"Journey on defeating her dark past"

Lavender
"Spill." madiin ang pagkabigkas niya rito. Tiningnan ko lang siya at dahil dun ay napapansin kong naiinis na siya. Heh! for 30 minutes ay yan na ang tinanong niya sa akin pero tinitigan ko lang siya.

What benefit would I get if I tell him the things I know? Nothing.

Ngumisi ako at agad na kinuha ang maliit na kutsilyo na nakalagay sa likod ko. I pinned him down on the ground while the blade of the knife are pointing towards his neck.

I'm stronger than him. I'm wiser than him. I'm much more experienced than him specially in this kind of situation. That's why he always feel insecure around me.

"You know, I can easily kill you. Right here. Right now. You killed me before so I should take my revenge right now" Kita ko ang pagkagulat sa mata niya but I can't coz I owe that woman.

Dahil sa gulat ay hindi niya na malayan  na sinuntok ko siya sa sikmura para mawalan siya ng malay kasunod nun ang pagbagsak ng katawan niya sa sahig.

Umalis ako sa lugar na yun at nang mapadaan ako sa kagubatan ay sumakit ang ulo, parang may naputol na ugat. Humawak ako sa isang puno bilang suporta.

Kakatapos ko lang maligo at nakasuot ako ng kukay abong bestida. Nakangiti akong lumapit sa tinatawag kung anghel noong bata ako.

"Come here" sumunod ako sa kanya at dinala niya ako sa sala kung saan nandoon ang tatlong bata na naglalaro kanina.

"Hi!" pagbati sa akin ng isang lalaki. Nakakapanibago. Ganito din sa kalye. Makikipagkaibigan sila sayo upang makuha lang ang iyong pero o pagkain. Agad akong nagtago sa likod noong babae.

Hinimas nung babae ang ulo ko kaya't tinaas ko ang aking ulo upang tingnan siya. Isang ngiti. Isang tango. Isang kilos na nagsasabi sa akin na ayos lang.

"H-hello" pagbalik na bati ko dito. Nagulat na lang ako ng bigla niya akong hilahin.

"Come! Let's play"magiliw na saad nito.

Bagong senaryo

Isang parke. Nakikita ko ang sarili ko na nagkakamabutihan sila ng tatlong batang iyon.

"Quince! You're so slow!"

"Shut up Venice!"

"Hades help me!"