Beyza ile Amine Araba'dan inerler ve Havalimanı'nın kapısına doğru ilerler'ler. O sırada Beyza'nın telefonu çalar.
Beyza: Alo
İclal (beyza'nın arkadaşı): neredesin?
Beyza: Ben havalimanında'yım, Amine ile Kore'ye gidioruz.
İclal: Ne, diyorsun sen kızım?delirdinizmi. Ne koresi?
Beyza: Ağabeyimi bulmaya gidiyorum.
İclal: Senin abin yok'ki!
Beyza: Varmış işte, neyse ben seni kore'ye varınca ararım. Uçak'a yetişmemiz lazım. Bye!
İclal: Tamam, mutlaka arayın!Beyza telefonu kapatıp çantasına koyacaktıki birisinin o'na çarpmasıyla, yere düştü.
-Çok özür dilerim. Biryerinize birşey oldu'mu? (İnglizce)
Beyza: Yaa, önüne baksana! (Beyza ayağa kalkar ve oğlan'ın yüzüne bakar) A.arkandan a.atlı'mı kovalıyor!Oğlan on'a gülümseyerek:"Çok özür dilerim. Önüme bakmam gerekirdi. Uçak'a yetişmem gerekiyordu'da."
Beyza'nın ağzından
Ne kadarda kusursuz bir cilt. O ince dudaklar ve çekik küçücük gözler. Utançtan kekeledim resmen yaa uff.
Ahh uçak'a yetişmemiz lazım böyle düşüncelere şu'anda gerek yok.••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Amine cam kenarına, Beyza'da o'nun yanına oturmuştu. Beyza'nın yanına biri oturdu. Beyza yüzünü çevirdi ve o'ydu. havalimanın'da çarpıştıkları çocuk.
Çocuk ona gülümsedi ve "Ne tesadüf, tekrar karşılaştık."dedi.
"Ya,Evet" dedi Beyza gülümseyerek.Beyza'nın ağzından
-İsmin'inizi öğrenebilirmiyim?
'Ne ismim'mi?' Niye bukadar heyecanlandım'ki ben şimdi?
Beyza: Beyza. Senin?
Jinyoung: Jinyoung. Tanıştığımıza memnun oldum!
B: Bende.Bu arkadaşım Amine.
A: Tanıştığımıza memnun oldum.
B: Nerelisin?
J: Dünya'lı sen?(😂)
B: Uzaylı(😂)
Üçümüz'de gülmüştük.
J: Koreliyim. Ailem Türkiyede yaşadığı için onları ziyarete gelmiştim, şimdi'de koreye geri dönüyorum. Siz türk'sünüz onu anladım'da. Neden kore'ye gidiyorsunuz?
B: Ben kore'ye ağabeyimi bulmaya gidiyorum. Amine'de benim'le birlikte geliyor, yanlız kalmayayım diye.
J:Hmm, demek öyle. İnşAllah bulursun ağabeyini.Uçak inmişti, babam bize bir villa tutmuştu. Aslında babam yurd'da kalmamızı istiyordu, kız başına bi evde kalmayalım diye ama Nasıl olsa korumalar var diye babam'ı ikna etmiştim. Villa beyazdı ve büyük bir bahçesi vardı. Villa'yı ikimzde çok beğenmiştik. Gerçekten tam bizim zevkimizde. Odam çok geniş ve bembeyaz. Dolabı açtığmda bir sürü güzel kıyafet vardı. Sağ olsun Annem aldırmıştı hepsini. Ben odamı incelerken kapı çaldı. Amine "ben açarım!" dedi.
- Beyza Çabuk buraya gel!
Aşağı indiğimde, komşularımız bize hoşgeldin'e gelmişlerdi. İki kız, muhtemelen bizim yaşlarımızdalar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Ben buraya Ağabeyimi bulmaya geldim"
FanfictionAğabeyinin fotğrafını ilk kez, 18 yıl sonra gören bir kız. Ve Kore'de yaşadıkları.