Όταν έφυγε για να πάει στην πρόβα χοροπηδούσα πάνω κάτω σαν πεντάχρονο κοριτσάκι που κέρδισε παγωτό. Περίμενα τόσο πολύ καιρό γι' αυτή την στιγμή και συγκεκριμένα έξι μήνες. Τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω λοιπόν; Τίποτα! Άντε να τελειώνει και με την Eleanor να είναι μόνο δικός μου, καμίας άλλης.
Συμμάζεψα λίγο το σπίτι και έφτιαξα μεσημεριανό. Εγώ έφαγα σαλάτα και πήγα για τρέξιμο όπως κάθε άλλο πρωινό. Έχω φωτογράφιση αύριο και θέλω να είμαι φρέσκια. Αφού τελειώσω κάνω ένα χλιαρό μπάνιο και κατευθύνομαι προς την ντουλάπα μου. Φοράω ένα μαύρο τζιν με σκισίματα παντού, μια άσπρη τιραντέ μπλούζα και ένα δερμάτινο μπουφάν με τις αρβύλες μου. Ισιώνω τα μαλλιά μου, βάφομαι ελαφρά και μόλις είμαι έτοιμη παίρνω κλειδιά, λεφτά, κινητό και φεύγω. Η Nicola δεν θα έρθει μαζί, γιατί λέει ντρέπεται αλλά και γιατί θέλει να βγει με τον αγόρι της και να τον αποχαιρετήσει. Πηγαίνει στην Αγγλία για σπουδές.
Αφού μπω στο αμάξι βάζω το CD με τα τραγούδια των αγοριών και ξεκινάω για το γήπεδο. Αφού μπω μέσα, με την βοήθεια του Paul, πηγαίνω εκεί που είναι τα κορίτσια. Τα χαιρετάω όλα και βλέπω πως η Eleanor λείπει. Χαίρομαι μέσα μου, γιατί τελικά απ' ότι φαίνεται της το είπε ο Louis. Απ' ότι μου είπαν τα κορίτσια, έμαθαν τι έγινε και χαίρονται πολύ. Ακόμα και η Kathryn με την Martha, οι οποίες γνωρίζουν την ιστορία του περίφημου Lariana.
Μόλις η συναυλία τελειώσει, τα αγόρια αποχαιρετούν το κοινό και φεύγουν από την σκηνή. Εμείς, με την βοήθεια του Paul πάντα, πηγαίνουμε στα παρασκήνια. Οι άλλες πηγαίνουν στα αγόρια τους και εγώ αρχίζω να ψάχνω τον Loui. Βλέπω την πλάτη του και παρατηρώ πως μιλάει με την Eleanor. Κάποια στιγμή τον πιάνει και τον φιλάει. Δεν φαίνεται να αντιστέκεται και εκεί είναι που χάνω ολοκληρωτικά την ψυχραιμία μου. Πετάω τον μπλε κάδο που βρίσκεται μπροστά μου κάτω και αρχίζω να περπατάω βιάστηκα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν ξέρω πως αντέδρασε, μπορεί να σοκαρίστηκε που τον έπιασα στα πράσα, μπορεί να μην το κατάλαβε καν, μπορεί να μην έδωσε σημασία. Βέβαια... είχε σκοπό να με κοροϊδεύει! Αλλά καλός μαλάκας και εγώ, έπεσα και του δόθηκα τόσο εύκολα. Αφού μου το είχε πει πως αγαπούσε την Eleanor, σιγά μην αγαπούσε και εμένα. Μάλλον έκανε σεξ μαζί μου χτες μόνο και μόνο γιατί πιθανόν εκείνη να έχει περίοδο.
Περνάω μπροστά από τα παιδιά, τα οποία με κοιτάζουν σοκαρισμένοι. Απλά λέω ένα ξερό και απότομο "είμαι καλά" και τρέχω να βγω έξω. Ξαφνικά νιώθω πως πνίγομαι εκεί μέσα. Δεν έχω όρεξη να με δουν, ούτε οι φαν τους να κλαίω, αλλά ούτε και να τον δω με αυτή. Δεν φταίει η Eleanor και το ξέρω. Η κοπέλα είναι ερωτευμένη ακριβώς όπως εγώ, απλά εκείνη έχει ανταπόκριση και προφανώς την αγάπη του, ενώ εγώ πήρα το πουλί του βαρκάρη. Αλίμονο...
Βγαίνω έξω και πηγαίνω να βρω το αυτοκίνητό μου. Ένα ακόμα δευτερόλεπτο να μείνω εκεί και θα του σπάσω την μούρη! Μπαίνω μέσα κοπανώντας την πόρτα. Αρχίζω να χτυπάω το τιμόνι και να φωνάζω σαν μανιακή. Πονάει γαμώτο, πονάει πολύ και συνέχεια πονάω μόνο εγώ, ποτέ εκείνος. Όμως εκείνος γιατί να πονέσει; Με χρησιμοποιεί και χέστηκε. Περνάω καλά την ώρα. Δεν τον νοιάζει για μένα και το έχω καταλάβει πολύ καλά πλέον. Βλέπω την αδελφή μου να πλησιάζει το αυτοκίνητο μ' ένα ύφος γεμάτο λύπηση. Το σιχαίνομαι αυτό! Ευτυχώς δεν λέμε τίποτα.
Βάζω μπροστά το αυτοκίνητο & αρχίζω να οδηγώ και να κλαίω με λυγμούς. Το CD παίζει και ακούω την φωνή του Loui. Το κλείνω αμέσως και μόλις σηκώνω το βλέμμα μου πατάω απότομα και γρήγορα το φρένο. Ένα δευτερόλεπτο να αργούσα και θα είχα τρακάρει με τον μπροστινό μου. Πηγαίνω γρήγορα στην άκρη και αρχίζω να παίρνω αναρίθμητες ανάσες. Η καρδιά μου χτυπάει πολύ γρήγορα από την τρομάρα μου. Κοιτάζω την αδελφή μου η οποία βαριανασαίνει και έχει καρφωμένο το βλέμμα της μπροστά. Ξεφυσάω και ξανά ξεκινώ για το σπίτι μου. Το μόνο που θέλω αυτή την στιγμή είναι να μείνω μόνη μου, εγώ και το κρεβάτι μου. Κανένας άλλος...
VOTE & COMMENT. THANK YOU:*
VOUS LISEZ
Management Relationship
Fanfiction«Ποτέ μην αγνοείς αυτά που νιώθεις. Πράξε όσο είναι νωρίς, γιατί θα χάσεις την ευκαιρία σου & ίσως να μην μπορέσεις να ξανά δοκιμάσεις. Όμως ποιος ξέρεις τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Άσε την τύχη σου να πράξη...»