Dream Or Reality [Completed]

Chapter 10

Chapter 10

"Umalis kana dito, Haley... hindi kana kailangan ni Gian..." Ella said after that confrontation.

Tumingin sya kay Gian, gusto nya itong tanungin paulit-ulit kung hindi na ba talaga syanito mahal pero ayaw nan yang gawing tanga muli ang sarili nya...

"H-hindi mo na yon kailangang sabihin, Ella..." she smiled to her ex's unofficialgirlfriend. Siguro masayang masaya na ito dahil tuluyan na syang mawawala sabuhay ni Gian. "So, this is goodbye, Gian?" she even managed to give a smile toher ex.

She saw the blank expression of him and did not even give him a final goodbye.Masakit lang sa pakiramdam na hindi man lang sya nito mabigyan ng matinongclosure. O matinong pamamaalam man lang bilang respeto sakanya as his formerg irlfriend. Oo nga naman, hindi nga sya nito binigyan man lang ng respeto dahil nakikipagrelasyon na pala ito behind her back so what's the point of showing a respect towards her.

Pinigilan nya ang nagbabantang luha sa mga mata nya... kahit man lang ngayon, ipakita nya sa mga ito na matatag sya... ayaw na nyang magmukhang kawawa at luhaan dahil ilang beses na din nyang ipinakita sa mga ito kung gaano sya kahina...

Kahit na pagkatapos ng pagkikita nilang tatlo, hindi nya alam kung magiging matatag man lang sya...

"G-gian, thanks for treating me like I'm just a kind of sh*t..." bulong nya na hindi nya alam kung nakarating sa pandinig nito dahil tuluyan na syang lumisan na lugar na yon... ipinangako nya sa sarili nyang hindi na sya babalik sa malaimpyernong lugar na yon...

She went home after that. Sa twelve hours na byahe ng bus na sinakyan, hindi manlang nya nagawang umiyak. She became numb and stone-like.

Ang alam lang nya pagkatapos nyang tumungtong sa bahay nila kung saan nakita nya kung paano nag-aalala ang parents nya dahil isang linggo din syang nawala perohindi man lang nya nagawang makapagpaliwanag kung bakit sya nawala.

Ayaw na nyang maalala pa ang isang linggong pagpapakatanga nya... ayaw na nyang maalala pa kung gaano ipinakita sakanya ng tarantad*ng ex nya kung gaanokasakit magmahal... kung gaano kasakit mahalin ito...

Akala nya makakayanan nya ang bawat araw na hindi na nya ito makikita ni makakausap dahil wala na sila pero...

She felt like she had experienced heart breakdown... hindi man literal pero pakiramdam nya, mas malala pa sa piskial na sakit sa puso pero pakiramdam nya hindi yon makukuha lang sa isang operasyon kung saan magagamot pa yon... dahil sa bawat minutong lumilipas... unti unti syang nanghina... unti unti syang nawalan ngpag-asa...

Pakiramdam nya... wala ng nagmamahal sakanya... her parents became invisible to her eyes... her friends didn't even make her feel better.

And that thought, she chose to end her misery...

***---***

HALEY'S POV

(This is the first time nanag-person point of view... ang hirap kasi iexpress kapag sa 3rdperson point of view, gusto ko lang sanang ifeel nyo... haha... pero ibabalik kodin sa 3rd person PoV next chapter... at ipinapaalala ko lang po, this is not the last chapter or what so evah! The story is not in half yet... Ciao!:D)

Love is full of happiness... that's what every person says about love... ang sarap daw magmahal... ang umibig lalo nakapag yung taong iniibig ng mga ito ay ang taong mahal na mahal sila... yeah!That's what every person believes in... that's what every person hopes for...

Yung hihilingin ng bawat tao nasana mahalin sila ng taong mahal nila... isa ako sa mga taong humiling doon...yeah, I thought I achieved or destiny granted my wish but... I was wrong...

Sana, hindi ko nalang hiniling namahalin ako ng taong mahal ko... sana naging one-sided nalang yung love na naramdaman ko para sakanya... para hindi ganoon kasakit yung impact...

Yung kasing paggrant ng wish nayun, may nakadugtong na consequences... hindi dapat mahal ka lang nya, gusto mo dapat, ibigay nya lahat ng pagmamahal na gusto mong ibigay nya sayo... you will never be contented... that love wasn't not yet enough for you...

Ganon yung nangyari sakin...nagmahal ako... hiniling na sana mas mahalin nya ko higit sa pagmamahal ko sakanya pero it frustrates the hell out of me... I'm being paranoid and selfish...

Gusto ko na sakin lang ang atensyon at oras nya pero... hindi nya yon kinaya... hindi kasi sya yon eh...

That's why he's not the only one to blame... kasi pareho kaming nanakit sa isa't isa...

***---***

*three years earlier* (before their relationship gone worst)

"Gian...nasaan ka ngayon?" tanong ko sa bf ko ng ilang oras na syang hindi nagtetext at tumatawag sakin... kaya ako ang tumawag sakanya...

Napaparanoid ako, pakiramdam ko, nanlalamig na sya sakin... pakiramdam ko hindi na nya ko mahal...

"N-nandito ako sa barkada ko, mahal, gumagawa kami ng school requirements para sa finals,"malambing na sabi nya sakin sa kabilang linya pero parang ayaw kong maniwala.

"Babae, lalaki?" I asked with a suspicious voice.

"Mahal, group requirements to at si Sir ang nag-assigned sa group namin kaya may kasama akong isang babae at dalawa kaming lalake..." he explained but I'm not contented.

"Eh, bakit hindi mo man lang ako maalala?" nagtatampo kong tanong sakanya.

Gian laughed. "Sorry mahal, alam mo namang sobrang busy ako since mag-fo-fourth nako next sem, saka diba alam mo namang sobrang dami kong plates na ginagawa?" hesaid but I'm not yet convinced.

"Sigurado ka dyan?" nagdududa kong tanong sakanya.

"Yap mahal ko," he said sweetly.

"Mahal, sino ba yung kasama nyong babae sa group project nyo?" tinatawag ko sya sa endearment namin kapag okay na ko at wala na ang pagdududa sa dibdib ko.

"Err—Si Christine..." naramdaman ko ang pag-aalangan sa boses nya ng sinabi nya angpangalan ng babaeng yun.

Urgh! "Yun yung may gusto sayo?" naiinis kong tanong sakanya kahit na sure na kong sya yung babaeng nanlalandi sa bf ko. iilan lang naman ang babae sa Archi kayamaalala ko talaga kung sino-sinong mga babaeng kaklase ng mahal ko.

"Mahal...alam mo namang kahit na may gusto sya sakin, ikaw ang mahal ko diba?" he explained with an assurance. "Wala ka bang tiwala sakin?" nahimigan ko angpagtatampo sa boses nya.

"Meron naman, mahal... pero sa babaeng yun, wala..." naiinis kong sagot.

I heard him laughed in other line. Humagikgik na din ako ng nag-I love you syasakin at narinig ko pa ang sound ng "muah" sa kabilang linya pero agad-agad nawala ang pagkakangiti ko ng marinig ko ang boses ng bruhildang yun.

"Russell, tama na yang pakikipagtelebabad mo jan, hello? Mas importante pa ba yan kesa sa school project natin?" malakas ang pagkakasigaw ni Christine na sinadya atang iparinig sakin.

"Wait lang, Tin-tin," narinig ko ang mahinang boses ni Gian sa kabilang linya naparang ayaw iparinig sakin pero narinig ko parin...

Tin-tin? Ano yan, tinatawag na ni Gian si Christine sa palayaw nito at pati si Christine may pa-Russell-Russell pa itong natatawag sa bf ko. Second name basis na ba ang drama ng malanding Christine na yun...

Urgh! Hindi ko na inantay na makapag-paalam si Gian sakin dahil tinapon ko na yung phone ko sa pader sa sobrang galit.

I felt jealous and insecure at the same time... palagi silang magkasama ni Giandahil magkaklase/magkablock ito at mas lamang pa sa oras na magkasama kami ni Gian kaya nag-aalala ako na baka hindi ko nalang namalayan na naagaw na pala ni Christine si Gian sakin.