Impossible

Ήρθε η ώρα

Για πρώτη φορά μετά από το περιστατικό που πέρασα πριν ένα μήνα..Νιώθω...Χαρούμενη..Μου έχει λείψει τόσο πολύ αυτό το συναίσθημα..Να είμαι..Χαρούμενη.Σηκώνομαι γρήγορα και σταματάω τον ενοχλητικό θόρυβο του ξυπνητήρι μου.Βάζω τα μαύρα τεράστια τετράγωνα γυαλιά μου και πάω προς στο μπάνιο που έχω στο δωμάτιο μου.Κάνω ένα γρήγορο μπάνιο και παίρνω μια πετσέτα για να σκεπάσω το γυμνό μου σώμα και άλλη μία για τα βρεγμένα μαλλιά μου.Τα ξανθά μαλλιά μου φαίνονται πιο σκούρα επειδή είναι βρεγμένα αλλά επανέρχονται ξανά στο κανονικό τους χρώμα αφού τα στέγνωσα,συνήθως είναι ίσια και στις άκρες σγουρά,αλλά σήμερα αποφάσισα απλά να τα ισιώσω. Ουάου έχω τόσο καιρό να νιώσω... όμορφη!Αυτή την ήμερα δεν θα μου την χαλάσει κανείς,είναι η πρώτη ημέρα του κολεγίου,νιώθω άγχος αλλά και ενθουσιασμό,μου
έρχεται...να...ξεράσω,αλλά όχι δεν το κάνω.Μετά από τον μεγάλο μονόλογο κατάλαβα ότι είμαι ακόμα με την πετσέτα στο σώμα μου και είναι..Οκτώ και μισή!Τ-τι;Θα αργήσω στην πρώτη ημέρα,σε τέσσερις ώρες πρέπει να είμαι εκεί.Ευτυχώς διάλεξα από εχθές τα ρούχα οπότε δεν έχω θέμα.Βάζω το σκούρο μπλε τζιν μου και την άσπρη φαρδιά μπλούζα μου.Συμπληρώνω το ντύσιμο μου με τα αγαπημένα άσπρα Αντίντας παπούτσια μου.Όσο βλέπω το είδωλο μου στο καθρέφτη,αγχώνομαι ακόμα περισσότερο για το άμα με δεχτούν στην ομάδα βόλλευ..Λ-λες να μην είμαι αρκετά καλή;..Σταμάτα να σκέφτεσαι έτσι γαμώτο και κουνήσω,έχεις ακόμα τέσσερις ώρες στην διάθεση σου και δεν έχεις φάει ακόμα..Δεν θα ήταν ωραίο την πρώτη σου ημέρα να την περάσεις στο νοσοκομείο!Μου λέει το υποσυνείδητο.Έχει δίκιο καλύτερα να βιαστώ.Κατεβαίνω γρήγορα στις σκάλες και βλέπω την μητέρα μου στην κουζίνα να φοράει το αγαπημένο της μαύρο φόρεμα που φτάνει μέχρι τα γόνατα.Τα μελαχρινά μαλλιά της τα άφησε σγουρά για σήμερα και φοράει τα μαύρα ψηλοτάκουνα παπούτσια της!Είναι σαν να πηγαίνει σε κηδεία αλλά δεν αναφέρω τίποτα γιαυτό το θέμα.''Καλήμερα Μαμά.Τι μας ετοιμάζεις σήμερα'';Της λέω με ένα χαμόγελο και ήρεμο τρόπο.''Τηγανίτες..Ξέρω ότι είναι το αγαπημένο σου πρωινό..Κ-και τώρα π-που θα..''Κάνει μια παύση ενώ ταυτόχρονα τα γαλανά μάτια της είναι έτοιμα να δακρύσουν.Όχι δάκρυα σήμερα είπαμε!Δεν θέλω να κλαίει κανείς σήμερα οπότε για να μην αρχίσει να κλαίει την έσφιξα στην αγκαλιά μου για να ξέρει ότι πάντα θα είμαι εδώ για εκείνη.''Σ'αγαπώ''Της λέω για να την ηρεμήσω.Αυτή με σφίγγει πιο σφιχτά και μου απαντάει.''Σ'αγαπώ..Είσαι η καλύτερη κόρη που θα μπορούσε να είχε μια μητέρα..Όταν έγινε το περιστατικό τον προηγούμενο μήνα..Ράγισε η καρδιά μου..Δεν ξέρεις πως είναι μια μάνα να βλέπει το παιδί της να καταστρέφεται''.Μου λέει με δάκρυα στα μάτια της!Δεν μπορούσα να της απαντήσω,ήταν κάπως άβολα δεν ήθελα να συνεχίσω αυτή την συζήτηση ειδικά σήμερα!Σπάει η άβολη στιγμή αφού εμφανίζεται ο πατέρας μου με ένα μαύρο κουστούμι και με ένα μαύρο καπέλο,αλλά εγώ αποφασίζω να του το βγάλω με αποτέλεσμα να φανεί η καράφλα του αλλά του έχω πει ότι δεν μου αρέσει αυτό το καπέλο και σήμερα είναι η μέρα μου !Νευρίασε λίγο και τα καφέ σκούρα μάτια του με κοιτούν άγρια..Αλλά ηρεμεί αφού κατάλαβε ότι πλέον δεν θα με βλέπει συχνά και με αγκαλιάζει.''Μονάκριβή μου κόρη''Μου λέει σιγανά στο αφτί μου.Πλησιάζουμε στο τραπέζι της κουζίνας και η μητέρα μου φέρνει τις τηγανίτες.Με βάζει να δοκιμάσω πρώτη και όπως πάντα ήταν τέλειες.Μετά από είκοσι λεπτά πρηξίματος για το άμα πήρα όλα τα πράγματα μου πλησιάζουμε στο μαύρο Jeap του πατέρα μου και καταλαβαίνω ότι μέχρι να ξαναδώ το τεράστιο άσπρο σπίτι ..Θα περάσει ακόμα πολύς καιρός!