Black And Poisonous Touch L. T.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ii.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ii.

Πέντε λεπτά αργότερα άνοιγαν την πόρτα για την ευρύχωρη μονοκατοικία που στέγαζε την τεράστια οικογένεια του Louis. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε η Chloe πέρα απ' τα δυνατά φώτα που της πήρε λίγη ώρα να συνηθίσει, ήταν η τεράστια αγκαλιά της Jo -όπως η ίδια επέμενε να τη φωνάζει- που την περίμενε, ορθάνοιχτη και ζεστή. Η κοπέλα δεν έχασε ούτε δευτερόλεπτο και αγκάλιασε τη γυναίκα που της είχε σταθεί σαν οικογένεια όσα χρόνια την ήξερε και την έβαλε στο σπίτι της χωρίς δεύτερη σκέψη.

"Μου έλειψες μικρή κοτομπουκιά!" αναφώνησε η μεγαλύτερη γυναίκα και μετά πρόσθεσε χαμηλόφωνα "Συγγνώμη που ο γιος μου είναι κόπανος."

"Μην ανησυχείς, Jo. Όλα είναι καλά τώρα. Και μου έλειψες κι εσύ." δεν υπήρχε χώρος για αστειάκια που θα μπορούσε να είχε κάνει. Η Chloe ήθελε απλώς να απολαύσει τη στιγμή.

Δεν είχε χάσει μόνο τον Louis όταν σταμάτησε ξαφνικά και χωρίς λόγο να της μιλάει πριν από έξι μήνες; Είχε χάσει και την οικογένειά του, που τόσο αγαπούσε. Την είχε πληγώσει κι αυτό, αλλά στους μήνες που είχε για να το επεξεργαστεί, αποφάσισε ότι και μόνο τον Louis να είχε πίσω θα ήταν αρκετό. Όχι τέλειο, αλλά αρκετό.

Σιγά σιγά τα αδέρφια του άρχισαν να κατεβαίνουν, να ουρλιάζουν και να τρέχουν να σφίξουν την κοπέλα που τους είχε σταθεί σαν μεγάλη και πιο έμπειρη αδερφή. Είχε με όλους πάρα πολύ καλές σχέσεις, ακόμα και οι πιο καινούργιες προσθήκες της οικογένειας -τα δίδυμα που κόντευαν να κλείσουν τα δύο- τη λάτρευαν, δεν έκλαιγαν ποτέ όταν ήταν η Chloe μπροστά. Τελευταία κατέβηκε η Lottie, που τους είπε να κάνουν ησυχία γιατί "Τα σκασμένα τώρα κοιμήθηκαν" και με τη σειρά της αγκάλιασε την κοπέλα. Έκατσαν όλοι μαζί στο τραπέζι και συζητούσαν για τα πάντα, από το πως περνάνε τα "μεγάλα παιδιά της Jo" στο πανεπιστήμιο, μέχρι πολιτικά -ένα θέμα που δεν κράτησε πολύ γιατί οι μικρές δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν.

"Το φαγητό ήταν υπέροχο όπως πάντα, Jo." είπε η Chloe αφού σκούπισε το στόμα της από τυχόν υπολείματα σως.

"Ω γλυκιά μου, με κάνεις να κοκκινίζω!"

"Τέλος πάντων." διέκοψε ο Louis. "Νομίζω ότι πρέπει να πάμε στο δωμάτιό μου." κοίταξε την Chloe για επιβεβαίωση, η οποία έγνεψε απαλά το κεφάλι της και σηκώθηκε.

"Σ' ευχαριστώ πολύ για το βραδινό." ήταν τα τελευταία λόγια της κοπέλας πριν χαθεί στις σκάλες και πριν προλάβει να απαντήσει η οικοδέσποινα. "Ήταν ανάγκη να με τραβήξεις έτσι?" παραπονέθηκε στο Louis, ο οποίος άφησε τον καρπό της επιτέλους, για να ανοίξει την πόρτα.