Black And Poisonous Touch L. T.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ iv.

Πέρασαν ώρες στο σημείο του συζητώντας για όσα δεν είχαν μιλήσει τόσους μήνες, για τις ζωές τους.

Η Chloe περνούσε ευχάριστα με τα μαθήματα της σχολής της, εξάλλου σπούδαζε αυτό που της άρεσε. Ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και η Κοινωνιολογία της το επέτρεπε. Σκόπευε να αριστευσει -σε αντίθεση με το λύκειο που απλώς περνούσε με ακριβώς όσο έπρεπε για να μπει στη σχολή που ήθελε χωρίς να ενδιαφέρεται για τα μαθήματα- και να πιάσει δουλειά σε κάποιο μη κυβερνητικό οργανισμό, να κάνει μια διαφορά που κάνεις αλλος δεν είχε τα κότσια να κάνει μέχρι τότε. Μπορούσε. Στον ελεύθερο χρόνο της είχε αρχίσει το πλέξιμο. Μέχρι εκείνη τη μέρα. Είχε φτιάξει μια κουβέρτα και μερικά πολύχρωμα ζωάκια. Είχε πολύ ελεύθερο χρόνο σε αντίθεση με φίλους, ή μάλλον είχε πολύ ελεύθερο χρόνο ακριβώς επειδή δεν είχε φίλους. Είχε αλλάξει, είχε ωριμάσει. Οι ώρες που έμενε μόνη της με τις σκέψεις της την είχαν βάλει σ' ένα τρυπάκι ενηλικιώσης και αυτό ήταν ό,τι καλύτερο της είχε συμβεί. Αν εξαιρούσε τις κρίσεις πανικού που την έπιαναν και τα βράδια που την έπαιρνε ο ύπνος με δάκρυα ακόμα να τρέχουν.

Σ' εκείνο περίπου το σημείο o Louis την έσφιξε στην αγκαλιά του και της είπε ότι δεν είναι τίποτα και πως όλα θα πάνε καλά.

"Το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το σταματήσω. Το μυαλό μου απλά τρέχει και είναι φορές που δεν ξέρω ποια είμαι, τι κάνω. Είναι σαν να υπάρχει η έφηβη Chloe που όλοι λατρεύουμε και άλλη μία που προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μ' αρέσει." η κοπέλα κοίταξε πάνω και το καστανό της βλέμμα ενώθηκε με το γαλάζιο δικό του, το γεμάτο συμπόνια και λατρεία.

"Εγώ την ξέρω αυτή την Chloe. Δεν είναι κάτι τελείως καινούργιο, είναι κάτι που κατά καιρούς άφηνες και ένα κομμάτι σου που έχω αγαπήσει όσο και τα υπόλοιπα. Είναι φυσιολογικό. Είναι καλό." και της φίλησε τα μαλλιά.

"Κι εσύ πού τα ξέρεις όλα αυτά?" του αντιγύρισε με ύφος μικρού παιδιού και τραβήχτηκε απ' την αγκαλιά του.

"Γιατί εγώ την αλλαγή αυτή την έκανα πολύ πιο πριν. Ακούγεται τραβηγμένο, αλλά για πρώτη φορά στα 15 μου έπρεπε να φροντίσω τον εαυτό μου και τα κορίτσια αφού η μαμά δούλευε. Οι ευθύνες βοήθησαν." είπε λες και ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.

"Ήσουν πάντα πιο ώριμος." σχολίασε απλά η Chloe.

"Λες ε?" και πριν προλάβει να αντιδράσει, ο Louis την είχε αρπάξει και τη γαργαλούσε κάνοντάς τη να ξεσπάσει σε γέλια και ανεξέλεγκτες κλωτσιές στον αέρα.