When I started writing this story, it was suppose to be a one shot. Then namalayan kong ayaw ko siyang gawing one shot so naging short story na ang tansya ko lang ay mga ten chapters more or less pero habang tumatagal, eh, humahaba na rin yung plot sa isip ko. And the next thing I was thinking, maybe I should make a book two dahil habang tumatagal nawawala na ang well you will know after you read this chapter. Ayokong maging spoiler baka batuhin niyo pa ako ng bato. xD
Dedicated to Hallowick! Thanks for reading po. :D
Please continue supporting my story. :D
-----------------------------------------------------------------------------------------------
(Lea's POV)
When I woke up, I was already on Ryan's bed. But I was bothered more on one thing. Nanaginip ako. The whole place was just white at may isang lalaking nakatayo doon with a blurred face.
"Who are you?" I asked him but instead of answering he just said.
"I'm sorry, Lea, for doing this to you." And he vanished then the whole place collapsed, waking me up.
Bumaba na ako at saka napatingin sa isang digital wall clock. It was already 3:14PM. Hapon na pala kaya pala nagugutom na ako. Hindi ako nakapaglunch. I went to the kitchen. I was not hoping to see something inside the refrigerator pero may laman iyon. Isang biskwet at mga instant noodles. Napangiti ako. Kahit kailan talaga ay tamad magluto si Ryan. Kinuha ko yun pakete ng biscuit at lumabas na ako ng bahay, dala ang backpack, and making sure the house was lock. At saka naglakad na ako patungo sa bahay namin. When I arrived at our house, may nakita akong nakausling papel sa mailbox namin ni Ryan. Like the old days when we were still kids...
~
"Hoy Ryan! Bakit mo yan kinuha sa bodega?" tanong ko sa kanya nang makita ko siyang dala-dala ang isang kinakalawang na mailbox.
"Hmm.. Basta!" he said and smiled. Then tumakbo siya patungo sa front door habang ako naman ay sumunod lang then nakita ko siyang inilagay yun mailbox sa tabi ng isa sa mga halaman na nasa harapan ng bahay.
"Bakit mo diyan inilagay yan?" tanong ko ulit.
"Ito ang magiging secret mailbox natin." sabi niya habang may malaking ngiti sa mga labi.
"Huh?"
"Dito natin ilalagay ang mga bagay, hmm.. No.. No." sabi niya na parang kinakausap ang sarili. "Ah!" Napataas ang kilay ko. "Dito natin ilalagay ang mga sulat."
BINABASA MO ANG
FRIENDZONED... ~Book One of My Bestfriend's TWIN?~
RomansAkala niyo lagi na lang ang mga babae ang nasasaktan pag pag-ibig na ang pinag-uusapan? HELL NO! Kahit kaming mga lalaki ay nasasaktan, we're humans anyway. Marunong lang talaga kaming magtago. Akala niyo mga babae lang lagi ang nasa friendzone? Wel...
