SONGÜN:FARKLI

5.BÖLÜM

Meral'in Ağzından
Üzerimdeki şoku atlatamamış ve hala deli gibi koşuyordum.Songül benim çocukluk arkadaşımdı,tamam çok fazla hata yapmıştım,Gökhan'ı Cemre'nin elinden alıp onları sonsuza dek ayırmıştım ama Songül yanamazdı.Onu kurtarmam lazımdı.Bu yüzden uzun zamandır toplayamadığım cesaretimi toplayıp rotamı değiştirdim,Burak'a gitmeliydim...Ben bu kadar gaddar birisi değilim...

Evlerinin kapısına geldiğim zaman bir an tereddüt ettim,kapıyı çalmakla çalmamak arasında kaldım.Ya bana inanmazsa,yalan söylediğimi sanarsa...Ama Güney,onun bilmesi?..Cesaretimi yine içime bastırdım,yapamadım.Cemre'ye gidecektim,illa ki bir şeyler bulurdu o.
Yazarın Ağzından
Meral Cemre'nin kapısına geldiğinde bir an önce gözü saatine gitti.Songül'ü orada bırakıp kaçmıştı ve şuan 45 dakika geçmişti.Sesli bir şekilde kendine küfretti."Ya başına bir şey geldiyse,hayır ya hayır!..Cemreee!Aç kapıyı Cemreeee!Cemre aaaç!" Kapıya hızla vuruyordu.
Cemre şaşkınlıkla gözlerini açıp elini kalbine götürdü."N'oluyo ya?!" Diyerek şaşırmasını belli etti.Songül'ün odasına gittiğinde olmadığını görüp hızla aşağıya indi.
"Kim o?!"
"Cemreeee,benim Meral!Aç şu kapıyı!"
"Meral ne istiyorsun!"
"Cemre aç Songül'ün başı dertte!"
Cemre şaşkınlık içinde kapıyı açıp hemen bağırmaya başladı."N'oldu lan n'aptın kardeşime,nerde Songül nerde!"
Meral derin bir nefes alıp olanları hızla anlattı.
"Allah belanı versin lan senin!Yürü nerde Songül?NERDE!!"

Burak ve Güney oyun oynarken dışardaki bağırış seslerini duyup hemen ona odaklandılar."Ne oluyor lan,bu Cemre'nin sesi değil mi?"
"Songüüül!"
"Baya Songül diye bağırıyor!" Dedi Güney kötü bir heyecanla.
"Kalk lan bi bakalım bi durum mu var."
Diyerek Güney'i beklemeden kapıya yöneldi Burak.
Kapıdan dışarı çıkıp sesin geldiği yönde doğru gittiklerinde Cemre'nin kaldırıma oturmuş deli gibi ağladığını,Meral'in de duvara alnını yaslamış 'hayır' diyerek kendi kendine konuştuğunu gördüler."N'oldu,Cemre...Meral?Songül nerde?" Diyerek şaşkınca ve meraklı bir şekilde sordu Güney.
Meral olanları hiç de sakin olmayan bir tavırla anlattığında Güney sinirden yumruklarını sıkıyor,Burak da Cemre'yi sakinleştirmeye çalışıyordu.
"Nerde şimdi Meral söylesene!"
Meral yeri tarif ettiğinde Güney'in yüzü kireç gibi bembeyaz bir hal almıştı.
"Ne..." Diyerek güçsüz çıkan sesinden sonra iki adım geri gidip derin bir nefes aldı,nefesi titriyordu."Meral n'aptın sen,neden gittin oraya?!Kahretsin Meral sen...Olamaz!" Diyerek hızla koşmaya başladı Güney.Meral'in söylediği yere doğru giderken 'benim yüzümden' diye sayıklıyordu.

Kısa süre içinde tam Meral'in söylediği noktaya geldiğinde hiç bir şey yoktu...Tek bir şey dışında,beyaz bileklik.
"Lan Songül'ün bu!"
Güney bağırmaya başlamıştı "Songüüüül!Songül nerdesin?!Bak Songül,nerdeysen seslen ya en azından,Songüüüül!..Bir daha asla sinir etmem seni Songüüüüül!..Songüüüüül!"
Güney etrafına bakmaya başlamıştı,korkunç yere...
"Kalbim acıyor gibi hissediyorum,bilmiyorum ya of!"
---------------------------------------------
Songül'ün Ağzından
"Ya bırak beni Bıraaak!!"
Desem de sanki sessizmişim gibi hiç kimse cevap vermiyordu,biraz önce bulunduğum yerden daha kuytu bir köşedeydim ve kahretsin ki sesimi duyan yoktu."İmdaaaaat!Ya sesimi duyan biri olsun,yardım ediiiiin!"
Diye bağırdığımda iki bileğimi de koparacak kadar sıkı tutan çocuk sırıtarak bana baktı.
"Şimdi hatun,sana ne yapacağımızı ne olacağını biliyor musun?"
"Ya bakın para isterseniz bir şekilde bulur size veririm!Nolur bırakın beni nolur!"
Büyük ve fazlasıyla sahte bir kahkaha atarak devam etti."Bebeğim çok safsın,fidyeci gibi bir tipimiz yok dimi.Para değil seni istiyoruz ve bunu sen dışında herkes anladı,o gerizekalı arkadaşın bile..."
"Meral,güvenmemeliydim ya ona!"
Sırıtarak cevap verdi."Güven...Çok önemli ve seçicilik isteyen bi konu.Seçimini doğru yapamamışsın...Neyse konumuz sendin,sapmayalım."
Diyerek yandaki benden biraz daha uzun ve ortalama zayıflıkta olan çocuğa baktı,o da konuşmaya başladı.
"Evet,şimdi öncelikle şunu çok merak ediyorum...Güzelliğinin farkında mısın?"
Dediğinde işlerin gerginleştiğini ve sonu hiç iyi bitmeyecek bir konuya döndüğünü hissettim,kahretsin o his!
"Yok lan sanmıyorum,ama fazla güzelsin..."
Ciddi ciddi asabımı bozacak konular hakkında konuşuyorlardı,ve ben sinirlerimi dışarıya vurmaya korkuyordum.
Hala yerde aciz bir durumda otururken bana yaklaştığını gördüğümde aşırı korktum ve tepki gösterdim.Önce avazım çıktığı kadar bağırdım ama bir işe yaramadı,bileğini tutan çocuğun elini ısırdım,ve tam olarak üstümden kalkması için -durum yanlış anlaşılmasın ama sjssksk- dizimi malum yerine geçirdim.Sinirle bağırdığını gördüğümde zaferle bakıp kalkmaya çalıştım,işler daha bi kötü oldu gibi ama...
Ayağa kalktığımda diğeri dirseğimden yakalayıp duvara yasladı,ya bi mucize olsun nolur ya!
Yazarın Ağzından
Çocuk Songül'ü sıkıştırdığında diğeri konuşmaya başladı."Lan biri gelecek şimdi al bayılt kızı gidelim depoya."
Fikir cazip gelince yüzünü Songül'den ayırmadan sırıttı."Daha eğlenceli olacak,gidelim bence de." Diyerek cebinden bir bez çıkardı."Hayııır,ya imdaaaaaat!"

Güney 'imdat' diyen bağırışları duyduğunda bir kaç saniye kulak kesildi.Sonra sesler tamamen bittiğinde içindeki korku büyüdü,o da sesin geldiği yöne doğru koşmaya başladı.
Gördüğü manzara karşısında şok olmuştu,çocuklardan ikisi Songül'ün başında,diğeri de telefonuyla fotoğraf çekmekteydi,Songül'se bayılmıştı."N'aptınız lan kıza!"
--------------------------------------------
Ciddili merak ettiğinizi düşünüp ışık hızında yazdığım kısa bir bölüm.
Songül'ü kurtardık,yoksa kurtaramadık mı?