SEVGİLİ KATİLİM #wattyTR2016

BÖLÜM 14

Spoi bölümünü sildim. Keyifli okumalar dilerim. Umarım beğenirsiniz canlarım
*************

İki gündür hissettiklerimi dile getirmem oldukça zor sanırım. Neden böyle hissediyordum, Serhat'ı aklımdan attım derken şimdi öğrendiğim şeyler içimde farklı düşüncelere sürüklüyordu beni. Yeni dalgalar çıkmış ve içinde bulunduğum bu yıpranmış tekneyi başka başka yerlere alıp götürüyordu.

"Günaydın." Diyerek odama daldı birden Bora. "Yavaş!" Dedim bu hareketine kızdığımı belli ederek. Hem beni korkutmuştu hem de şuan müsait olmayabilirdim.
"Özür dilerim. Tersinden kalktın sen herhalde, ben şurdan yavaş yavaş uzaklaşıyorum..." mahçup bir tavırla söylediği sözcüklerle biraz gülümserken "Gel buraya." Diye seslendim. Anında olduğu yerde sevinçle bana dönüp yanıma yaklaştı.

Uzandığım yatakta gelip yanıma yattı.

"Deniz sana sarılmak istiyorum. Sadece sarılmak." Demesiyle ufak bir tereddüt geçti bedenimden. Ama o Bora'ydı ve şuan hayatımda tek güvendiğim, değer verdiğim insan o. Yavaşça kollarının arasına sokuldum. İyi hissediyordum.. onun yanında olmak da iyi hissettiriyordu.

"Tekrar özür dilersem abartmış mı olurum yoksa yerinde bir hareket mi olur?" Sorusu üzerine yüzüme yerleşen gülümsemeye karşı koyamadım. "Sadece sus Bora." Diyerek başımı daha rahat olacak bir şekilde göğsüne yasladım.

"Bizden kitap olur bak ben sana söylüyorum. 20 yıl sonra birbirlerini buldular ve bir aşk doğdu." Demesiyle gözlerimi hızla açtım. Gerçekten bir aşk doğdu mu? Biz aşık mıydık? Değildik hani.

"Bora...-"
"Evet biliyorum biliyorum. Aşk yok." Dedikten kısa bir süre sonra "henüz" diye devam etti.
Henüz müydü yoksa hiç miydi bilemiyorum. Sanırım buna zaman karar verecek...

"Deniz biz neyiz?" Bu gün ne kadar da çok soru soruyordu bu adam böyle. Bu gün soru sormak için uyanmış gibi gerçekten.

"Arkadaştan öte ama sevgiliden geri bir şey sanırım, bilmiyorum." Saçma özetim bittiğinde sıkıntılı bir nefes aldı. Ne düşünüyor ne hissediyor bilmiyorum ama kalp atışlarının kulaklarımın altında olması güzel geliyor..

"Serhat şimdi gelse yalvarsa ona geri dönmezsin değil mi?" Sorusu üzerine sinirlenerek başımı göğsünden kaldırdım ve gözlerine baktım.
"Ben onu adam yerine koymuştum ama dün öğrendiklerimden sonra.." Dediğim sırada gülerek "adam yerine koydun ama yerini yadırgadı herhalde." Demesi benimde sinirli halimi bir anlık sildi. Yüzümde ufak bir tebessüm oluşurken başımı iki yana salladım düşüncelerimden kurtulmak ister gibi.

"Onu bana bir daha sorma tamam mı?" Dedim ciddi bir biçimde. Onun adını duymak bile canımı yakarken birde bunu Bora'nın sorması daha tuhaf hissetmeme sebep oluyordu.

Sonuçta Bora, sevgilim olmayan ama öpüşüp birlikte yaşadığım, 8 yaşımda tanıdığım ve 20 yıl sonra bulduğum arkadaşım. İnsan gerçekten garipsiyor.

Hayatımın gittiği yön neydi peki? Nereye gidiyordu? Nasıl gidiyordu? Hiçbir şey bilmeden öylesine yaşıyordum belki de ama mutsuz değilim.
Her şeye rağmen güzel olacak gibi geliyor.

"Ne düşünüyorsun?" Duyduğum güzel ses beni hayatımın gittiği yönden geri çevirirken başımı biraz kaldırdım.
"Ne olacak kestiremiyorum. Hayatım değişiyor Bora. Ve daha ne kadar bu şekilde seninle yaşayabilirim bunu düşünüyorum." Son cümlelerim yüzünü asmasına sebebiyet verirken elini tuttum.

"Deniz benimle yaşaman güzel bir şey. Ben seni tek başına bırakmam."

"Bora sen karşıma çıkmasaydın ne olacaktı söyler misin? Seninle değil de kendim terk etseydim o evi? İllaki başımın çaresine bakmam gerekecekti ve bu durumdan rahatsız oluyorum. Kendimi fazlalık gibi görüyorum." Dudaklarımı terk eden her bir kelime Bora'nın yüzüne ciddiyet olarak yansıyordu sanki..