Rijken der thermsië~Grace

0.1

Grace zat op haar kamer in haar boek te lezen, toen ze ruw uit haar gedachtes werd gehaald. Het was haar irritante broertje Milo die haar betweterig aan keek, niet dat hij ooit anders keek. ''De vergaderingen beginnen, mama zegt dat je naar beneden moet komen.'' Nukkig stond Grace op en liep met een grote boog om haar kleine broertje heen, soms kon haar kleine broertje echt een verschrikkelijke slijmbal zijn. Hij deed alles wat mam en pap hem opdroegen en kwam vaak ook nog een smet de beste cijfers thuis. Eenmaal beneden plofte ze naast haar ouders op de bank en keek ze verveeld om zich heen. Een paar minuten later kwam haar broertje binnen gelopen met een glas melk en nam plaats naast haar neer. Net toen haar broertje een slok van ze melk wilde nemen begonnen de vergaderingen. Eerbiedig bogen hij, pap en mam hun hoofd. Toen mam door kreeg dat ik mijn hoofd niet boog keek ze me streng en waarop ik snel me hoofd boog om verdere problemen te verkomen. Samen begonnen we onze dankbetuiging te mompelen naar de raad toe. De bekende presentator verscheen in beeld en begon met spreken. ''Het verzoek dat de mensen zich in andere rijken mogen bevinden is afgewezen door de vier rijken. Veder moet ik melden voor de vrijgezellen dames onder ons, de presentator knipoogde even voor de camera, voordat hij weer veder sprak. Prins Mason Elias Pergrin heeft nog steeds niet zijn feawinne der fortunis gevonden. Koning Harrolds Mitrandir Pergrin lost daarom een koninklijk feest in in het rijk der feawen om de nieuwe feawinne der fortunis te vinden. Hierbij vinden zich vele traditionele spellen plaats en is het mensen rijk wel voor uitgenodigd evenals de andere rijken. Dit mijn lieve mensen is een werkelijk hoogtepunt voor de mensen geschiedenis.'' Het beeld sprong op zwart en mam begon enthousiast te lachen. ''Hoor je dat Grace?, ze zoeken een feawinne der fortunis en jij kan kans maken!. Ik ga morgen gelijk met je mee naar het kleding paviljoen.'' Ongemakkelijk begon ik met mijn haar te spelen en mompelde maar wat. Mam scheen er niks van te merken en stond al druk op om met het eten te gaan beginnen. Ze wilde morgen niet naar het kleding paviljoen daar zouden de andere rijken ook zijn, ze had een hekel aan de andere rijken. Hoewel ze niet anders gewend was van de andere rijken werd er altijd neerbuigend op de mensen neer gekeken. Misschien konden de mensen inderdaad veel minder de andere rijken hadden allemaal dingen waarin ze beter uitblonken, maar dat gaf ze toch zeker geen recht de mensen uit hun rijken te verbannen! Het maakte haar altijd zo woest, vroeger was het anders. Er gingen verhalen in de rondde dat de mensen vroeger de baas waren, dat we niks over de andere rijken wisten en dat onze wereld gemoderniseerd was. Nu was het heel anders. Er waren vijf rijken gekomen, ieder rijk had een positie in de besturing en de wetten van de aarde. De hoogste plek ging naar de Feawen met hun betere zintuigen en hun snelle reflexen. Op de tweede plek deelde de weerwolven en de vampiers hun positie. Hoewel de vampiers en weerwolven een sterkere kracht dan Feawen bevatte stonden ze niet op de eerste positie dat kwam, omdat de Feawen de beste wapens hadden en omdat ze het beste oorlog konden vieren. De begiftigden kwamen daar onder aan, zoals de naam al zegt bezaten de begiftigden magische krachten, waarvan iedere begiftigde uniek was. Aan de onderste positie stond het mensen rijk, voor de andere waren we een stelletje lompe klunzen die niks goed konden, zelfs de vampieren achtte ons niet hoog in, wat opmerkelijk was aangezien wij hun voedsel voorraad waren. Tijdens het eten probeerde ze zo stil en zo snel mogelijk alles op te eten, om vervolgens naar boven te vluchten. Ze wisselde haar kleding om voor kleding die minder opviel en plaatste wat kussens in haar bed zodat het zou lijken alsof ze sliep. Haar rugzak stond zoals altijd klaar bij het raam. Ze pakte haar rugzak beet en deed het ramen open. Een zomerse bries kwam haar tegemoet en ze begon te glimlachen. De ladder onder haar raam stond zoals altijd klaar. Ze klom uit het raam van de ladder af en liep richting het bos. Toen ze eindelijk in het bos was aangekomen liep ze in de richting van het Feawen rijk, het mocht dan misschien niet volgens de regels en ze kon de andere rijken nog zo erg haten, het Feawen rijk had de mooiste natuur. Als haar ouders wisten wat ze uitvoerde zouden ze haar willen afmaken. Toch was er die drang om naar het Feawen bos te gaan. Het Feawen bos stond bekend om de prachtigste planten en bomen. Ze wist nooit zo goed waarom ze juist dat bos zo betoverend vond, maar al sinds jongs af aan ging ze er heen om de dagelijkse sleur te vergeten en om een boek te lezen of om te kijken of ze dieren kon vinden. Vandaag had ze echter in geen van beide zin en zakte ze tegen boom bij een meer neer. De volgens die op dat moment in het meer zwommen kwamen dichter naar haar toe in de verwachting op het brood dat ze altijd voor ze mee nam. Ze glimlachte droevig naar ze, in alle opwinding van haar moeder was ze helemaal vergeten brood mee te nemen. Haar oogleden voelde zwaar aan en vielen langzaam dicht.