Follow Your Heart

Step 1

Note: Sorry for the wrong grammar, typo errors...tinatamad pa ako mag-edit. Pero sana ay magustuhan niyo pa rin.

Sinulat ko ito noon pa, kaso hindi ko natatapos kaya hindi ko na nagawang ipublish pero sana ay suportahan niyo pa din ako sa storyang ito.

*****

I am a perfect girl, well, everybody says that. I have beauty, brain, money, fame, a good family and of course love life!

 Lahat na ata nasa akin na, ni hindi ko na nga kailangan manalo sa lotto para lang makamit ang gusto ko sa buhay, eto palang na nangyayare sa akin e solve na and I hope na hindi na ito matapos pa.

I'm a model here in New York. Kasama ko ang family ko dito. Dito kasi nagbase si daddy at kinuha na lang kami ni mommy when I was 3 kaya dito na ako lumaki at nagdalaga.

Lumaki akong spoiled pero hindi ako brat na sunod sa luho, I know my limitations of every thing in this world kaya hindi ako lumaking kontrabida sa magulang ko.

Lahat ng nangyayare sa buhay ko masasabi kong swerte. Yup, undergrad ako at minsan nafifeel ko na nagtatampo sila mama dahil gusto nilang makatapos ako kaso anu magagawa ko kung busy ako sa kabila-kabilaang photoshoot na nakacontract sa akin diba?

I really love this kind of life, the blessings and all. Sabi nga ng iba na ako ang pinakaswerteng babae, hindi lang dahil madaming opportunities sa akin na dumadating but I also have a man that I want to be with me for the rest of my life.

A man who loves me not because of what I am right now but a man who loves me for who I am. Legal kami for both sides kaya sobrang saya ko. At hindi ko siguro alam ang gagawin ko pag nawala pa siya sa buhay ko.

"Couz, are you sure about this?" I nod when I heard that question again.

Palagi iyang tanung sa akin ng mga tao dito sa bahay at nakakarindi na. I never doubt my decision ever, kaya nga kahit anung pigil nila ay hindi ko pinapakinggan.

"You know what? I don't really understand why you want to leave, does Miguel and you argued?"

Umiling lang ako. My boyfriend and I never argued. Really! kaya nga binansagan kaming Best Couple o lahat na ng magandang maicomment sa isang couple. Saka anu naman ang pagaawayan naming diba?

"If not, why?"

Napatingin ako sa pinsan ko. Bakit nga ba? Why now? Why I want to leave right now? Take note AKO LANG. Hindi kasama ni isang kaibigan, relatives or even my boyfriend.

Tumitig ako sa pinsan ko at nagiisip ng tamang sagot. Yung malinaw na sagot, knowing her, my cousin is a person with so many why's in her mind.

"Have you felt incomplete in your life?"

Nakita kong tumaas ang kilay ng pinsan ko. As in kasing tayog ng pinakamataas na building sa buong mundo ang kilay niya! Well I exagge things so basta ganun lang ako magdescribe!

"Really couz? You felt incomplete? And you want to leave because you felt like that?!" she said at parang nairita sa aking sinagot.

"And you are perfect couz! PERFECT! How come you felt incomplete when you have everything?!" dagdag pa niya.

Hindi ko sila masisisi kung pare pareho sila ng sinasabi. Iyan din ang idinadahilan nila mommy sa akin e, why do I have to feel this way? I have everything, everything I want specially. Pero isang araw naramdaman ko nalang na eto ako at gustong kumawala sa perpektong buhay na ito at hindi ko maintindihan kung bakit.

"I don't know couz, I really don't know." Sabi ko na lang at ipinagpatuloy ang pagaayos ko ng damit.

Sa makalawa na kasi ang flight ko, at walang nakakaalam kung saan ako pupunta. Knowing Miguel or my family , magpapadala lang sila ng imbestigador or agent para malaman kung nasan ako at masubaybayan ang ginagawa ko.