21.05.2016

11.04.2016

11.04.2016

Bütün gece boyunca uyuyamadım.Nedense gözüme bir damla uyku girmemişti.Yatmaktan sıkıldığımda yorganımı açarak ayağa kalktım.Soğuk havanın bedenime deymesiyle bir iki adım geriledim.Her ne kadar şu an yatağımda olmayı dilesemde, gece on ikiden beridir yatıyordum.Bilgisayarın beni uyutabileceği düşüncesiyle banyodaki işimi hallettikten sonra bilgisayarıma yöneldim.Sosyal paylaşım sitelerinde pek aktif değilimdir.Tumblr hariç.Tumblr'ı sevmemin bir nedeni de Facebook ya da Twitter gibi açık seçik olmaması.Orada yaptıklarınızı kimse bilmiyor.Tıpkı banyoda yaptıklarınız gibi...Bileklerinizden kimsenin haberi olmaması gibi...Belki ergencedir tüm bu yaptıklarım.Normal olsaydım, ben de öyle bulurdum.Ama bir süre sonra çektiğiniz acıların hıncını bir şeylerden çıkarma ihtiyacı duyuyorsunuz.Ben bunu sağı solu birbirine katarak, aynaları yumruklayarak değil, acımı bedenimden akıtarak gideriyorum.Cidden.Bu beni iyi hissettiriyor.Belki psikopat ya da paranoyağımdır.Ama bu kendimi tazelenmiş hissettiriyor.Bloguma girdim yine.Her zaman olduğu gibi okunmalarıma, yorumlarıma baktım.Tipik şeylerdi.Ama öyle bir yorum vardı ki, gerçekten beni dakikalar boyu düşündürdü.

"Düşlerin olmadan her yer sana uzaktır.

Altı üstü bir cümle, insanı bu denli etkileyebilir miydi?

Bilmiyordum.Hiçbir şey bilmiyordum.Sadece cümleye baktım.Teker teker tüm kelimelerini okudum.Hiçbir şey hissetmiyordum üstelik.Beni kendine çeken bir şey vardı bunda.Ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim olmamasına rağmen, beni etkilemişti.Cevap yazıp yazmamam gerektiğini bile bilmiyorken soluk alıp verişim hızlandı.Ayağa kalkacak gücü bulamıyordum kendimde.Usulca yatağıma ilerledim.Sakin tavırlarla içine girdim.Düşünmeye başladım.O söz her ne kadar kafamı allak bullak etse de beni kendime getirmişti.Kendime bir çeki düzen vermeli miydim?Yoksa bu her günümün aynı boklukta devam sürdürdüğü hayatıma geri mi dönmeliydim?Hani önemli bir karar vermek zorunda hissedersiniz ya, ve aslında hiç birini ötekinden daha fazla istemezsiniz.İkisi de aynı düzeydedir sizin için.Ortada bir çizgidesinizdir.Ne biri eksik, ne biri fazla...Bu kararı şu an vermek zorunda değildim ki.Daha zamanım vardı.Sonuçta, gecenin bir yarısındaydım.Ve bu saatte uyumuş olmam gerekirdi.Daha fazla kafamı yormadan gözlerimi kapattım sakince.Esnemeye başlamış, uykum gelmişti.Nedense son bir kaç gündür, aydır, belki de yıldır bu denli rahat bir uyku çekecektim.Kendimi huzurlu hissetmiştim.Uzun bir zamandan sonra ilk defa, böylesine mutluydum.Acının bittiğini hissetmiştim nedensizce.Uykunun kollarına teslim ettim kendimi.Uykunun huzurlu kollarına...

  ☂  ☂  ☂  ☂  ☂ 

Sabah kalktığımda başımda keskin bir ağrı vardı.Buna rağmen sağlıklı düşünebiliyor, ne cevap vereceğimi biliyordum.Gece gördüğüm rüya, doğru kararı vermemde bana yardımcı olmuştu.Rüyamda; bir bardaydım.Burası bana kendimi güvende hissettiriyordu nedensizce.Daha sonra genç bir çocuk yaklaştı.'Yalnız mısın?' diye sorduğunda, başımı salladım.Etrafı süzdükten sonra başka bir soru daha yöneltti.

"Buralarda yenisin sanırım.Bir şeyler yapmak ister misin?"

'Tamam' dedim.Ben de ona bir soru soracakken kolumdan çekiştirmeye başladı.Sanarsın kırk yıllık sevgiliyiz.Ama öyle değildi işte.Kuytu, gözlerden ırak bir köşeye çekti beni.Aç gözlerle baştan aşağıya süzerken bedenimi, amacını çok geç anlamıştım.Kaçmaya yeltendiğimde onun gücünün karşısında benimki bir hiçti.Çırpındım.Çok çırpındım.Bağırmak istedim.Bağıramadım.Bir kaç tokatla susturmuştu beni.Yavaş yavaş bana yaklaşırken, gözlerimdeki yaşlar sicim gibi akıyordu.'İşte şimdi bitti!Kurtuluşun yok!' dedi iç sesim.İlk defa doğru bir şey söylemişti.

Derken kahraman çıkageldi.Çok yakışıklı bir şey beklemeyin.Normal bir insandı.Ama o an kim olursa olsun, kucağına atlayacak hâldeydim.Geldiğinde yardım dilenir gözlerle ona baktım.Bir hışımla yanımıza gelerek sapığı yakasından tuttuğu gibi ayırdı benden.Daha sonrasında tek hatırladığım, ağzını burnunu dağıtışıydı.

  ☂  ☂  ☂  ☂  ☂

Uyandığımda bambaşka bir odaya ve karşımdaki koltukta yatan kahramana açmıştım gözlerimi.Korkmaktan ziyade, daha çok meraklanmıştım.'

Uyandığımda rüyada mı yoksa gerçekte mi olduğu kestiremediğim gibi, kararımdan da emindim.Hayatımla birlikte bu bok çukuruna sürüklenmeyecektim.Artık acı bitmişti benim için.Yepyeni bir sayfa açmıştım hayatımda.Daha mutlu olacak, arkadaşlara sahip olacaktım.Hatta erkek arkadaşım bile olacaktı.Kendimi yaralamayı bırakacak, alışkanlıklarımdan vazgeçecektim.Benim için dünya daha iyi bir yer olacaktı.Sadece blogumdaki takipçilerime değil, kendime de ilham olmuştum artık.Posterim bugün haklı çıkmıştı.

                                                                                                                                                                     'Bugün daha iyi bir gün olmuştu.'