Sieć

Prolog

Przed ich pierwszym spotkaniem wydarzyło się wiele złego, po nim zresztą również.

Pamiętali. Pamiętali ze wszystkimi szczegółami, a tak bardzo chcieli zapomnieć. Pragnęli odrzucić wspomnienia na bok, wymazać gumką nędzny szkic przeszłości.

Obydwoje nie rozmawiali na ten temat. Przeszłość była tabu, tak samo nieszczęsny początek. Kto by pomyślał, że jeszcze zagości jakiś pozytywny aspekt w ich życiu? Cóż, jednak czasem los bywa łaskawy. Pozwala pająkowi prząść włókna, poszerzać wzór, naznaczać nowe szlaki. Pozwala również psu wbiec w pajęczynę i zerwać liczne, zresztą i tak kruche więzy.

Może raczej więzi?

„Dobro jednego kosztem drugiego", niestety. Lecz mimo zerwanych nici, sieć pozostaje. Zaplątana w krótką, czarną sierść zwierzęcia, ale jest. Zawikłana, praktycznie nie do rozszyfrowania, chyba, że weźmie się za nią pająk, ale  i s t n i e j e.

Nie łatwo jest wyjść z sieci, o ile to w ogóle możliwe. Owija cię, kradnie światu, a później tylko możesz czekać, aż łaskawy oprawca przyjdzie szybciej niż zazwyczaj. Możesz liczyć na to, że tym razem znudzą mu się zabawy. Możesz liczyć na to, że zapragnie wziąć cię całego, ukoić twoje cierpienie i zadać ostateczni cios, ale przeliczysz się. To nigdy nie nastąpi, pająk jest już wystarczająco skrzywiony.

Ciel Phantomhive, osierocony siedemnastolatek, został mimowolnie owinięty w białe włókna.

Alois Trancy, pragnący uwagi blondyn, przędzie nici i próbuje wyprowadzić je na prostą, z miernym skutkiem.

Ktoś mu to uniemożliwia. Ktoś bezustannie je plącze.