O gün yine her günkü gibi okula gitmeye hazırlandım. Kardeşlerim Mete ve Duru' yu öptüm. Çantamı alıp arkadaşım Banu' yu çağırdım. Banu gelince yine havadan sudan konuşmaya başlamıştık ki! Ben okulun oralarda bir çocuğa çartım o da neydi? Adeta başım dönmüştü o anda sanki beynimden vurulmuştum. İlk görüşte aşk derler ya şimdi o lafın gerçek olduğunu anlamıştım.
Ona onu ne kadar sevdiğimi söylemek istemiştim. Banu' ya sordum. Onların sınıftaymış. Ama bunu ona farkettirmedim. Veya ben öyle anlamıştım. O gün bütün gün onu düşündüm. Türkçe,Fen,Matematik... Hepsinde ama hepsinde... Eve dönme zili çaldı. Gerizekalı erkekler arkadan itliyorlardı! Sanki evde neleri kalmıştı? Onlar itlerken ben yere düştüm. O da sanki başka yer yokmuş gibi benim üzerime düştü. Şaka gibiydi! Ben:
- Ya üzerimden kalkarmısın gerizekalı der demez önümü döndüm onun olduğunu bilmiyordum. O da :
- Hop hop hop hop! Yavaş ol! Tamam arkadakiler itledi. Ben de:
- Banu beni bekle! Diyerek oradan uzaklaştım. Banu nun yanına gittiğimde duyduklarıma inanamadım!
