🌙🌙🌙
Eren adımı nerden biliyordu? Kızlar hãlã bana kızgın mıydı? Acaba o akşam çok mu abartmıştım? Babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi? Bu saçma soru neden sürekli aklıma geliyor?
Aklımda deli deli sorular...
"Anneee ben anneanneme gidiyorum"
Mutfaktan elini silerek çıkan gönlümün sultanı ağzı beş karış açık bir şekilde bana bakıyordu.
Ben kapıda ayakkabılarımı giyerken annem yanıma kadar gelmişti bile.
"Ne kadar ciddi?" Annem elindeki bezi kenara bırakmış yüzümü iki elinin arasına almıştı. Gözlerimi devirerek annemin elinden kurtuldum.
"Sadece anneannemi ziyarete gidicem birşeyim yok"
"Emin misin?" Annemin imalı sorusuna karşı başımı sadece olumlu manada salladım. Kızlarla aramın kötü olduğunu anneme asla söyleyemezdim. Çünkü söylersem gönlümün diğer sultanlarının da haberi olacaktı ve kızlarını bir araya getirmeye çalışan anneden daha sinir bozucu birşey olamazdı. Elbette bizim iyiliğimizi düşünüyorlar ama bu biraz farklı bir olaydı ve sonunda izinsiz partiye gittiğimiz gerçeğinin duyulma olasılığı vardı.
Annemle vedalaştıktan sonra apartmandan çıktım ve otobüs durağına doğru ilerledim. Durakta beklerken canım sıkıldığı için telefonumu açtım ve mobil veriyi açarak bildirim gelmesini bekledim.
Bekledim... Bekledim...
Ama bildirim falan gelmemişti. Ne yani bana sinirli oldukları için whatsapp dan da mı konuşmuyorlardı? Dehşete düşmüş bir şekilde hemen whatsapp a girdim ve o anda sinirlerimin altüst olması bir oldu.
"Bu ne lan?" Birden bağırdığım için duraktaki herkes bana tuhaf tuhaf bakmıştı. O sinirle birlikte hemen Aylini aradım. Malum İlayda telefonlarıma bakmıyordu Gizem ise aklını Burak'ın sünnetlik fotoğrafıyla bozmuştu.
Bir kaç çalmadan sonra açabilmişti.
"Aradığınız kişi sizin gibi gereksizlerle konuşmama kararı aldı. Lütfen daha sonra tekrar aramayın hatta numarasını silin"
Aylin yine Aylinliğini yapmış taramalı tüfekleri kıskandıracak 'tamam abla büyüksün' dedirtecek hızda konuşmuştu.
"Lan benim açtığım guruptan sen nasıl beni atarsın? Kimi nerden kovuyonuz kızım siz?"
"Ayy valla Asyacım neydim demeyeceksin ne oldum diyeceksin"
"Aylin sana burdan bi uçarım o zaman anlarsı ne olduğumu"
"Öfff Asya hiç uğraşamam senin bu boş laflarınla ben kapatıyorum"
Telefonu tam kapatacakken hemen lafa atıldım.
"Telif hakkımı istiyorum"
Bu sözümle şaşırmış olacak ki bir an durdu ve devam etti.
"Ne diyosun be?" Sesinin tuhaf çıkması yüzümde aptalca bir gülümseme oluşmasına neden olmuştu.
"Gurubun adını "Asyasız bir yaşam oh ne rahat' koymuşsunuz ki bu sadece benim kulladığım kelime olduğunu göz önünde bulunduracak olursak benden izinsiz koyduğunuz için telif hakkımı istemem çok doğal"
Karşı taraftan ses gelmeyince kulağımdan telefonu uzaklaştırdım peynirgil telefonu yüzüme kapatmıştı. O sinirle telefonu çantama attım ve durduğum yerde debelenmeye başladım.
Durduğumda ise saçım başım dağılmıştı durakta bekleyenler ise uzaydan gelen bir yaratıkmışım gibi benden uzak durmuş tuhaf tuhaf bakıyordu. Aslında o yaratıklar bile benden daha çok saygı görürdü o ayrı mesele.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kıskanç Baykuşlar
Novela Juvenil"O etek çok kısa o etekle dışarı çıkamazsın!" "Eve gittiğinde bana mesaj at!" "Bensiz sakın oraya gitme!" "Hiçbir erkekle iletişim kuramazsın ne olursa olsun!" "Başlarım öyle arkadaşlığa, çocukluk falan dinlemem hiçbir erkekle konuşamazsın diyorum!"...
