ตอนที่ 9 ช่วงเวลาปวดใจ

289 11 3
                                    

เวลาเคลื่อนเวียนเปลี่ยนไป     แต่สายใยไม่เคยขาด
ความทรงจำยังคงชัด              ไม่มีขาดหายจากใจ
เวลามีเท่าเดิมไม่มีเพิ่ม           ความรักเธอไม่เคยลดหาย
มันจะยังเพิ่มขึ้นมิเสื่อมคลาย   ตราบที่ฉันยังหายใจทุกวันคืน

1 ปีผ่านไปกับความทรงจำที่ไม่เคยหรือไม่อาจลืม สำหรับใครบางคนหรือบางกลุ่มคนที่เจอกับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต
ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ในวันนั้นจะทำให้คนกลุ่มใหญ่เป็นอิสระ มีชีวิตที่ดีและปลอดภัยขึ้น แต่นั่นยังมีใครบางคนที่ต้องสูญเสียไปตลอดชีวิต
ความสูญเสียที่ไร้การร่ำลา การสูญเสียที่ไม่ทันได้เตรียมใจ แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ทุกความทรงจำยังคงชัดอยู่ในความรู้สึกเสมอและจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป

'มัสยา....คุณจะรู้บ้างไหม???ว่าผมคิดถึงคุณมากแค่ไหน....'
ชีคฮัสซัน...ยังคงเฝ้าพร่ำเพ้อถึงมัสยาทุกครั้งที่มีเวลาอยู่เพียงลำพัง

จะมีใครซักกี่คนที่จะรู้ถึงความรู้สึกตอนนี้ของเขา
ต่อหน้าคนมากมายเขาต้องทำทุกอย่างให้เป็นปกติ มาดเข้ม หน้าดุ วางมาดสุขุม
ให้เป็นที่เกรงขามต่อผู้ใต้บังคับบัญชา
แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะรู้ว่า..จากวันนั้นถึงตอนนี้สภาพจิตใจของเขายังแย่อยู่เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน...เพราะการที่เขาต้องสูญเสียคนที่รักสุดดวงใจ...
การจากที่ไร้ซึ่งการร่ำลา....แม้แต่การพบหน้าเป็นครังสุดท้ายก็ไร้ซึ่งโอกาส
มันทรมานยิ่งกว่าโดนยิงด้วยปืนเสียอีก...บุคลิกส่วนตัวโดยปกติเขาจะเป็นคนนิ่ง
เฉยชาอยู่แล้ว....พอต้องมาเจอกับเรื่องที่แย่ขนาดนี้อีก...มันเลยทำให้เขาเป็น
เงียบและน่ากลัวกว่าเดิมนัก...จนน้อยคนนักที่จะกล้าเผชิญหน้ากับเขา
ซึ่งตอนนี้ก็คงจะมีแต่...เจ้าชายฮาดีฟและพระชายามินตรา...และองครักษ์ไอซ์
ที่เป็นเสมือนเพื่อนตายของเขา...ที่กล้าที่จะเข้าใกล้ชีคฮัสซันในเวลาอย่างนี้

ช่วงเวลาแรกๆที่เพิ่งเกิดเหตุการณ์การสูญเสีย...
เป็นช่วงเวลาที่พวกเขาเหนื่อยและทรมานใจมากๆ
เพราะสงสารชีคฮัสซันและต้องคอยเป็นห่วงว่า...เขาจะทำอะไรลงไปอย่างบู๋มบ๋าม
ต้องคอยเฝ้าจับตามองทุกฝีก้าวไม่ว่าเขาจะไปไหน...ทำอะไร...
ก็ต้องมีคนคอยสังเกตุการณ์ตลอดเวลา...ซึ่งทางฝ่ายชีคฮัสซันเองก็รู้ทุกอย่าง..
แต่อยู่ในอารมณ์ที่ไม่อยากเสวนากับใครทั้งนั้น...เลยปล่อยไป..
ในทุกขณะจิตในตอนนั้น...ชีคฮัสซันคิดแค่ว่าจะต้องหาร่างของหญิงอันเป็นที่รัก
ให้เจอให้ได้ไม่ว่าจะในสภาพไหนก็ตาม...แต่จนแล้วจนรอด
เวลาล่วงเลยไปหนึ่งปี...ก็ไม่มีวี่แววว่าจะพบร่างของเธอผู้นั้น...
จนทำให้เขายอมรามือจากการขุดหาร่างของเธอ...
แต่เขาก็ยังคงไปที่นั่นทุกวันเพราะเขายังหวังอยู่ลึกๆว่า.....
เขาจะต้องได้เจอเธออีกครั้งไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

ดวงใจชีคМесто, где живут истории. Откройте их для себя