Piskomanyak

bilmem.

" Erik, gel bebeğim kravatını düzelteyim. Emir!! Hayatım. Sende hızlı ol çıkmamız lazım gösteriye geç kalmak istemiyorum."
"Peki hatunum. Ben hazırım. Eric ile ben ilgilenirim git giyin."
"Mmm."

Belkide yıllar sonra mutlu bir hayata kavuşmuştum. Emir ilk aşık olduğum adam. Hayatlarımız yaklaşık 5 yıl önce birleşmişti. Emir ile karar almıştık ikimizde okuyup avukat olmuştuk. Sigara ve uyuşturucuyu bırakmıştım. Ama alkolden vaz geçemiyordum. 4 yaşında da bir çocuğumuz vardı. Hala Kanada da yaşıyorduk. Ve bu gün Erik'in kreşte gösterisi vardı.

Dolabımı açtım. Beyaz bir elbise giydim üzerime tam oturuyordu. Sade bir makyaj ve topuz. Mesleğime uyan bir imaj.

"Pekalaaa. Hayatım direksiyona sen geç ben arkada Erik ile ilgilenicem."
"Peki hatunum."

Yolda gidiyorduk. Sakindi. Yol bir anda boşaldı. Her yer karanlıktı. Bir anda aydınlandı.

Ben 3 yaşındaydım. Babam evde değildi. Annem karşımdaydı. Yürüyorduk. Babamdan gizli çıkmıştık.

"Anneeeeee"
"Efendim meleğim."
"Seni seviyorum."
"Dondurma ister misin?"
"Hihi"

Annemle yaşadığım en güzel anıydı.

Emir'in gözünden.

Güzel Alina'm benim. Hayatımı birleştirmek istediğim kadınım. Ne kadarda masum gözüküyordu. Ne kadarda tatlıydı. Tam ona olan aşkımı itiraf edecekken bunların olması bana koyuyordu. Bedeni kesiklerle doluydu. O günkü kazanın izlerini yüzünde kolunda sonuna dek taşıyacaktı. Kıyamam...

Ben Alina'yı izlerken içeriye doktor girdi.

"Doktor Mec. Hoş geldiniz Alina'nın durumu nasıl?"

"Merak etmeyin o iyi olacak. Fakat bu zaman alabilir. Şöför koltuğunda oturmadığınız için şanslısınız ki siz fazla hasar almadınız. Ancak Alina çok hasar görmüş. Kaburgaları ve omurilikleri sağlam. Fakat hafıza kaybı oluşma ihtimali yüksek. Bunu ancak uyandığında anlayabiliriz."

Keşke o koltukta oturan kişi ben olsaydim. Keşke şu an canı yanan ben olsaydım. Keşke izin vermeseydim hız yapmasına.
Alina'nın yüzüne baktığımda gözünden yaşlar süzülüyordu.

"Sizce canı yanıyor mudur?"
"Emir bey sanırım Alina kısa bir süre içerisinde uyanacak. Şu anda anıları zihninde canlanıyor olmalı. Veya kurduğu hayaller."

"Peki"

Alina'nın Gözünden:

Emir. Emir'in sesi kulağımda yankılanıyordu. Kıpırdayamıyordum. Acayip bir sancı vardı bedenimde ve başım zonkluyordu.

Gözlerimi zorladım. Az bir ışık. Hadi Alina yapabilirsin. Evet zafer Alina'nın. Gözlerimi açmıştım. Kokuya bakacak olursak hastanedeydim ve başımda Emir vardı.

"Evğmirğğğy"

Harika konuşamıyordum.

"Alina! Meleğim. Gözlerini açtın biliyordum. Bay Mac. Bay Mac!!! Alina uyandı."

Emir bir anda dudaklarıma yapıştı. Vay aQ tüm vücudum bir anda titredi ama acıyı hissetmiyordum. Evet hasta yatağında biri beni öpüyordu ve ben buna izin veriyordum. Kendimi geri çekmedim. Aksine ayak uydurmaya çalıştım. Sonunda anlamıştım ki ben Emir'e "AŞIKTIM".

Birkaç gün sonra...

Sonunda şu lanet olası hasteneden kurtuluyordum.    Serum kokusu midemi bellemişti.   
Emir sanırım artık benim sevgilim olmuştu.    Sonuçta o benim bu hayattaki tek yanımda olan kişiydi ve ben onunla öpüşmüştüm.