Het Kontenimperium

Het Kontenimperium - hoofdstuk 3 Een bijzonder wezentje

Hoofdstuk 3 – Een bijzonder wezentje

Rowena weet niet of ze nu droomt, of dat ze wakker is. Voor haar op de grond ligt een wezentje dat ze nog nooit eerder heeft gezien. Het wezentje ziet eruit als een eekhoorn, maar is iets groter en heeft een langere staart. Hij heeft een van zijn achterpootjes vast met beide voorpootjes. Hij is heel hard aan het huilen. De tranen biggelen over zijn wangetjes.

Rowena vraagt: "Heb je pijn kleintje?".

"Ja meisje", zegt het wezentje. "Ik ben uit de boom gevallen. En nu doet mijn poot zo'n pijn. Ik kan er niet op lopen."

"Wat erg!", zegt Rowena. "Kan ik iets voor je doen?"

"Nou dat is heel lief van je", zegt het wezentje. "Zou je misschien de dokter willen halen? Hij kan mij vast helpen."

"Kun je mij vertellen waar ik de dokter kan vinden? Zal ik jou dragen, dan kun jij de weg wijzen.", zegt Rowena tegen het wezentje.

"Afgesproken!", zegt het wezentje en Rowena tilt hem voorzichtig op in haar armen.

"Hoe heet je eigenlijk?", vraagt Rowena aan het wezentje.

"Philly", antwoordt het wezentje.

"Nou Philly, aangenaam kennis te maken. Ik heet Rowena".

"Ik ben erg blij dat je langs kwam Rowena, anders had ik daar misschien nog veel langer gelegen", zegt Philly.

"Nou ik ben ook blij dat ik je kan helpen hoor, Philly", zegt Rowena.

"Waar kom je vandaan Rowena? Volgens mij kom je niet hier uit de buurt.", vraagt Philly.

"Ik ben via de tunnel uit mijn klerenkast gekomen. De uitgang van de tunnel is een eindje verderop, maar... O nee!", roep Rowena opeens uit.

"Wat is er?", vraagt Philly.

"Ik ben vergeten waar de uitgang van de tunnel is. Nu vind ik hem nooit meer terug en kan ik niet meer naar huis!" Rowena begint te huilen.

"O, maar dat is geen probleem.", zegt Philly.

"Hoe kun je dat nou zeggen?", zegt Rowena. "Ik kan niet meer naar huis. Hoezo is dat geen probleem?!?"

"Het is geen probleem omdat de dokter wel weet waar de uitgang van die tunnel is. De dokter weet zo'n beetje alles.", legt Philly rustig uit.

"Echt waar?", vraagt Rowena, terwijl ze haar tranen weg veegt.

"Echt waar.", antwoordt Philly. "Dus je hoeft nu niet meer te huilen."

"Ja, dank je wel Philly!", antwoordt Rowena. "Ik vergeet altijd alles en ik had er aan moeten denken om te onthouden waar die uitgang was, maar ik ben het natuurlijk weer vergeten. Daarom moest ik huilen. Maar als die dokter ons allebei kan helpen, ben ik straks weer gelukkig!"

"Precies, houdt de moed erin!", lacht Philly.

"Philly, mag ik je wat vragen?"

"Natuurlijk.", zegt Philly.

"Wat voor een dier ben jij eigenlijk? Ik heb nog nooit eerder een wezen zoals jij gezien.", zegt Rowena.

"Ooh, dat is een makkelijke vraag. Ik ben een spreekhoorn.", antwoordt Philly lachend.

"Een spreekhoorn?", vraagt Rowena verbaasd?

"Ja een spreekhoorn. Een eekhoorn die kan praten. En wij hebben een mooiere staart, maar zeg dat maar niet tegen de gewone eekhoorns, dan worden ze altijd boos!", legt Philly uit. "Er zijn spreekhoorns die graag de eekhoorns pesten. Omdat ze een kleinere staart hebben en niet kunnen praten, maar dat vind ik gemeen. Ik doe daar niet aan mee.", zegt hij.