Het Kontenimperium

Het Kontenimperium - hoofdstuk 7 De strijd

Hoofdstuk 7 - De strijd

De volgende ochtend heeft iedereen zich verzameld aan de rand van het bos. Ze hebben wapens uit het bos meegenomen: stenen, takken van bomen die tot speren en knotsen zijn gesneden. En natuurlijk bogen met pijlen. Philly heeft een slinger mee, met op zijn rug een voorraadzakje met kleine steentjes.

Rowena heeft het boek van de dokter mee, dat is haar wapen. Ze heeft het boek onder haar pyjama-shirt verborgen, zodat het niet zichtbaar is en ze het niet kan verliezen.

Ze is klaarwakker, ook al heeft ze van de zenuwen maar een paar uur geslapen. Iedereen is klaar voor de strijd en houdt elkaars hand of poot vast, om elkaar moed te geven. Philly staat naast Rowena en kijkt haar glimlachend aan. Hij heeft er alle vertrouwen in dat het goed zal gaan.

Nu Rowena hun ‘leger’ zo ziet staan, heeft ze er zelf ook vertrouwen in. Als iedereen samen werkt, zal het vast lukken! Alle mensen en dieren kijken nu vol verwachting naar Rowena. Ze haalt diep adem en loopt naar voren, zodat iedereen haar goed kan zien.

“Dank jullie allemaal dat jullie zijn gekomen. Zo lang we allemaal samen werken en niet opgeven, zal ons plan werken. Als mijn vermoeden klopt, zal er eerst verwarring heersen, omdat de directeur denkt dat niemand durft wat wij straks gaan doen. Dit zal ons extra kansen geven om dichtbij de fabriek te komen. Maar wees voorzichtig iedereen, als hij het eenmaal door heeft zal hij zijn leger bijeen roepen.” Iedereen knikt dat ze het begrepen hebben.

Rowena gaat verder. “Is iedereen klaar?” Instemmend gemompel van iedereen.

“Dan is het nu tijd om te gaan, de zon is nog niet op, dus kunnen we nu nog even gebruik maken van de schaduwen om dekking te zoeken. Onthoud: wees zo stil als de muizen en ga naar je aangewezen plaats. Succes allemaal!”

En ze vertrekken in rijen van 2 achter elkaar aan, zo stil mogelijk, Rowena en Philly voorop. Het begint langzaamaan te schemeren wanneer ze de poorten van de stad bereiken. Ze hebben dit moment uitgezocht, omdat er weldra een wisseling van de wacht plaatsvindt. En ja hoor, ze zijn precies op tijd en hebben geluk: de nachtwacht is moe en is in slaap gevallen. De nieuwe wacht is nog niet in zicht. Rowena seint iedereen snel en stil naar binnen te gaan.

Net als de laatsten binnen de poort zijn, komt de nieuwe wacht eraan.

“Snel iedereen!”, fluistert Rowena. “Verstop je, de andere wacht komt eraan!”

Ze zijn net op tijd. Wat een geluk! De andere wacht moppert op de nachtwacht, omdat hij in slaap is gevallen en maakt hem wakker. “Hé Buck, wordt es wakker. Je bent weer in slaap gevallen.” En hij schudt de man aan zijn schouder. Buck schrikt wakker. “He, watte? Oh, ben jij het Felix.”, brengt hij slaperig uit.

“Je hebt geluk dat ik het zie en niet de grote baas.”, zegt Felix. “Anders weet je wat er zou gebeuren met je. Smeer hem nu maar gauw. Ik neem het weer over voor vandaag.”

En Buck neemt dankbaar afscheid en gaat op weg naar huis.

“Pfiew dat was net op tijd!”, verzucht Philly tegen Rowena. Ze zijn gelukkig niet gezien door de wachten. Ze steekt haar hand op, zodat iedereen, behalve de wacht, het kan zien. Dit is het teken dat ze hebben afgesproken. Iedereen gaat op weg en sluipt richting het centrum van de stad.

Het lijkt wel een wonder, maar bijna iedereen bereikt de rand van het centrum van de stad zonder gezien te worden. Behalve de laatste groep, net voordat ze de laatste kruising over steken, loopt er een wacht voorbij. Hij ziet ze en slaat direct alarm.

De groep mensen en dieren houdt zich aan het plan en begint een hels kabaal te veroorzaken, dat in de hele stad te horen is. Mensen komen uit hun huizen, verbaasd om zich heen zoekend naar de oorzaak van het kabaal. Er komen direct meerdere wachten aan die ook alarm slaan. De mensen en dieren gaan direct het gevecht aan en de meute beweegt zich langzaam naar het centrum van de stad.