Het Kontenimperium

Het Kontenimperium - hoofdstuk 8 Dankjewels en totziensjes

Hoofdstuk 8 - Dankjewels en Totziensjes

Het is groot feest in de stad. Alle mensen en dieren vieren feest.

Het grote plein in het midden van de stad is veranderd. Waar eerst het grote gouden standbeeld van directeur Vrek stond, staat nu een groot podium. Op het podium, met een microfoon in zijn hand, staat dokter Bosman. Hij is gekleed in zijn beste pak, met een grote vlinderstropdas om.

Rowena kijkt haar ogen uit, vanaf haar plekje op het podium. Philly zit naast haar en heeft een grote grijns op zijn gezicht. De hele stad heeft zich om het podium heen verzameld en kijkt nieuwsgierig op naar de dokter.

De dokter schraapt zijn keel. "Ahum... allereerst mag ik jullie het nieuws vertellen over de fabriek. Deze zal worden afgebroken en in de plaats ervan komt een grote stadstuin!” De toeschouwers juigen en klappen. “Meneer Vrek heeft nog wel een verzoek en dat is dat hij de tuinman mag zijn.” Wederom gejuich en geklap uit het publiek. “Dat dacht ik al, het wordt vast geweldig!

Dan het volgende: zoals jullie weten is het Vergeet-mij-nietlied ook teruggevonden.” Weer gejuich vanuit het publiek. “Volgens mij heeft iedereen zijn of haar kont terug. Maar mochten er nog mensen zijn die hem kwijt zijn, dan kunnen jullie je straks bij mij melden.”

“Welnu...,", gaat hij verder "... het is een grote eer voor mij jullie nu officieel voor te mogen stellen aan het meisje dat ons heeft geholpen dit allemaal voor elkaar te krijgen." Het publiek juicht en klapt in hun handen. "Hier is ze dan. Rowena, wil je iets tegen de mensen zeggen?", vraagt de dokter aan Rowena.

Rowena kijkt zenuwachtig naar Philly. Hij glimlacht bemoedigend naar haar.

Ze loopt onzeker naar voren en gaat op het krukje bij de microfoon staan, zodat ze er goed bij kan.

"Hallo?", zegt ze met een klein stemmetje.

"Hoera voor Rowena!", roept iemand in het publiek en ze beginnen weer te juichen en te klappen. Als ze weer gekalmeerd zijn, gaat Rowena nerveus verder.

"Dank jullie wel. Ik ben jullie heel dankbaar dat jullie gekomen zijn. Zonder jullie was dit alles niet mogelijk geweest. Het komt door jullie dat we de directeur gevoel hebben kunnen geven, dus een groot applaus voor jullie zelf!", roept ze met een glimlach.

En er gaat weer een oorverdovend applaus door het publiek.

"Nogmaals heel erg bedankt. Ik ben heel blij dat ik jullie heb kunnen helpen en dat ik jullie allemaal heb mogen ontmoeten. Ik vind het dan ook jammer

dat ik weer moet gaan, maar anders missen mijn ouders mij en dat kan natuurlijk niet. Ik zal jullie allemaal nooit vergeten. Vooral niet nu ik van jullie heb geleerd hoe ik dingen niet meer kan vergeten!" En het publiek lacht hartelijk om haar woorden.

"Ik moet nu gaan, maar voordat ik dat doe, wil ik nog één speciaal iemand bedanken. Philly de spreekhoorn! Philly, wil je naar voren komen en nog iets tegen iedereen zeggen?"

Philly kijkt Rowena verbaasd aan, terwijl het publiek weer oorverdovend begint te juichen.

Hij loopt aarzelend naar Rowena en springt in haar armen, zodat ze hem omhoog kan houden voor de microfoon.

"Eh... bedankt Rowena.", zegt hij. "Ik deed niet zoveel hoor, jullie allemaal samen hebben het meeste werk gedaan. Dankzij jullie en Rowena is dit alles gelukt! En nu feestvieren maar!", besluit hij.

En het publiek begint weer te juichen.

Ze lopen van het podium af en voegen zich bij de rest van de aanwezigen. Er zijn tafels opgesteld. Daarop staan taarten, schalen met snoep en chocola, drinken en nog veel meer. Er zijn mensen die stiekem al die jaren toch thuis instrumenten hebben bewaard. Zij vormen nu een band en er wordt veel gedanst, gezongen en gelachen.