Toen Bart en Ilse thuis waren, was er niet veel tijd om na te denken. Ze moeten morgen om 11:00 uur op het vliegveld zijn en ze moesten alles nog inpakken. Ilse zuchte.'Vind je het wel leuk om naar Amerika te gaan'?'Ja, ik heb er echt veel zin in'.'Maar..'?'Maar ik wil Julia niet alleen laten'.'Je zit er echt mee hè'.'Ja, ik kan haar gewoon niet loslaten'.'Dat weet ik, want ik ken je' zei hij plagend. Ilse lachte.'Kom we moeten gaan inpakken'.'Morgen vertrekken we al'. 'S Avonds in bed denkt Ilse nog aan vandaag. Het verhaal van Julia over de droom kon Ilse niet uit haar hoofd zetten. Hoe angstig moest dat meisje wel geweest zijn? Ilse zuchte. Ze kan maar beter gaan slapen. Morgen moet ze vroeg op.
Om 07:00 uur ging de wekker. 'Goedemorgen, lekker geslapen'?'Ja, toen ik eenmaal sliep wel' antwoorde Ilse. Na 20 minuten zaten ze aan het ontbijt. Na snel de laatste dingen ingepakt te hebben en daarna een gestreste Ilse die bang was dat ze spullen vergeten waren, konden ze vertrekken. Ze waren ruim op tijd op het vliegveld. De vlucht liep voorspoedig en om 14:00 uur landen ze in Amerika. Door het tijdverschil was het voor hun gevoel al avond. Toen ze aankwamen in het huis waar ze zouden verblijven, gingen ze eerst alle spullen uitpakken. Daarna plofte op de bank met allebei een kop koffie in hun handen. Ilse keek bedenkelijk. Bart trok haar dichter tegen zich aan.'Je moet haar echt een beetje loslaten'.'We zijn nu erg ver van haar verwijderd en ik weet dat je het moeilijk vind, maar deze week is bedoeld voor het schrijven van liedjes'.'Bovendien, als je nu erg aan haar gehecht raakt, is het moeilijk om haar straks weer los te laten'. Ilse keek naar Bart.'Of wij kunnen haar pleegouders worden'!
JE LEEST
Ilse De Lange And The Story Behind Julia
De TodoDoor het drukke werk dat Ilse deed dacht Ilse eigenlijk nooit aan kinderen, maar toen ze Julia zag was het anders. Julia heeft veel meegemaakt en Ilse wil haar helpen. Maar kan dat wel en hoe?
