THE AMIGO'S -gangsters story-(Jhared Drake de Roque)

Chapter 4 please comeback miko

Miko's POV

nagising akong mabigat ang mga mata ko at parang nanlalata ang katawan ko. tumingin ako sa side  pero wala na siya. kinuha ko ang unan at niyakap iyon, parang wala ako sa sarili na nakatingin lang sa kawalan ng mga sampung minuto na rin....

hell! i hate this feeling! bumabalik na naman ako sa dati...ayoko ng ganito na puro takot ang nararamdaman. gusto ko ng mawala ang lahat ng to, pero pano...

'angelica......'

i whispered

'angelica....im sorry....' i whispered again and tears start falling again... 'sh*t! i hate seeing myself crying. hindi ako to...hindi na ako to... i miss the old me 5yrs ago...please comeback miko....' patuloy kong bulong sa sarili ko na nakatingin sa kawalan at parang gripo ang mata ko sa pagluha.

bigla akong napatigil nang may nagsalita, pero hindi ko siya tiningnan.

'good morning! breakfast in bed.'

sabi niya at nilapag sa side table ang dalang tray of foods. ni hindi ko namalayang pumasok na pala siya.

'hey...'

nakalapit na pala siya sakin, kinuha niya ang unang yakap yakap ko at umupo. pero ni hindi ko siya tiningnan. ewan pero parang wala ng lakas ang katawan ko o kahit na mata ko.

'you OK?' tanong niya at hinawakan ang isang kamay ko. pero hindi ko pa rin siya matingnan. ewan parang may glue na ang mata ko sa isang direksiyon.

'hey....' and this time he touched me on the cheek at kusang napapikit ang mga mata ko ng maramdaman  ang mainit niyang palad.  and when i opened my eyes i looked at him.

'pinagluto kita ng breakfast. kain ka muna.'  halos pabulong niyang sabi habang hawak pa rin ako sa pisngi.

i shook my head and looked at absence again.

'iiiihhhhh....' yamot niyang sabi. nabigla ako sa boses niya kaya nabalik ang tingin ko sa kanya.  'hindi pwede! napagod akong magprepare niyan.' nakanguso niyang saad.

tss... isip bata!...i released a deep breathe at tumingin uli sa kawalan.

'hey.... sige na babe kain ka muna...' hala anu daw? babe ...tsss......

i frowned my forehead and looked at him

'sige na please.' at nag puppy eyes pa. sagwa! pansin ko lang hawak pa rin niya isang kamay ko.

'kain ka na. pinagtimpla din kita ng coffee. pansin ko kasi every morning nag ko coffee ka. ' pilit niya

umiling ako. 'i dont eat breakfast.' bulong ko.

he sighed

'hindi ka naman kumain kahapon e. kaya kain ka na. subuan kita gusto mo? ' prisinta niya

umiling uli ako......

'sige na. upo ka na. please..........' pero hindi ko pinansin

another sighed from him and he held my face....

'its gonna be OK babe.' he said and he is looking straight to my eyes. 'i wont leave you..'

with that tears start falling again... i dont know why pero hindi ko na napigilan.

'hush babe... stop crying, ayoko ng makita kang natatakot...lalo na dahil sakin.... i wont let them hurt you. promise..' i can see the sincerity on his eyes while his saying those words.

pinilit niya akong maupo at niyakap kaya lalo akong naiyak. humiwalay siya sakin at hinwakan ang magkabilang pisngi ko.

'stop crying OK?' at ngumiti siya.