Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is This Amour ตอนที่ 44

หมายเหตุ:คือต่อไปจะแต่งแค่คู่ภัทรกับโน่นะคะ เดี๋ยวจะเอาคู่อื่นเป็นไอเท็มลับ เพราะคู่นี้คนอวยเยอะเลยเอาเป็นคู่หลักก็แล้วกันนะคะจุ้บๆ ด้วยความที่งานเยอะและก็อยากจะให้จบไวๆ ไรท์เลยขออภัยที่ต้องปรับเปลี่ยนให้มันกระชับไวขึ้นละกันนะจ้ะ ขอบคุณที่ติดตามกันตลอดมานะค่ะ

ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความสับสนอีกครั้ง

สิ่งแรกที่แวบเข้ามาในสมองคือ พี่ภัทรมันหายหัวไปไหน
แวบแรกจริงๆครับ คือก็ไม่ได้อยากจะนึกถึงมันเท่าไหร่หรอก ยิ่งเรื่องเมื่อวานด้วยแล้วผมยิ่งไม่อยากจะคิดเลย
ผมกลับมาก้มมองดูสภาพตัวเองตแนนี้ก็พบว่าชุดนักเรียนยังไม่ได้เปลี่ยนแม้แต่ถุงตีนก็ไม่ได้ถอดครับงานนี้ โอยยยยยชีวิตทุเรศอะไรแบบนี้เนี่ยไอ้โน่เอ้ยยยย

กึก!

ผมหันไปมองที่ประตูห้องซึ่งถูกเปิดจากคนร่างสูงเพรียวในชุดนอนสีน้ำเงินเรียบๆ เมื่อเข้ามาในห้องก็เดินกำลังจะหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำแต่แล้วก็มองกลับมาที่ผม
"โหยไอ้เหี้ย อยู่แบบนั้นทั้งคืนวันนี้มึงก็เอาผ้าปูไปซักด้วยนะ"
เอ้า อะไรวะ นี่กูผิดหรือไง"คือนี่เตียงกูปะครับ"
"แต่กูมีสิทธิ์"
ปากดีแบบนี้แสดงว่าเหมือนเดิมแล้วแหง
"สิทธิ์เหี้ยอะไรของมึง"
"สิทธิความเป็น..." ไอ้พี่ภัทรมันจงใจหยุดอยู่แค่นั้นก่อนจะเลียริมฝีปากของตัวเองและมองผมแบบหัวจรดเท้า
"ไอ้เหี้ย" ผมปาหมอนใส่มันทันที เกลียดหนังหน้าเมื่อกี้มาก มันทำให้ผม เหมือนผมถูกย่ำยีทางสายตาอะ.โน่รับไม่ด้ายยย
อีกคนที่ถูกปาหมอนก็เอามือบังไว้ได้ทันก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างพึงพอใจ "เสียงยั่วมากเลยนะตอนด่าเนี่ย"
"บ้านพ่อมึงดิไอ้เหี้ยพี่ภัทร" ผมเพิ่มระดับดีกรีการด่าให้แรงขึ้นไปอีก เป็นดั่งคาดครับไอ้พี่ภัทรมันหันขวับมามองผมตาเขม็ง
"ปากหมาเหมือนเดิมเลยนะมึง เมื่อวานตอนกูจูบยังครางเสียงอย่างกะแมวอ้อนอยู่เลย โอย"ผมปาหมอนเข้าตรงไปที่หน้ามันพอดี ปากส้นตีนเหมือนเดิมแบบนี้สมแล้วที่เป็นไอ้พี่ภัทร ผมแอบดีใจนะที่มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม ด่าผมตะโกนใส่หน้าผมเหมือนเดิม แต่เริ่มงงละว่าเมื่อคืนที่มันบอกว่าชอบผมเนี้ยคือ...มึงตอแหลหรือเปล่าวะ =()=