The I'm Hungry Games (Nederlandse Parody op The Hunger Games)

'Amber wat doe je?'

Sabine
Ik wordt wakker en kijk omhoog naar de lucht. Het is al ochtend dus wikkel ik me uit het dekentje die in mijn rusgtasje zat. Ik klop de sneeuw van mijn kleren en vouw het dekentje op. Ik moet echt naar de lente of zomer, hier is het veel te koud. Ik doe het dekentje in het rugtasje en doe die op mijn rug. Ik pak mijn speer die ik onder de sneeuw had verstopt. Ik kijk om me heen. Waar kom ik ook alweer vandaan? Ik zie nog vaag mijn voetstappen in de sneeuw en volg die. Na ongeveer een half uur lopen ben ik weer bij de Hoorn de Overspoeld. Ik kijk goed of er geen andere mensen zijn. Dan loop ik naar de hoorn en kijk of er nog wat over is. Ik zie niks meer liggen. Ik betwijfel of dit een goede verstopplek is aangezien ik waarschijnlijk niet de enige ben die terug gaat om te kijken of er nog iets over is. Ik loop naar de lente en vervolg mijn weg. Ik blijf langs de rand van winter lopen omdat daar bomen zijn om me te verstoppen. Na een tijdje lopen die ik iets bij de winter. Ik kijk goed. Het is een andere tribuut! Ik loop er heel rustig heen. Als ik wat dichterbij ben zie ik dat het Amber is. Wat is ze aan het doen? Ik loop wat dichterbij en verschuil me achter een boom. Dan zie ik dat er wat naast Amber ligt. Ze zit met haar rug naar me toe en is aan het eten. Maar wat is ze aan het eten? Ik loop er heen met mijn speer in mijn hand. Dan zie ik het. Naast haar ligt het lijk van Jules maar het is helemaal opengesneden. Heeft Amber? Nee toch? Ik loop rustig naar haar toe. 'Amber?,' vraag ik rustig. Amber draait zich schrikkend om. 'Wat ben je aan het doen?' 'Ik ben aan het eten,' zegt Amber. 'Wat ben je aan het eten?,' vraag ik. Amber kijkt naar het stuk vlees wat ze vast heeft en dan naar het lijk van Jules. 'Ik ben het vlees van Jules aan het eten.' 'WAAROM?!,' roep ik. 'OMDAT IK HONGER HAD! LAAT ME GEWOON MEZELF ZIJN!,' roept ze snikkend. 'Amber rustig maar, het ligt niet aan jou. Ze hadden nooit iemand met een beperking de arena in mogen sturen,' zeg ik. Ik kijk naar het lijk van Jules. 'Maar toch is het best smerig dat je mensenvlees eet...' Amber kijkt ook naar Jules. 'Kom we gaan ergens anders heen,' zeg ik. 'Dan kan de hoovercraft Jules ophalen. We vinden wel wat anders om te eten.' 'Oke dan...,' zegt Amber. Ze neemt nog een laatste hap van het vlees van Jules en legt het dan bij hem neer. Dan lopen we samen weg.

Veerle
Ik loop door het bos. Ik hoop snel wat water te vinden want ik krijg best wel dorst. Ik kom aan bij een open plek. Ik vind een plasje bloed. Wie is hier vermoord? Jules? Of degene die vanacht vermoord is? Wie was dat eigenlijk? Ik zie vage voetstappen weg lopen. Ik volg ze snel. Misschien kan ik zo te weten komen wie de moordenaar is? Ik ren zo snel ik kan en volg de voetstappen. Dan hoor ik een geluid. Ik sta stil en luister goed. Ik hoor voetstappen. Ik loop zacht er heen. Dan zie ik Jennifer lopen. 'Heey Jennifer!,' zeg ik vrolijk. Ze draait zich snel om en wilt bijna haar speer naar me toe gooien. 'Jezus Veerle! Ik schrik me rot!,' roept ze. 'Heb jij iemand vermoord bij dat plasje bloed daar verderop?,' vraag ik. 'Misschien...,' zegt ze en ze kijkt weg. 'Goed gedaan!,' roep ik en ze kijkt me verbaasd aan. 'En, wie heb je vermoord?,' vraag ik nieuwschierig. 'Koen,' zegt ze twijfelachtig. Ik kijk haar verbaast aan en zeg: 'Maar... Ik dacht dat jullie van elkaar hielden...' 'Hij wel van mij maar ik niet meer van hem.' 'Dus je besloot hem te vermoorden?' Jennifer knikt. 'Lekker!,' schreeuw ik en geef haar een high five. We kletsen nog even en lopen dan samen verder.