Rijken der thermsië~Grace

0.7

Bungelend hing Grace in de lucht. De zon kwam op en ze hoorde voetstappen haar kant op komen. In paniek probeerde ze nog een keer om uit haar val te komen, maar het was tevergeefs. De voetstappen hielden om en Grace hield haar adem in. Misschien had ze geluk en was dit een oude val. Toen uit het niets kwam suisde ze naar de grond, waar ze met een harde klap neerkwam. Ze knipperde even met haar open en keek tegen een paar bruin leren laarzen aan, ze keek omhoog om te kijken bij wie de voeten thuis hoorden. Ze trok wit weg toen ze de elf herkende van het spel dat ze op het feest van de elfen prins had gespeeld. De jongen keek haar grimmig aan en sleurde haar mee naar een groot uitziend elfenkamp. Ze wist dat dit niet veel goeds zou betekenen. De elfen die al vroeg uit hun tent waren gekomen keek Grace afkeurend aan. Sommige elfen lachten zelfs vals naar Grace en maar een paar keken Grace met medelijden aan. Haar ouders zouden vast ongerust en boos op Grace zijn zodra ze ontdekten dat Grace haar eigen uitgang in haar kamer had en er van door was gegaan. Ze wist niet wat haar bezielde toen ze zo nodig een avond wandeling wilde maken, ze haatte het om te bewegen! Ze werd in een tent geduwd die even groot als de andere tenten was. De jongen van het feest hield haar nog steeds stevig vast en kucht even. Pas nu waren Grace haar ogen aan het donker gewend en kon ze de knappe jongen die daar in het donker achter zijn bureau zat zien. De jongen achter het bureau draaide zich om toen hij de kucht hoorde. De jongen elf was nog adembenemender dan de jongen die haar op dit moment vast hield. Hij had donker haar met ogen die tussen zeeblauw en groen inzaten. Zijn lichaam zag er goed afgetraind uit en zijn huid was zon gebruind, door het vele doorbrengen in de buitenlucht. Zet haar maar op de stoel neer. De jongen stond op en Grace werd ruw in zijn stoel geduwd. De jongen van het bureau haalde een stuk touw tevoorschijn en bond Grace haar handen achter haar rug vast, hetzelfde deed de jongen bij haar voeten. Een tijd lang zei niemand wat, met een ongemakkelijk kuchje verbrak Grace de stilte. ''Dit moet een misverstand zijn geweest, ik wilde alleen dat lieve konijntje redden. Laat me alsjeblieft gaan.'' Het laatste kwam er een beetje als een snik uit, ze haatte het dat ze bijna moest huilen. De jongen van het feest sprak als eerste'' ik herken je ergens van?'' het klonk als een vraag, Grace wist alleen niet zo goed of de vraag naar haar toe was gericht of dat het zo iets was, als een vraag aan jezelf stellen en zo op het antwoord komen. ''Wat zullen we met haar doen Erick?''Het was de jongen van het bureau die de vraag stelde. Grace kon zien dat het de jongen van het feest die blijkbaar Erick heette, verrast opkeek, waarschijnlijk omdat er om zijn mening werd gevraagd. Als simpel antwoord haalde hij alleen stijfjes zijn schouders op. ''We houden haar een overdag zonder eten en dan kunnen we vanavond een verhoring van haar houden, zodat we kunnen beslissen wat we gaan doen met haar'' het was Erick zijn idee en de jongen van het bureau stemde ermee in. Grace werd alleen gelaten met haar eigen gedachtes en een knorrende maag. Hoe moest ze dit gaan vol houden?

....................................................................................................................................

Een kort hoofdstukje, omdat ik me gewoon zo erg verveel en omdat me batterij van me telefoon leeg is:(