Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is This Amour ตอนที่ 45

"ไอ้โจ้ ไอ้พี่ภัทรมันบอกชอบกูเมื่อวานอะ"
"ห้ะ อ้อแล้วไงวะ"
"=.=เอ่อ มึงไม่ตกใจเลยอ่อวะ มันบอกชอบกูนะเว้ย"
"เอ้า เขาชอบมึงก็ดีแล้ว พี่ชายต้องเป็นมิตรกับน้องเข้าไว้ถึงจะอยู่กันรอดนะเว้ย" โจ้ตบไหล่ผม คือมันคงจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมบอกจริงๆ
"โจ้มึงฟังกูดีๆนะ คือมันชอบกูแบบ เอ่อ แบบมากกว่าพี่น้องอะสัส"
โจ้มองหน้าผมนิ่ง จากนั้นก็ "ยังไงวะ" ไอ้เหี้ยเอ้ย เข้าใจกูหน่อยเถอะ
"คือมันชอบแบบจะจับกูทำเมียอะสัส เข้าใจยัง!"ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงให้มันเข้าใจแล้วนะ ถ้ามันเข้าใจตอนนี้ก็แยกค่ะ เราควรจะต้องเลิกเป็นเพื่อนกันสักพัก
"กูรู้แล้ว กูเข้าใจตั้งแต่ครั้งแรกที่มึงบอกไอ้โน่"

เอ้าไอ้ห่านี่ "กวนตีน" ผมพลักไหล่ไอ้โจ้มันหนึ่งที"แล้วไมมึงยังนิ่งอยู่ว่ะ ไม่เห็นตกใจอะไรเลย"
"กูอะสังเกตพี่ภัทรตั้งนานแล้ว และด้วยความที่มึงน่ารักอ้อนแอ้นเขาจะชอบมึงก็ไม่แปลก"
"=__= นี่มึงคงไม่ได้หลอกด่ากูว่าเหมือนตุ๊ดหรอกใช่ไหม"
"ด่าเหี้ยไรละจะฟังกูมะ"
"เออๆ"
"มึงจำครั้งนั้นได้มะ ที่กูไปหามึงที่บ้าน แล้วพี่ภัทรแอบดูมึงคุยกับกูอยู่ที่ห้องครัวอะ"
"ตอนไหนวะ" ผมแกล้งมันกลับ
"ตอนที่กูไปบอกเรื่องพายอะสัด อย่าแกล้งกูรู้ทัน"
ผมหัวเราะตอบไป "เออมันแอบดูแล้วยังไง" จริงๆผมไม่รู้หรอกว่ามันแอบดู แต่แค่สงสัยเฉยๆที่ตอนนั้นมันดูอารมณ์เสียมาก
"กูเห็นแค่หน้าก็รู้นะว่าหึงมึง"
"หะ อะไรของมึง"
"กูอะสังเกตหลายรอบละ ไม่ว่ามึงจะยุ่งกับใครพี่มึงเขาจะดูหงุดหงิด โกรธ รำคาญ แสดงออกแบบไม่ปิดบังเลยว่า เขาชอบมึง"
"เอ่อ นี่มึงสังเกตขนาดนั้นเลยอ่อวะเพื่อน"
"=___= เอาตรงๆปะ คือกูว่าเรื่องนี้มีแต่มึงเท่านั้นแหละที่เสือกไร้เดียงสาจนตามไม่ทัน"
"เอ้า ก็มันเป็นพี่กูนะใครมันจะคิดวะ"
"พี่แค่ในนามไม่นับเว้ย"
ผมเงียบรู้สึกคำเมื่อกี้มันแทงจึกจิ๊ดๆยังไงก็ไม่รู้ดิ ตอนนี้ผมกับโจ้แอบมานั่งคุยกันที่ซอกลืบแคบๆที่เขาเอาไว้เก็บเก้าอี้ที่พังแล้วมาไว้ ที่ตรงนี้จะเป็นที่ประจำสำหรับผมกับมันที่จะมานั่งคุยกัน
"แล้วมึงอะ ชอบพี่ภัทรหรือเปล่า"