ORTAYA KARIŞIK

GİDECEKSİN DİYE KORKARAK (BURAYA KADARMIŞ .. )

Uzunca bir final sizi bekliyor ,ama baya bir uzun ..

beraber bir seneyi bitirdik be ..

Hepinize çok teşekkür ederim , hikayenin sonunda yazdıklarımı okursanız belki sorularınıza cevap bulursunuz , cevap bulamadığınız soruları da bana yazabilirsiniz .

Bölüm şarkısı : ALİ ATAY –EKSİK BİR ŞEY Mİ VAR ?

_ZF9C

>İçine sığamadığımız hayallerimiz vardır .

oysa ki küçüklüğümüzdür o hayalleri büyüten .

kendi yarattığımıza kendimizi sığdıramayız ya da hayat bir türlü izin vermez .

zamanla yıkılır hayaller , yerine küçükleri inşa edilir .

izler vardır geride . ve izler hatırladığın kadar derindir .<

5. teneffüs zilinin çalmasıyla otomatik men öğlen arasına da girmiştik . 3 teneffüs önce tunayla beraber oturduğumuz banka şimdi tek başıma oturup gözümü okulun giriş kapısından ayırmadan öylece duruyordum.

Biraz sonra kantine su almaya gidiyorum , neşe defne deniz selin en köşe de yemek yiyorlar. Hemen kalabalığın arasına giriyorum onlar beni görmeden buradan çıksam iyi olacak. Kantinden su alıp , yine kalabalığın arasında dışarı çıkıyorum , giriş kapısına doğru yürümeye başlıyorum , bir topluluk var . En başta murat hoca var .

Biraz önce kalktığım banka oturmak için yürümeye başlıyorum, bir yandan da topluluğa bakıyorum , murat hoca toplulukla konuşuyor . giriş kapısına bakıyorum tekrardan ,

tekrar topluluğa bakınca tuna nın bana bir şey işaret ettiğini görüyorum kapıyı işaret ediyor . kafamı kapıya doğru çeviriyorum kimse yok , dikkatlice bakınca birinin içeri girdiğini fark ediyorum

Kaan!! , kaan giriyor giriş kapısından . açık mavi bir tişört var üzerinde altında da siyah bir şort , gitarı da var yanında . biraz önceki kalabalık diziliyor ,sanırım bunlar kaan nın sınıf arkadaşları ,

kaan ilk önce gidip murat hocayla konuşuyor , ardından bütün arkadaşlarıyla , hepsiyle teker teker tokalaşıp vedalaşıyor . biri gelip bir şey dese ağlamaya başlayacağım , zor tutuyorum kendimi , hani dokunsam ağlayacaksın derler ya o derece , dokunsalar ağlarım .

o sırada pelin takılıyor gözüme okulun penceresinden izliyor o da olanları , arada bana da sinir bakışlar atmayı ihmal etmiyor .

kaan gitarını tuna ya veriyor , gitarın kılıfının cebinden de saatini çıkartıyor mert e uzatıyor .

mert tuna kaan ve diğer iki kişi okulun içinden çıkıyorlar ,

bense sakinleşmek için 150 ye kadar saymaya başlıyorum '' 1 , 2 , 3 ,4,5,6,7,8,9,10''

ama olmuyor sakinleşmek ne kelime daha çok ağlamaya başlıyorum , boğazım yanıyor, nefes alamıyorum , hem ağlıyorum hem de bir yandan göz yaşlarımı elerimle silip , okulun kapısına doğru yürüyorum ..

okulun kapısının dış tarafına geçip sokağa bakıyorum , kimse yok , kaldırıma bakınca kenarda kaan nın tişörtünü görüyorum. kaan sigara içiyor bir yandan da arkadaşlarıyla konuşuyor ,