Prologue

10 1 0
                                    

A\N
This is actually my second story but I deleted the first one.This story just came to my mind.At baguhan palang ako kaya sorry sa mga wrong typos and grammars.And I would really appreciate your votes or comments but its okey if you don't cause I'm sometimes a silent reader but it would make me happy if you do

Di ko na pahahabain pa,I hope you enjoy this story 😊😄😁😉

~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=

Si Mama at Papa ang pinagkakatiwalaan ko, sila ang sumoporta sa akin








Masaya kami,kontento na ako noon sa buhay ko parang nasa akin na ang lahat wala na akong mahihiling pa . . .







Pero nawala ang dalawang pinaka importanteng tao sa buhay ko

Nalito ako kung sino ba talaga ang pagkakatiwalaan ko . . .






"Papa!!! Papa!!!" iyak ng isang 10 taong gulang na bata,hindi na niya maintindihan kung ano ang nangyayari takot na takot na siya sa taong nakamaskara . . .








Sinabihan nila ako na patay na si Papa pero hindi ako nakuntento . . .







Alam ko sa sarili ko na buhay pa si papa







And because of what I did, it only made worse . . .







Worst is the right term for what I did, if only , really if only I could turn back the time . . .













Or could I?

I Am Nia And I'm A SpyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon